«Անդրեյ Վյազեմսկի»–ի խմբագրումների տարբերություն

</ref>. —20 ապրիլի 1807) —ռուս չինովնիկ և գրականագետ Վյազեմսկիների տոհմից ,քաղաքային և Մերձմոսկովյան Օստաֆյեվո [[Դաստակերտ|դաստակերտի]] կառուցող Վոլխոնկայում ևհիմնադիրը Մերձմոսկովյան Օստաֆյեվո դաստակերտիՎոլխոնկայում. Պյոտր Անդրեյեվիչի հայրը ու պապը Պավել Վզեմսկու պապը.

Ծնվել է իշխան Իվան Անդրեեվիչ Վյազեմսկու ընտանիքում և իշխանուհի Մարիա Սերգեյեվնա ԵրկայնաբազուկիԵրկայնաբազուի (1719—1786)ընտանիքում,ով թոռները` փոխկանցլեր Պյոտր ՇիֆրովՇիֆրովի թոռնուհին էր<ref>Мать — баронесса Марфа Петровна Шафирова, отец — князь Сергей Григорьевич Долгоруков.</ref>. Նրա զարմիկը եղել է Անդրեյ Պետրովի Օբոլենսկին (1769—1802թթ ) գաղտնի խորհրդական, մոսկովյան ուսումնական շրջանի խնամակալ<ref> Мать А. П. Оболенского, княгиня Екатерина Андреевна, была родной сестрой Ивана Андреевича Вяземского — по отцу. Екатерина Андреевна родилась от второй жены Андрея Фёдоровича Вяземского — Лыкошиной (также и сын, Василий), а Иван Андреевич (вместе с братом, Николаем) родился от первой жены, пленной шведки.</ref>:

[[Պատկեր:Andrej Ivanovič Vjazemskij by Jean-Louis Voille.jpg|250px|մինի|աջից|Վզեմսկի Ալեքսեյ Իվանովիչ (1750—1807) — ից 1773 1778 Վոլոգրադսկի վաշտի հրամանատար,,]]<ref> Русские портреты 18-19 столетий. Т.5.Вып.3. № 130.</ref>

Ֆրանսիական կրթություն է ստացել,գիտեր [[լատիներեն]],տիրապետում եր գերմաներենի,անգլերենի,ֆրանսերենի. 1758թ վականին զորակոչվել է բանակ սերժանտի կոչումով , 1760 թվականի հոկտեմբերից համհարզ է եղել սեփական հոր մոտ . պրեմիեր-մայոր (1769), գնդապետ (1773). 1775ից1775-ից поմինչև 1778 թթթվականնները եղել է Վոլգոդսկի վաշտի հրամանատար .: Հոր կապերի շնորհիվ հունվարի 1 ին 1779 թ.թվական տեղափոխվել է չին բրիգադիր և նույն թվականի մայիսի հինգին չին գեներալ-մայոր<ref> Русские портреты 18-19 столетий. Т.5.Вып.3. № 130</ref>.

1782ից1782 թվականիցից 1786թ. իրագործել մինչև 1786թվականը իրականացրել է շարունակական ճամփորդություն [[Եվրոպա|Եվրոպայով]].:Եղել է Շվեցիայում[[Շվեդիա|Շվեդիայում]],[[Պրուսիայի թագավորություն|Պրուսիայում]],[[Սաքսոնիա|Սաքսոնիայում,]][[Ֆրանսիա|Ֆրանսիայում]], [[Իտալիա|Իտալիայում]],[[Անգլիա|Անգլիայում]] և այլ երկրներում,ուր փառաբանվել է իր սիրային արկածներով և շքեղ կյանքոով.կյանքով: [[Լոնդոն|Լոնդոնում]] նա պարահանդեսներ էր կազմակերպում,ուր հրավիրվածհրավիրվում էին երկու հարյուր մարդ<ref>Дневник графа Бобринского // Русский Архив. 1878. Вып.10. — С. 159.</ref>.

[[Ռուսաստան]] վերադառնալուց հետո նա , որ գեներալ-պորուչիկ էր նշանակվել, 1787- ին նշանակվեց ռազմական կանտորայի նախագահ.Հետո տեղափոխվեց գաղտնի խորհրդական,այնուհետև նաև գեներալ -գուբերնատոր նիժնի Նովգորոդում և Պեմզայում. արդեն 1796 թվականի նոյեմբերի 24 -ին ստացավ գեներալ լեյտենանտի կոչում.:Սակայն Պավլի գահակալության առաջին տարում նա ոչ ուշ քան փետրվարին 1797 թ. թողեց այդ պաշտոնը և շնորհվեց սենատոր . :Իր ծառայողական կարիերան իշխան Վյազեմսկին ավարտեց իրապես իբրև գաղտնի խորհրդական(28 հոկտեմբեր 1798).

Մարդիկ,ովքեր նրա հետ ծառայողական հարաբերություններ են ունեցել,շատ հաճախ եղել են դժգոհ. իշխան Ի.Մ.Երկայնաբազուկը ,ով նրա հետ վաղ ընկերությունընկերական կապեր ուներ,մի անգամ Պեմզայում ամբարտավան ընդունելությունընդունելության գտավ.արժանացավ:Իշխան երկայնաբազուկը գեներալ գուբերնատորին համարում էր «թեթևամիտ», «ամենադատարկ մարդ», «ամեն ինչ ոչ տեղին անող<ref> И. М. Долгоруков. Капище моего сердца, или Словарь всех тех лиц, с какими я был в разных отношениях в течение моей жизни.- М., 1997</ref>, և բացատրում էր դա նրանով, որ նա «փչացել էր անգլիական նախապաշարմունքների պատճառով», տալիս էր ծառայողական հրամաններ «անգլիական մտածողության սահմաններում`մոռանալով,որնոր ինքը ոչ թե Դեվոնշիրում,[[Դուբլին|Դուբլինում]],այլ Պենզայում է»<ref> И. М. Долгоруков. Повесть о рождении моём, происхождении и всей жизни… Том 1. Спб: Наука, 2004. Стр. 426</ref>.

Շատ լավ կրթություն ստացած ,խելացի իշխանըիշխան Վյազեմսկին մոսկովյան ընտրյալ հասարակության հոգին էր համարվում.:Նրա տուն էին գնում իր ընկերները` Ն.Մ.Կարամազինը , Յու.Ա.Նելեդինսկի-Մելիցկին և իշխան Ա.Մ.Բելոսելսկին, օտարերկրյա ճամփորդները նրա տանը հյուրասիրվում էին,ականատես լինում և «եվրոպական ճարտարախոսության հրաշքների».:Նա ամեն տարի [[Ֆրանսիա|Ֆրանսիայից]] դուրս էր գրում գրքերի մեծ քանակ,հիմնականում` փիլիսոփայական և պատմական.: Նրա գրադարանը [[Մոսկվայի մարզ|Մոսկվայի]] ամենամեծերից էր.:Ոչ պակաս քիչ ժամանակ էր իշխանը հատկացնում իր քաղաքային դաստակերտի կառուցմանը Վոլխոնկայում և մերձմոսկովյան Վզեմսկի Օստաֆյեվո շրջանում.

Ռուս փիլիսոփա Վ.Վ.Վասիլյեվը առաջ էր տանում այն տեսակետը,որ Ա.Ի.Վյազեմսկին եղել է հեղինակը փիլիսոփայական տրակտատրիտրակտատի «Մարդկային հոգու հսկում», иև հանդես է եկել կեղծանունով «Անդրեյ Պերեդումին Կոլիվանով», բայց որից հետո հրաժարվել է.

Իշխան Վյազեմսկին մահացել է 1807 թվականի 20 ին ապրիլի 180720 ին թ. և հուղարկավորվել է մոսկովյան Նովոդեվիչյեվո վանքում.: գերեզմանը պահպանվել է.

* ''Եկատերինա Անդրեյեվնա''(1780—1851), ստացել է Կոլիվանովո անուն հին ռուսական Ռավել անվանումից,ուր նա ծնվել է.դաստիարակվել հարազարտ մորաքրոջ `Վզեմսկիների տանը — կոմսուհի Եկատերինա Անդրեեվնա Օբոլենսկիի կողմից,այնուհետև հոր`բանակից վերադարձից հետո ապրել է նրա տանը. 1804 թվականին դարձավ Նիկոլայ ՄիխաիլովիչիԿարամազինի երկրորդ կինը. Նրանց ամուսնությունը մեծ աղմուկ առաջացրեց Մոսկվայում,քանի որ հարսնացուն հարուստ էր իսկ փեսացուն սովորական գրականությունով աշխատող.:

1786 թ .Վյազեմսկին ամուսնանում է կենսուրախ իռլանդուհու Եվգենի Իվանովնա Օ Րեյլի (առաջին ամուսնությունից Կվին, 1762—1802թթ), որի հետ ծանոթացել էր իր արտերկրյա ճամապարհորդության ժամանակ. Վյազեմսկին տարավ նրան իր ամուսնուց Ռուսաստան և մեծ դժվարությամբ հասավ նրա ամուսնալուծությանը.: Այս ամուսնությունը նրան վիճաբանության առիթ հանդիսացավ նրա և հարազատների միջև.: Հայրը չկարողացավ ներել որդուն օտարերկրացու հետ ամուսնությունը.: Մայրը ապարդյուն փորձ արեց հաշտեցնել որդուն և հորը, ապա դիմեց իշխան Ա.Ա. Վյազեմսկու միջնորդությանը .Հարթեցման ճանապարհին Վյազեմսկին վաճառեց ժառանգական Ուդինո կալվածքը և փոխարենը գնեց Օստաֆյեվոն.