«Ծնեբեկ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Տող 26.
== Նշանակություն և կիրառում ==
Պարունակում են վիտամիններ, [[սպիտակուցներ]], [[ածխաջրեր]], հանք, աղեր և այլն։ Դեղատու ծնեբեկի արմատները և մատղաշ ընձյուղները դեղամիջոց են. պարունակում են ասպարագին ալկալոիդը։ Պատրաստուկներն օգտագործում են որպես միզամուղ։ Հասուն պտուղները պարունակում են շաքարներ, խնձորաթթու, կարոտին (A-նախավիտամին), իսկ սերմերը՝ [[ճարպեր]]։
Օգտագործվում էթարմ և վերամշակված (չիր, կոմպոտ, մուրաբա, հյութ, ջեմ, պովիդլո և այլն)։ Ունի համային,
== Տարածում ==
Տարածված է գրեթե բոլոր մարզերում։ Աճում է [[անտառներ]]ում, կիսաանապատներում, քարքարոտ լանջերին, ժայռաճեղքերում և այլն (800-2500 մ բարձրություններում)։ [[Հայաստան]]ում մշակվում է [[Արմավիր]]ի, [[Արարատ]]ի և [[Տավուշ]]ի մարզերում։ Ծնեբեկ Հայաստանում մշակվող հիմնական և առաջատար պտղատու տեսակն է։ Այգիները հիմնականում կենտրոնացված են [[Արարատ]]ի, [[Արմավիր]]ի, [[Կոտայք]]ի, [[Արագածոտն]]ի, [[Վայոց ձոր]]ի մարզերում։ Փոքր տարածությամբ այգիներ կան նաև [[Սյունիք]]ի, Լոռու, [[Տավուշ]]ի և այլ մարզերում։ Հայաստանում մշակվում է 50 սորտ։ Առավել տարածված են Նախիջևանի կարմիր, [[Երևան]]ի, Սաթենի, Խոսրովենի, Կանաչենի, Դեղնանուշ, Կարմրենի, Օրդուբադի, Համբան, Ղևոնդի սորտերը։ Հայ ընտրասերումնաբանները (Մ. Սանահյան, է.Մորիկյան) ստեղծել են Արագածի, Արարատի, Նաիրիի, Վասպուրականի, Օշականի, Ոսկի, Մասիս, Վաղահաս վարդագույն նոր սորտերը։
== Տեսակներ ==
|