|
|
===Մշակույթ===
20.000-35.000 տարի առաջ մարդու մարմնի առաջին արտացոլումներն եղել են արձանի ձևով պատկերելպատկերված ենճարպակալված ճարպակալած կանանցկանայք: [[Վիլլենդորֆյան Վեներա|Վեներայի արձանիկի]] որոշ մասեր արտահայտում են պտղաբերությունըպտղաբերություն, մինչդեռմիևնույն մնացածներըժամանակ ցույցշատերը էինկարծում տալիսեն, որ այն մատնանշում է այդ ժամանակաշրջանի մարդկանց մոտ ճարպակալման հակումըճարպակալված լինելը<ref name=Woodhouse/>: Ամեն դեպքում հունական և հռոմեական մշակույթում մարմնեղությունըգիրությունը բացակայում է՝ հավանաբար պայմանավորված նրանց համար կատարյալ համարվող չափավորությամբ: Սա շարունակվել է քրիստոնեական Եվրոպայի երկրների գերակշիռ մասում, բացառությամբ քիչ քանակով երկրների, որոնց բնակիչների մոտ առկա էր հակվածություն դեպի ճարպակալում՝ սոցիալ-ֆինանսական գործոններով պայմանավորված <ref name=Woodhouse/>
Վերածննդի ժամանակահատվածումժամանակաշրջանում վերնախավի որոշ ներկայացուցիչներ ի ցույց էին դնում իրենց մարմնի մեծ չափերը, ինչը կարելի է տեսնել [[Հենրի VIII|Հենրի VIII Թյուդորի]] և [[Ալեսսանդրո դել Բոռռոյի]] պատկերներում<ref name=Woodhouse/>: [[Պիտեր Պաուլ Ռուբենս|Ռուբենսը]] (1577–1640) պարբերաբար իր կտավներում պատկերում էր լիքը մարմնով կանանց, որոնց համար ստեղծվեց «Ռուբենսյան» ( {{lang-en|Rubenesque}}) տերմինը: Այդ կանայք, իրենց «ավազե ժամացույցիժամացույց» կառուցվածք ունեցող մարմնով, ամեն դեպքում հարաբերվում էի պտղաբերության հետ:<ref name=Fumento>{{cite book|author=Fumento, Michael |title=The Fat of the Land: Our Health Crisis and How Overweight Americans Can Help Themselves |publisher=Penguin (Non-Classics) |year=1997 |page=126 |isbn=0-14-026144-3}}</ref> 19-րդ դարի ընթացքում Արևմուտքում հայացքները ճարպակալման վերաբերյալ փոխվեցին: Այն դարաշրջաններից հետո, որոնց ժամանակ ճարպակալումն ընդունվում էր որպես հարստության և հասարակական դիրքի հոմանիշ, նիհարությունն սկսեց համարվել երանելի ստանդարտ<ref name=Woodhouse/>:
==Հասարակություն և մշակույթ==
|