Ըստ արեգակնային տեսության Սիզիփոս թագավորը ամեն օր արևելքում ծագող արևի սկավառակն է, որը երեկոյան մայր է մտնում արևմուտքում<ref name="eb1911">{{Cite EB1911|wstitle=Sisyphus}}</ref>։ Այլ փիլիսոփաներ նրան համեմատում են վեր բարձրացող և թափվող ալիքների կամ ալեկոծության հետ<ref name="eb1911"/>։ Մ․թ․ա․ 1-ին դարում, էպիկուրյան փիլիսոփա Լուկեցիոսը մեկնաբանում է պատմությունը որպես իշխանափոխության և փառքի փոփոխություն<ref>''[[De Rerum Natura]]'' III</ref>։ Սյորեն Կիերկեգորը գտնում է, որ Սիզիփոսի պատմությունը վերաբերվում է այն ամենին, ինչ անձը սիրում է՝ «Զվարճալի է, որ հոգեկան հիվանդություն ունեցող անձը կարող է պատահական քար վերցնել և համարել այն փող ու միևնույն ժամանակ Դոն ԺոուանըԺուանը կարող է ունենալ 1003 սիրեկան, որոնց քանակը նշանակում է, որ նրանք արժեք չունեն։ Դրա համար սերը«սեր» բառը տարբեր նշանակություն ունի բոլորի համար»<ref>''Stages on Life's Way'', 1845 p. 293</ref>։ Ֆրիդրիխ Ուելքերը համարում է, որ այս պատմությունը խորհրդանշում է մարդու գիտելիքի ձգտման անհուսալիությունը, իսկ Սողոմոն Ռայնախը<ref>''Revue archéologique'', 1904</ref> գտնում է որ Սիզիփոսի քարը խորհրդանշում է Սիզիփեումի (Կորնթոսի ամրոցի) կառուցումը։ 1942 թվականի իր «Սիզիփոսի առասպելը։ Էսսե աբսուրդի մասին» էսսեում, [[Ալբեր ԿամյունԿամյու]]ն Սիզիփոսի մեջ տեսնում է մարդու կյանքի և գոյության աբսուրդային[[աբսուրդ]]ային բնույթը․ Կամյուն եզրակացնում է՝ «Սիզիփոսին պետք է երջանիկ պատկերացնել», քանի որ «հենց միայն գագաթներ նվաճելու համար թափված ջանքերը բավական են, որ լցնեն մարդու սիրտը»։
Տրված հանձնարարության իմաստի կորստի հետևանքով աշխատողների ունեցած վիճակն անվանում են Սիզիփոսյան«սիզիփոսյան վիճակ։վիճակ»։ ՓորձերիցԳիտափորձերից կատարած երկու հիմնական եզրակացությունները հետևյալն են՝ մարդիկ ավելի լավ են աշխատում, եթե աշխատանքը իմաստալից է թվում և մարդիկ թերագնահատում են իմաստի և մոտիվացիայի միջև եղած հարաբերությունը<ref>{{cite book|last=Ariely|first=Dan|title=The Upside of Irrationality|year=2010|isbn=0-06-199503-7}}</ref>։
