«Ֆեոդոր Դոստոևսկի»–ի խմբագրումների տարբերություն

[[Պատկեր:The Russian Messenger of Mikhail Katkov.jpg|left|thumb|200px|''«Ոճիր և պատիժը» «Ռուսկի վեստնիկում»'', [[Միխայիլ ԿատկովաԿատկով]]]]

Գրականագետները գրողի ամենանշանակալից ստեղծագործությունների շարքին են դասում, այսպես կոչված, «մեծ հնգամատյանը», որի մեջ մտնում են հասունխոհական վեպերը՝ «[[Ոճիր և պատիժ]]», «[[Ապուշը]]», «[[Դևեր (վեպ)|Դևեր]]», [[Դեռահասը (վեպ)|«Դեռահասը»]] և «[[Կարամազով եղբայրներ]]»: Չնայած նրան, որ «Գրողի օրագրում» հրապարակվում էին գրական ստեղծագործություններ, այն համարվում է հրապարակախոսական և քննադատական շարք։

Սակայն, ըստ Ստելովսկու հետ կնքած «հրեշային պայմանագրի» խիստ պայմանների{{sfn|Гроссман Л. П.|1962<!-- |Глава=13|Раздел=Драконовский контракт -->}}, գտնվելով հրատարակչի օգտին 9 տարով հեղինակային իրավունքները գտնվելով հրատարակչի օգտին և իր հրատարակությունների հոնորարները կորցնելու վտանգի տակ, գրողը ստիպված էր նոր, չհրատարակված վեպ ներկայացնել մինչև 1866 թվականի նոյեմբերի 1-ը։ Դոստոևսկին գտնվում էր մի այնպիսի ծայրահեղ իրավիճակում, երբ այդպիսի կարճ ժամանակահատվածում նոր վեպ գրելը նույնիսկ ֆիզիկապես անհնար էր։ Բոլորովին պատահաբար օգնության հասավ գրողի ընկերը՝ Ա. Միլյուկովը, որը «Խաղամոլը» վեպի ստեղծման գործընթացն արագացնելու համար գտավ լավագույն սղագրուհի Աննա Գրիգորևնա Սնիտկինային։

Վեպի սևագրականսևագիր աշխատանքը, որ տեղի էր ունենում Պետերբուրգում, Մալայա Մեշչանսկայա փողոցի և Ստոլյարնի նրբանցքի խաչմերուկում{{sfn|Гроссман Л. П.|1962<!-- |Глава=13|Раздел=Роман-стенограмма -->}}, այլ ոչ թե Բադեն-Բադենում, ինչի մասին «վկայում է» Դոստոևսկու հարթաքանդակի վրայի գրությունը՝ «Այստեղ գրվել է «Խաղամոլը» վեպը», տևեց 26 օր՝ հոկտեմբերի 4-29-ը։ Հնարավոր է՝ գրողը պատահական չէր ընտրել այդ վայրը, որտեղ տեղի էին ունեցել [[Միխայիլ Լերմոնտով]]ի «Շտոս» վիպակում նկարագրված դեպքերը և «ապրել էր» Ռասկոլնիկովը։