«Սպեկտր»–ի խմբագրումների տարբերություն

Սովորական լույսի աղբյուրների մեծ մասը տալիս են ճառագայթման անընդհատ սպեկտր։ Նկատվել է, որ գազերով կամ գոլորշիներով այդպիսի լույսի անցման ժամանակ ի հայտ են գալիս մութ գծեր։ [[Գոլորշի]]ները, գազերը և հեղուկները կարող են տալ նաև կլանման անընդհատ սպեկտր։ Սակայն հայտնաբերվել են, որ սպեկտրում [[գազ]]երի ու գոլորշիների առանձնահատուկ կլանման գծերի ու շերտերի դիրքերը համընկնում են էլեկտրական պարպման հետևանքով այդ գազերի ու գոլորշիների ճառագայթած գծերի ու շերտերի դիրքերի հետ։ Կլանման այդպիսի գծերն ու շերտերը հնարավորություն են տալիս ապացուցել գազերում և գոլորշիներում համապատասխան ատոմների ու մոլեկուլների առկայությունը։ Նման տեսակի սպեկտր առաջին անգամ հայտնաբերել է [[Ֆրաունհոֆեր]]ը, որը ցույց է տվել, որ արեգակի ճառագայթած անընդհատ սպեկտրը հատված է մի շարք մութ գծերով։ Սպեկտրում նրանց դիրքերը համընկնում են լաբորատոր պայմաններում ստացված էմիսիոն սպեկտրի որոշ գծերի դիրքերի հետ։ Այդ գծերի ծագման պատճառպատճառը հետևյալն է։ Արեգակի կենտրոնը իրենից ներկայացնում է մեծ խտություն և բարձր [[ջերմաստիճան]] ունեցող գազ, որը ճառագայթում է անընդհատ սպեկտր։ Այդ լույսն անցնելով արեգակի փոքր խտության և համեմատաբար սառը արտաքին շերտով նրա մի մասը կլանվում է, որի հետևանքով արեգակի սպեկտրում նկատվում են մութ գծեր։ Արեգակի սպեկտրում կլանման որոշ գծերը, որոնք նկատվում են Երկրի վրա կատարվող դիտումների ժամանակ, իրենց ծագումով պարտական են [[մթնոլորտ|մթնոլորտի գազերի]] կողմից լույսի կլանանը։ Նշենք, որ արեգակի կենտրոնական տիրույթը կոչվում է [[ֆոտոսֆերա]]: Արևապսակը իրենից ներկայացնում է արեգակի ավելի փոքր [[խտություն]] ունեցող մասը, որը տարածվում է քրոմոսֆերայի ահմաններից մեծ հեռավորությունների վրա։ Պսակը կարելի է տեսնել միայն արեգակի խավարման ժամանակ, երբ արեգակի սկավառակի հիմնական լույսը ծածկվում է լուսնով։ Պսակի սպեկտրում դիտվում են մի շարք թույլ, բայց շատ նեղ էմիսիոն գծեր։