«Արեգակնային քամի»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
չ Բոտ: կոսմետիկ փոփոխություններ |
No edit summary |
||
Տող 6.
Ենթադրությունը, որ գոյություն ունի [[Արեգակ]]ից եկող [[լիցքավորված մասնիկներ]]ի մշտական հոսք, առաջին անգամ հայտնել է բրիտանացի աստղագետ Ռիչարդ Կերրինգտոնը։ 1859 թ.-ին Կերրինգտոնը եւ Ռիչարդ Հոջսոնը իրարից անկախ, դիտում էին այն, ինչը հետագայում անվանվեց արեգակնային բռնկում։ Հաջորդ օրը [[մագնիսական փոթորիկ]] դիտվեց, և Կերրինգտոնը ենթադրեց, որ այդ երկու երևույթների միջև որոշակի կապ կա։ Ավելի ուշ Ջորջ Ֆիթջերալդն արեց մի ենթադրությոուն, ըստ որի, մատերիան պարբերաբար Արեգակի պատճառով արագացում ձեռք բերելով՝ մի քանի օրում հասնում է [[Երկիր|Երկրին]]<ref name=meyer-vernet>{{cite book | first=Nicole | last=Meyer-Vernet | year=2007 | title=Basics of the Solar Winds | publisher=Cambridge University Press | isbn=0-521-81420-0 }}</ref>:
1916 թվականին, նորվեգացի հետազոտող Քրիստիան Բիրկելանդը (նորվեգերեն. Kristian Birkeland) գրել է. «Ֆիզիկայի տեսանկյունից առավել հավանական է, որ Արեգակի ճառագայթները չեն հանդիսանում ոչ դրական, ոչ էլ բացասական
Երեք տարի անց՝ 1919 թվականին Ֆրեդերիկ Լինդերմանը նույնպես առաջարկեց, որ երկու տարանուն լիցքերով մասնիկները՝ պրոտոնները և էլեկտրոնները, գալիս են
1955 թվականին խորհրդային աստղաֆիզիկոսները՝ Ս. Կ. Վսեխվյաչինը, Գ. Մ. Նիկոլսկին, Ե. Ա. Պոնոմարյովը և Վ. Ի. Չերեդնիչենկոն ցույց տվեցին<ref>Всехсвятский С. К., Никольский Г. М., Пономарев Е. А., Чередниченко В. И., К вопросу о корпускулярном излучении Солнца, Астрономический журнал, том=32, ст. 165, 1955.</ref>, որ Արեգակի պսակը ծախսում է իր էներգիան ճառագայթման վրա
Երեք տարի անց, Յուջին Փարքերը եզրակացրեց, որ չեպմենովյան մոդելում Արեգակից եկող տաքության և մասնիկների հոսքը և գիսաստղի «ուռչող» պոչերը՝ Բիրմաննի հիպոթեզում, հանդիսանում են նույն երևույթի երկու տարբեր դրսևորումներ, որոնց նա անվանեց «արեգակնային քամի»<ref>{{cite web|title=THE SOLAR WIND AND MAGNETOSPHERIC DYNAMICS|author=Christopher T. Russell|work=Institute of Geophysics and Planetary Physics University of California, Los Angeles|url=http://www-ssc.igpp.ucla.edu/personnel/russell/papers/solwind_magsphere/|accessdate=2007-02-07|archiveurl=http://www.webcitation.org/61881n46n|archivedate=2011-08-22}}</ref><ref>{{cite news | last=Roach | first=John | title=Astrophysicist Recognized for Discovery of Solar Wind | publisher=National Geographic News | date=օգոստոսի 27, 2003 | url=http://news.nationalgeographic.com/news/2003/08/0827_030827_kyotoprizeparker.html | accessdate=2006-06-13 }}</ref>: Փարքերը ցույց տվեց, որ չնայած այն հանգամանքին, որ Արեգակի պսակը խիստ ձգվում է Արեգակի կողմից, այն այնքան լավ է պահում ջերմությունը, որ շարունակում է տաք մնալ մեծ հեռավորություններում։ Քանի որ Արեգակից հեռավորության մեծացման հետ նրա [[ձգողություն]]ը թուլացնում է, վերին պսակից սկսվում է նյութի գերձայնային արտահոսք դեպի միջմոլորակային տարածություն։ Ավելին, Փարքերն առաջինն էր, ով նկատեց, որ ծանրության ուժի թուլացման երևույթն ունի նույն ազդեցությունը ջերմադինամիկ հոսքի վրա, ինչ Լավալի վարդակը։
| |||