«Շողիկ Սաֆյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

[[1939]] թվականին ավարտել է [[Ադրբեջանի պետական մանկավարժական համալսարան|Բաքվի մանկավարժական ինստիտուտի]] Պատմության ֆակուլտետը։ [[1941]]-[[1945]] թվականներին աշխատել է Բաքվի «Կոմունիստ» (հայերեն) թերթի խմբագրությունում որպես արվեստի և գրականության բաժնի վարիչ։ [[1946]] թվականից հաստատվել է [[Երևան]]ում։ Աշխատել է «<nowiki/>[[Ավանգարդ (թերթ)|Ավանգարդ]]<nowiki/>» թերթում որպես արվեստի և գրականության բաժնի վարիչ, այնուհետև` Հայաստանի պետական հրատարակչությունում որպես խմբագիր։ Ըստ [[Գրիգոր Չալիկյան]]<nowiki/>ի` սիրային կապերի մեջ է եղել հայտնի բանաստեղծ [[Պարույր Սևակ]]<nowiki/>ի հետ: [[1968]]-[[1975]] թվականներին աշխատել է Հայաստանի գրողների միությունում որպես գրական խորհրդատու։ Սաֆյանի ստեղծագործությունը, որ համակված է քնարականությամբ ու քաղաքացիական շնչով, ամփոփված է «Կարոտի երգեր» ([[1947]]), «Ամենալավ նվերը» ([[1949]], պստմվածքներ), «Մեր երգը» ([[1953]]) և այլ ժողովածուներում։ Սաֆյանը թարգմանել է Ռուդաքիի բեյթերից, [[Լազար Լագին|Լագին Լազար]]<nowiki/>ի «Ծերունի Խոտհարիչը» (1953 թ.), Վասիլի Լեբեդևի, [[Անտոն Հանսեն Տամսաարե|Ա․ Տամսաարեի]], [[Սերգեյ Միխալկով|Սերգեյ Միխալկովի]], Միխայիլ Ալեքսեևի, Մ․ Ռահիմի, Վագիֆի ստեղծագործություններից։ Շողիկ Սաֆյանը իր մահկանացուն կնքել է [[1995 թվական]]<nowiki/>ի [[օգոստոսի 4]]-ին [[Երևան]]<nowiki/>ում, 79 տարեկան հասակում:▼