|
==== Ակումբի ստեղծումը (1919-1939) ====
Ակումբի պատմությունը սկսում է [[1919|1919թ1919 թ]]․-ին, երբ ''Groupe Casino'' սուպերմարկետների ցանցի անձնակազմը որոշում ընդունեց հիմնադրել ակումբը ''Amicale des Employés de la Société des Magasins Casino (ASC)'' անվամբ։ Թիմը որոշեց հանդես գալ կանաչ համազգեստվ ինչպես ''Casino'' կազմակերպությանն էր։ [[1920|1920թ․1920 թ․]]-ին կապված [[Ֆրանսիաի ֆուտբոլի ֆեդերացիաի]] որոշման հետ , որը արգելում էր ապրանքանիշի օգտագործումը ֆուտբոլային ակումբների անվան մեջ ակումբը փոխում է անունը ''Amical Sporting Club'' անվան, որպիսի պահպանի անվան հապավումը ''ASC։'' շուտով ակումբը միաձուլվում է այլ տեղական ակումբի հետ ''(Stade Forézien Universitaire)'' և նորից անվանափոխվում ''Association sportive Stéphanoise (ASS)-ի։'' [[1927|1927թ․1927 թ․]]-ին ակումբի նախագահ է ընտրվում Պիեր Գիշարը՝ ''Casino'' կազմակերպության նախագահ Ժոֆֆրուա Գիշարի որդին։
[[1930|1930թ․1930 թ․]]-ին ակումբը ՖՖՖ-ի որոշմամաբ թույլատրվում է ակումբին ստանալ պրոֆեսոնալ կարգավիճակ։ [[1933|1933թ․1933 թ․]]-ին «կանաչները» ստանում են պրոֆեսոնալ կարգավիճակը և վերանվանվում ներկաիս անվան՝ ''Association Sportive Saint-Étienne։''
==== Հաղթանակների շրջանը (1945—1960) ====
«Կանաչները» զարմացրեցին բոլորին առաջին անգամ պատերազմից հետո 1946/47 մրցաշրջանում, զբաղեցնելով 2-րդ հորիզոնականը «<nowiki/>[[Լիլ (ֆուտբոլային ակումբ)|Լիլից]]<nowiki/>» հետո։ Սակայն ձեռքբերումը ավելին զարգացլել չստացվեց և ակումբը որոշում կայացրեց փոխել մարզչին վստահելով պաշտոնը ակումբի նախկին խաղացող Ժան Սնելային։
Սնելայի հետ ակումբը իր առաջին տիտղոսը նվաճեց [[1955|1955թ․1955 թ․]]-ին ՝ [[Շառլ Դրագոյի գավաթ|Շառլ Դրագոյի Գավաթը]] (այս մրցաշարին մասնակցում էին այն ակումբները որոնք դուրս էին մնացել [[Ֆրանսիայի ֆուտբոլի առաջնության Գավաթ|Ֆրանսիայի Գավաթի]] քառորդ եզրափակչի խաղերից)։ Երկու տարի անց «կանաչներին» հաջողվում է հաղթել առաջնությունում և հնարավորություն է ստանում Ֆրանսիան ներկայացնել Չեմպիոների Գավաթին։ Առաջին եվրոգավաթային խաղերին ակումբը հաջողություն չունեցավ և պարտվեց Շոտլանդական «<nowiki/>[[Ռեյնջերս ՖԱ|Ռեյնջերս]]<nowiki/>» ակումբին։ 1959/60 մրցաշրջանի սկսելուց առաջ ակումբը լքում է Ժան Սնելայը։
==== Ֆրանսիական ֆուտբոլի առաջատար (1963—1982) ====
====== Ալբեր Բատտիյո (1967—1972) ======
Սնելայի հեռանալուց հետո «կանաչները» արագ թուլացան և լքեցին [[Լիգա 1]]-ը, միակ նվաճումը [[Ֆրանսիայի ֆուտբոլի առաջնության Գավաթ|Ֆրանսիայի Գավաթն]] էր [[1962|1962թ․1962 թ․]]։ 1962/63 մրցաշրջանում ակումբը վերադարձավ [[Լիգա 1]] , ակումբ վերադարձավ նաև Սնելայը և միանգամից (1963/64) նվաճեց չեմպիոնի տիտղոսը։ 1966/67 մրցաշրջանում «Սենտ-Էտյենը» դարձավ Ֆրանսիաի եռակի չեմպիոն, իսկ Սնելայը կրկին հեռանում է ակումբից։ Ակումբը գլխավորում է [[Ալբեր Բատտիյո|Ալբեր Բատտիյոն]], ով «<nowiki/>[[Ռեյմս ֆուտբոլային ակումբ|Ռեյմսի]]<nowiki/>» հետ Ֆրանսիաի հնգակի չեմպիոն էր դարձել։ Ակումբ եկան այդ ժամանակվա հայտնի ֆուտբոլիստնոր՝ Ժորժ Բարատան ([[Ֆրանսիաի լավագույն ֆուտբոլիստ]] 1973 և 1974 թթ), [[Բերնար Բոսկիե|Բերնար Բոսկիեն]] ([[Ֆրանսիաի լավագույն ֆուտբոլիստ]] 1967 և 1968 թթ), Ժերար Ֆորիզոնը, [[Էվրե Ռավիելի|Էվրե Ռավիելին]] ([[Ֆրանսիաի լավագույն ֆուտբոլիստ]] 1969թ1969 թ), [[Ժակե Էմե|Էմե Ժակեն]], [[Սալիֆ Կեիտա|Սալիֆ Կեիտան]] ([[Աֆրիկաի լավագույն ֆուտբոլիստ]] 1970թ1970 թ) և դարպասապահ Ժորժ Կարնյուն ([[Ֆրանսիաի լավագույն ֆուտբոլիստ]] 1970 և 1971թթ1971 թթ)։
Առաջին իսկ մրցաշրջանում (1967/68) Բատտիյոն ոսկե դուբլ ձևակերպես դառնալով առաջնության և գավաթի չեմպիոն։ Հաջորդ երկու մրցաշրջաններում «Սենտ-Էտյենը» ևս դարձավ չեմպիոն, այսպիսով չորս անգամ անընդմեջ նվաճելով [[Լիգա 1]]-ի գավաթը։ Այս ձեռքբերումը գերազանցվել է միայն 2005/06 մրցաշրջանում «<nowiki/>[[Լիլ (ֆուտբոլային ակումբ)|Լիլի]]<nowiki/>» կողմից։ Այս ամենից հետո երկու մրցաշրջան ակումբը տիտղոս չնվաճեց, ինչի արդյունքում Ալբեր Բատտիյոն հեռացավ ակումբից։ Բատտիյոից հետո «Սենտ-Էտյենը» գլխավորեց Ռոբեր Էրբեն։
Էրբենի ղեկավարությամբ ակումբը 1972/73 մրցաշրջանում զբաղեցրեց 4-րդ հորիզոնականը, իսկ հաջորդ երեք մրցաշրջանում «Սենտ-Էտյենը» դարձավ առաջնության գլխավոր ուժը երեք անգամ անընդմեջ ճանաչվելով առաջնության հաղթող, երկու անգամ նվաճելով Ֆրանսիաի գավաթը։
Վերջապես ակումբը հաջողություն ունեցավ եվրոգավաթներում՝ 1974/75 մրցաշրջանում «կանաչնեը» հասան Չեմպիոների գավաթի կիսաեզրափակիչ ուր հանդիպեցին Մյունխենի «<nowiki/>[[Բավարիա (ֆուտբոլային ակումբ)|Բավարիաին]]<nowiki/>»,առաջին խաղում գրանցվեց ոչոքի առանց գոլերի, իսկ պատասխն խաղում «<nowiki/>[[Բավարիա (ֆուտբոլային ակումբ)|Բավարիան]]<nowiki/>» հաղթեց 2-0 հաշվով։ Հաջորդ մրցաշրջանում արդեն հաղթելով կիսաեզրափակիչում [[ՊՍՎ Էյնդհովեն|ՊՍՎին]] դուրս եկավ եզրափակիչ։ Առաջին անգամ [[1959|1959թ1959 թ]]․-ից Ֆրանսիական ակումբը նման հաջողության էր հասնում՝ այս արդյունքը հաջողվել էր գրանցել «<nowiki/>[[Ռեյմս ֆուտբոլային ակումբ|Ռեյմսին]]<nowiki/>»։ Եզրափակչում ակումբը կրկին հանդիպեց «<nowiki/>[[Բավարիա (ֆուտբոլային ակումբ)|Բավարիաին]]<nowiki/>», չնայաց բազմաթիվ գրոհնորին «կանաչնեը» պարտվեցին 1-0 հաշվով, համդիպման միակ գոլը խփեց [[Ֆրանց Ռոտ|Ֆրանց Ռոտը]]։ [[Ֆրանսիա|Ֆրանսիաում]] նրանց դիմավուրեցին ինչպես հերոսների, իսկ նախագահ [[Վալերի Ժիսկար դ'Էստեն]] ֆուտբոլիստներին ընդունեց [[Ելիսեյան պալատ|Ելիսեյան պալատում]]։
Եզրափակչից հետո «Սենտ-Էտյենը» դիրքերը թուլացրես և հինգ տարվա ընթացքում նվաճեց ընդամենը մեկ տիտղոս՝ Ֆրանսիայի Գավաթը։ Էրբենի խնդրանքով ակումբի նախագահը նոր ֆուտբոլիստների ձերք բերեց՝ [[Պատրիկ Բատիստոն|Պատրիկ Բատտիստոնին]], [[Ջոննի Ռեպ|Ջոննի Ռեպին]], [[Ժակ Զիմակո|Ժակ Զիմակոին]], [[Բերնար Լյակոմբա|Բերնար Լյակոմբաին]] և [[Միշել Պլատինի|Միշել Պլատինին]], վերջինս [[Լիգա 1|Ֆրանսիայի առաջնության]] ամենաբարձր վարձատրվող ֆուտբոլիստը դարձավ։
Այսպիսի տպավորիչ համալրումից հետո ակումբը նորից [[1981|1981թ․1981 թ․]] դարձավ [[Լիգա 1|Ֆրանսիայի չեմպիոն]], բայց զարգացնել հաջողությունը զարգացնել չհաջողվեց՝ երկրորդ հորիզոնականը 1982թ․1982 թ․ և երկու տարի անընդմեջ պարտություն Ֆրանսիայի Գավաթի եզրափակչում։ Եվրոգավաթները նույնպես հիասթափեցնող էին ։
==== Կոռուպցիոն սկանդալը և անկումը (1982—1986) ====
| 