«Կաֆտան»–ի խմբագրումների տարբերություն

[[Պատկեր:Weapon masters of Igevsk 1880x by Terehov N.jpg|thumb|right|Оружейные мастера («Царские кафтанщики») [[Ижевск]]ого завода. 1880-е годы.]]

[[Պատկեր:Prokudin-Gorskii-05.jpg|thumb|right|А. П. Калганов («Царский кафтанщик») с сыном и внучкой, одет в кафтан, город [[Златоуст]], 1910 год]]

Տերմինը ռուսական գրավոր աղբյուրներում հայտնվել է XV դարում։ XVI—XVII դարերում դա նշանակել է [[տղամարդ]]ու սենյակային կամ փողոցի [[հագուստ]]։ Կաֆտանն իրենից ներկայացրել է ազատ ձևածքի չկոճվող, կամ գոտկատեղը գրկող, [[կոճակ]]ներով կոճկվող կամ երիզահանգույցով կապվող հագուստ։ Հագուստի երկարությունը տարբեր է եղել՝ երկար (մինչև ոտքի կոճերը) կամ կարճ (մինչև ծնկները)՝ '''կիսակաֆտան'''։ Թևերը եղել են կարճ կամ երկար, նեղ կամ լայն, բոյարների մոտ հաճախ [[դաստակ]]ից բավականին ներքև են եղել, կամ դրանցից բարձր, երբեմն ծալվող թևերով, երբեմն՝ անթև։ Կաֆտանները հաճախ եղել են առանց օձիքի, կամ օձիքով, համեմատաբար խոր, կամ էլ մի փոքր փորվածքով՝ առջևի կամ մեջքի հատվածում, որպեսզի հնարավոր լիներ տեսնել ասեղնագործությունը․ ասեղնագործվում էր վերնաշապիկը կամ տոնական հագուստը՝ զիպունը։ Երբեմն տոնական կաֆտանի հետևի մասից կոճկվել է հաստ, հարուստ ձևավորված օձիք, որը կոչվել է հաղթաթուղթ։