«Քրիստոնեության ընդունումը Վիրքում»–ի խմբագրումների տարբերություն

{{հիմնական|Հռիփսիմյանց կույսեր{{!}}Հռիփսիմյանց կույսերի վարդապետություն}}Հռոմի Դիոկղետիանոս կայսեր հալածանքներից փախչելով, 4-րդ դարում Մեծ Հայքի թագավորություն են ժամանում քրիստոնյա քույրեր, ովքեր նպատակ ունեին այստեղ տարածել քրիստոնեությունը։ Նրանցից ավագն էր Հռիփսիմեն, ով էլ մերժել էր Դիոկղետիանոսի կնության առաջարկությունը։ Կայսրը լուր է հղում հայոց [[Տրդատ Գ Մեծ|Տրդատ Մեծ]] արքային, որ գտնի Հայաստանում ապաստանած կույսերին և վերադարձնի [[Հռոմ]], բայց եթե ուզենա, կարող է և կնության առնել Հռիփսիմեին։ Տրդատ թագավորը, գտնելով կույսերին ու տեսնելով Հռիփսիմեի գեղեցկությունը, ինքն էլ է ցանկությամբ է համակվում, սակայն վերստին մերժում ստանալով հրամայում է նրան և իր քույրերին՝ Գայանեին, Շողակաթին և մյուսներին, դաժանաբար սպանել։ Հռիփսիմյանց և Գայանյանց կույսերի հետ միաժամանակ Հայաստան էր ժամանել նաև Նունեն (վրացական աղբյուրներում՝ Նինոն), ով էլ ի սկզբանե հեռանալով հավատակից քույրերնից ապաստանել էր Վիրքի թագավորությունում՝ Մցխեթա քաղաքի շրջակայքում։ Այ{{քաղվածք|Նունե անունով մի կին, որ սուրբ հռիփսիմյանների ցրված ընկերներից էր, փախչում հասնում է Վրաստան՝ Մծխիթա, որ նրանց նախագահ քաղաքն է: Բայց Միհրանի և Վրաստանի հավատալու մասին մենք դեռ պատմելու ենք: |Մովսես Խորենացի, «Պատմություն Հայոց»}}▼