«Տիտիկակա»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
Տող 55.
Տիտիկակա անունը լճին շնորհել են իսպանացիները և բաղկացած է [[հնդկացիներ|հնդկացիներ]]ի [[կեչուա լեզու|կեչուա]] լեզվի բառերից՝ «կակա»՝ [[ժայռ]] և «տիտի»՝ պումա (կեչուա) ցեղի սուրբ կենդանու անունից:
Այմարա և կեչուա ժողովուրդը լիճը կոչում է «Մամակիտա», իսկ ավելի վաղ այն կոչվել է «Պուկինի լիճ», այսինքն գտնվում է [[Տիուանակո (մշակույթ)|պուկինի ժողովրդի երկր]]ում <ref>Guamán Yoma de Ayala, 1615: 171, 178</ref>:
 
== Ֆիզիկական պարամետրեր ==
Մակերեսը 8300 կմ²է, բարձրությունը 3821 մ է (ենթարկվում է սեզոնային մեծ փոփոխությունների)<ref>[http://www.buenolatina.ru/news.php?id=292 Уровень озера Титикака продолжает понижаться] // BuenoLatina.ru, 17 июля 2010</ref>, միջին խորությունը 140—180 մ է, արավելագույնը՝ 281 մ: Ջրի ջերմաստիճանը լճի միջին մասում (հունվարից-սեպտեմբեր) չի փոփոխվում և կազմում է 10—12 °C, սակայն գիշերային ժամերին լճափը սառչում է: Լճի մակերեսին միջին ջերմաստիճանը 10-14°C:
Լիճ են թափվում ավելի քան 300 գետ, որոնք սկիզբ են առնում սառցադաշտերից: Դրանք են` [[Ռամիս]] (Ramis), [[Կոատա]] (Coata), [[Լավե]] (IIave), [[Հուանկանե]] (Huancane) և [[Սուչես]] (Suchez): Ավելի քան 20 փոքր գետակներ դուրս են գալիս լճից: Ամենախոշորը [[Դեսագուադերո (գետ, թափվում է Ուրու-ուրու լիճը)|Դեսագուադերո]] գետն է, որը թափվում է Բոլիվիայի տարածքում գտնվող [[Պոոպո]] անհոսք լիճը: Լճում կա 41 կղզիներ, որոնց մի մասը խիտ բնակեցված են: Գետային հոսքը կազմում է ջրային հաշվեկշռի 5 %-ից էլ պակաս, քանի որ ջրի մեծ մասի կորուստը ջրի [[գոլորշիացում|գոլորշիացումն]] է, որը տեղի է ունենում ուժեղ քամիների և արեգակնային ճառագայթման արդյունքում:Ջրի [[աղիություն]]ը մինչև 1[[պրոմիլ|‰]] է, այդ իսկ պատճարով էլ Տիտիկական համարվում է քաղցրահամ լիճ:
 
=== Երկրաբանական պատմություն ===
Исследование геологии [[Анды|Анд]], фауны и химического состава озера и других водоемов показало, что около ста миллионов лет назад Титикака находилась на 3750 метров ниже, чем сейчас, и была морским заливом. До сих пор озеро населено преимущественно [[Морские животные|морскими]] [[рыбы|рыбами]] и [[Ракообразные|ракообразными]]; на склонах гор остались следы [[прибой|морского прибоя]], а на берегах — окаменелые останки морских животных.
 
В [[плейстоцен]]е было частью более крупного ледникового озера [[Балливьян]] ({{lang-es|Ballivián}}), включавшего в себя современные солончаки [[Солончак Койпаса|Салар-де-Койпаса]] и [[Салар-де-Уюни]], а также озеро Поопо<ref>Clapperton, C.M., 1993, Quaternary Geology and Geomorphology of South America. Elsevier Science, Amsterdam. 779 pp.</ref>.
 
== Ծանոթագրություններ ==
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/wiki/Տիտիկակա» էջից