«Բոստոնյան թեյախմություն»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
Տող 18.
Մաքսանենգային հոլանդական թեյի դեմ պայքարում Արևելահնդկական ընկերությանը օգնելու համար, Պառլամենտը 1767 թվականին առաջադրեց ապահովագրական պայմանագիր, կորուստները երաշխավորելու համար, որը իջեցրեց թեյի հարկը Մեծ Բրիտանիայում, և տվեց Արևելահնդկական ընկերությանը 25 % փոխհատուցում թեյի համար, որը նորից արտահանվեց գաղութներ, նաև առաջադրեց օրենք եկամուտների մասին, որով գաղութներում գանձվում էին նոր հարկեր, այդ թվում նաև թեյի համար: Մաքսանենգության խնդիրը լուծելու փոխարեն, Տաունշենդյան մաքսատուրքը վերսկսեց տարաձայնությունները գաղութներում պառլամենտի հարկադրման իրավունքների մասին: Իրենց ասելով, գաղութաբնակներից կարող են գանձվել տուրքեր միայն իրենց սեփական օրենսդրական մարմինների կողմից:
Մեծ Բրիտանիայի և գաղութների միջև վեճն ի հայտ է եկել 1760-ական թվականներին, երբ Պառլամենտը առաջին անգամ ձգտեց ուղղակի հարկադրել գաղութները, եկամուտները մեծացնելու նպատակով: Որոշ գաղութաբնակներ, հիմնելով գաղտնի այլախոհների կազմակերպություններ, ընդդիմախոսում էին նոր հարկային ծրագրի վերաբերյալ, հաստատելով, որ այն խախտում է Բրիտանական սահմանադրությունը: Բրիտանական ամերիկացիները համաձայն էին, որ ըստ Սահմանադրության՝ Բրիտանական սուբյեկտներից չեն գանձվում տուրքեր առանց իրենց կողմից ընտրված ներկայացուցչից: Դա նշանակում էր որ տուրքերը գանձվում են միայն Պառլամենտի կողմից: Բայց գաղութաբնակները հիմնավորում էին ՝ Պառլամենտում քանի որ անդամներ չեին ընտրվել ուստի Պառլամենտի կողմից չեն կարող քանձվել տուրքեր:
Տող 25.
Երբ գանձվել են նոր տուրքեր Տաունշենդյան օրենքով 1767 թվականի եկամուտներով, Վիգիի գաղութաբնակները նորից պատասխանել են բողոքներով և բոյկոտով: Առևտրականները պայմանավորվել են ՝ չներմուծել բրիտանական թեյը, որի հետ համաձայնվել են գաղութաբնակների մեծ մասը, դրա հետ միասին ակտիվիստները աջակցում էին այլընտրանքային գաղտնի առևտրին: Մեծ տեմպերով աճում էր մաքսանենգությունը, հատկապես Նյու-Յորքում և Ֆիլադելֆիայում, որտեղ թեյի մաքսանենգությունը ավելի տարածված էր քան Բոստոնում: Հարկ դրված բրիտանական թեյը շարունակում էին ներմուծել Բոստոն, հատկապես Ռիչարդ Կլարկ և Մասաչուսետս պռովինցիայի նահանգապետ Թոմաս Հատչինսոնի որդիները, բայց Մասաչուսետսի գաղտնի կազմակերպությունների ճնշման տակ նրանք համաձայնվեցին հետևել պայմանավորվածությանը և չնեմուծել թեյը:
Վերջիվերջո Պառլամենտը ի պատասխան բողոքներին 1770 թվականին չեղյալ հայտարարեց Տաունշենդյան մաքսատուրքը, բացի թեյի հարկից: Վարչապետ Լորդ Նորթցը շարունակում էր հաստատել որ դա «իրավունք է ամերիկացիներից տուրք գանձելը»: Այդ մասնակի հարկի չեղյալ հայտարարելը հերիք էր, որպեսզի վերջանա հոկտեմբերյան շարժումը 1770 թվականի չներմուծման մասին: 1771 -ից մինչև 1773-ը մեծ քանակությամբ բրիտանական թեյը ևս մեկ անգամ արտահանվեց գաղութներ, որի համար առևտրականները գանձել են երեք պենս մեկ ֆունտի համար: Բոստոնը եղել է օրինական թեյի ամենամեծ ներմուծողը: Նյու Յորքի և Ֆիլադելֆիայի շուկայւոն մաքսանենգները դեռեւս ունեին առավելություններ:
== 1773 թվականի թեյի օրենքը ==
| |||