«Կաֆտան»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
Տող 19.
 
== Տեսակներ ==
Կաֆտանի տեսակներն են՝ ստորին և վերին (հագնվում էր այլ շրջազգեստի վրայից, օրինակ՝ ֆերյազ)։ Վերինը հաճախ պատրաստվել է տաք նյութից[[նյութ]]ից, մորթուց կամ բամբակից[[բամբակ]]ից կարված աստառից (բամբակաբաճկոն)։
 
'''Հասարակ''' (սովորական) կաֆտանները եղել են անձրևային[[անձրև]]ային, ճանապարհորդային, ճաշարանային[[ճաշարան]]ային, զինվորական[[զինվոր]]ական և այլն։
 
'''Տոնական''' կաֆտաններն ունեցել են ծալովի օձիքներ, ոսկե մերակներ՝ առջևից ծոպերով, ձեռքերի վրա ապարանջաններ[[ապարանջան]]ներ, ներքևի հատվածում՝ ժապավեններ։[[ժապավեն]]ներ։ Ապարանջանները, մերակներն ու ծոպերը երբեմն կարվել են թանկարժեք քարերով[[քար]]երով և մարգարիտներով։[[մարգարիտ]]ներով։ Կաֆտանի կողքերը՝ ներքևի հատվածից ունեցել են կտրվածքներ։ XVII դարում դրան ավելացել է բարձր կանգնած, հարուստ ձևավորված օձիք՝ հաղթաթուղթ։
 
* Տնային կաֆտանը հարուստ մարդկանց հագուստ է, որը հագել են միայն տանը։ Դա երկար, մինչև հատակ հասնող հագուստ է՝ ձախ կողմի վրա եկող փոքր փեշով։ Տնային կաֆտանը կոճկվել է կոճակով։
* Հիմնական կաֆտանը կարվել է կազմվածքին համապատասխան՝ ընդգծելով գոտկատեղը։ Հիմնական կաֆտանն ունեցել է կարճ՝ մինչև արմունկը հասնող թևեր։[[թև]]եր։
* Անթև վերնազգեստը համարվել է առավել բարեկիրթ հագուստ, քան սովորական կաֆտանը։ Հետևից ունեցել է փոթեր։ Պճնամոլ տղամարդիկ վրայից հագել են կիսամուշտակներ։ Հագել են հարուստ փոստակառապանները, հարուստ առևտրականները։
* Ժուպան (հագուստ)՝ լեհական կաֆտանը հայտնվել է XVII դարում։ Կաֆտանի վերին հատվածը (գոտուց) խիստ ընդգրկել է կազմվածքը, իսկ ստորին հատվածը լայն է եղել։ Թևերը՝ ուսերի հատվածում շատ լայն և ճոխ են եղել, իսկ արմունկներից մինչև դաստակ՝ նեղ։
* Տերլիկը կաֆտան է, որը հագել են արքայական[[արքա]]յական որսորդները (զինակիրները), [[բազե]] թռցնողները և այլն։ Նման է լեհական[[լեհ]]ական կաֆտանին։ Տերլիկը դիմացից ունեցել է հատուկ լանջապանակ, որն ամրացվում էր կրծքի աջ հատվածին և աջ ուսին։
* Զրահապատ[[Զրահ]]ապատ կաֆտան։
* Չուգա, որը հեծյալի և զինվորականի համար նախատեսված կաֆտան է։ Այդ կաֆտանն ունեցել է կարճ թևեր և ծալվող օձիք, իսկ կողքերից՝ երկու կտրվածք։ Իտալացի Ֆ․ Տիեպոլոյի ստեղծագործության մեջ, որը գրվել է ականատեսների պատմվածքի հիման վրա, ռուսական[[ռուս]]ական հետևակը XVI դարի կեսերին նկարագրվել է հետևյալ կերպ․ « Հետևակը կրում է այնպիսի կաֆտաններ, (ինչպես ձիավորը ), և ոչ բոլորն ունեն (սաղավարտներ)»։
* Թուրքական, որն առանց օձիքի է՝ վզի և ձախ կողքի վրա ճարմանդով։
* Կաֆտանչիկ՝ նեղ և կարճ կաֆտան։
* Սիբիրկա՝[[Սիբիր]]կա՝ կարճ կաֆտանն է, որը սովորաբար կապույտ գույնի է լինում, գոտկատեղում կար է ունենում, հետևից կոնկրետ չափս չի ունենում և առկա է լինում ոչ բարձր կանգնած օձիք։ Սիբիրկա հագել են խանութպաններն ու առևտրականները։
* Ազյամ (հագուստ), կարվել է նուրբ կտորից և հագել են միայն ամռանը։
* Արմյակ՝ երկար, մինչև հատակ հասնող ազատ ձևածք, որը խալաթ է հիշեցնում։ Կարվել է գործարանային նյութից՝ հաստ մահուդից կամ կոպիտ բրդից։ Հարուստ արմյակները տարբերվել են ուղտի[[ուղտ]]ի բրդով։ Հանդիսացել է գյուղացիների վերնահագուստը (ոչ միայն տղամարդկանց, այլ նաև կանանց)։
<!--
кафта́н др.-русск. кавтанъ, кофтанъ (Афан. Никит. 13, 24; кавтанъ, Домостр. К. 29; Заб. 88), также чеш., польск. kaftan — то же. Русск. слово заимств. из тур., азерб., крым.-тат. kaftan — то же… Сюда же кафта́нщик «портной», которое могло быть также заимств. из тюрк. kaftančy.
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/wiki/Կաֆտան» էջից