«Թոմաս Յունգ»–ի խմբագրումների տարբերություն

[[Պատկեր:RosettaStoneAsPartOfOriginalStele.jpg|thumb|Ռոզեթյան քարի սկզբնական տեսքի վերակառուցումը, արված Չ․Տոռնի և Ռ․Պառկինսոնի կողմից{{sfn|Robinson|2006|p=150}}]]

1807 թվականին Թոմաս Յունգը հրատարակեց հունական հնագրագիտության ուղեցույց, իսկ ավելի շուտ անտիկ տեքստերի քրեստոմատիա իր մեկնաբանություններով։ 1810 թվականին նա անդրադարձավ [[Պապիրուսների վիլլա|Հերկուլանումի պապիրուսներին]], որոնք գտնվել էին 1750ական թվականներին ոլորված վիճակում։ Դրանցից որոշները բերվել էին Լոնդոն և գտնվում էին Թագավորական ընկերության տրամադրության տակ։ Վերծանության փորձերը որպես կանոն ավարտվում էին ամբողջ փաստաթղթի ոչնչացմամբ և տեքստի նշանակալի մասը մնում էր չընթերցված։ Յունգը, ով օգտագործում էր քիմիական միկջոցներ, հաջողվեց կարդալ և փոխադրել մի քանի օրինակներ։ Նրա հերկուլանումյան ուսումնասիրությունների մասին հոդվածը լույս տեսավ 1810 թվականին և վերահրատարակվել է Պիկոկի կենսագրականին կից{{sfn|Peacock|1855|p=489—510}}։ Զբաղվելով հունական պապիրուսներով՝ նա հանդիպեց [[Եգիպտական հիերոգլիֆներ|եգիպտական հիերոգլիֆներով]] գրված եգիպտական պապիրուսների։ 1811 թվականին պարոն Վիլյամ Բուգտոնը Եգիպտոսից բերեց մի մումիա՝ լցոնված [[Հիերատիկ գիր|հիերատիկ գրով]] արված պապիրուսներով։ Այդ գրերի մեծ մասը մահացել էին խոնավությունից Անգլիա վերադառնալու ճանապարհին։ Ողջ մնացած գրերը Բուգտոնը 1814 թվականին ցույց տվեց Յունգին։ Պապիրուսներից մեկը, որը գրված էր դեմոտիկ գրով, Յունգը նշագրեց ինչպես «Էնխորիալ»՝ այսինքն բնիկ և հետագայում էլ օգտվում էր այդ տերմինից{{sfn|Лившиц|1950|с=265|loc=Примечание 3}}{{sfn|Томсинов|2004|с=119}}։ Հենց այդ ժամանակ էլ յունգը հետաքրքրվեց [[Ռոզետայի քար|Ռոզեթյան արձանագրության]] երեք տարբեր լեզուներով գրված տեքստերով, որոնցից կարդացվում էր միայն հունարենը{{sfn|Adkins|2000|p=119}}։

 

=== Վերադարձ ֆիզիկային: «Ծովային ալմանախ» ===