«Թոմաս Յունգ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
Տող 10.
Կենսաբան Էնդրյու Ռոբինսոնը լայն մտահորիզոն ունենալու և գիտության մեջ մեծ ավանդ ունենալու համար նրան որակել է ինչպես «Վերջին մարդը, որ գիտեր ամեն ինչ»։
==
===
Թոմաս Յունգի կենսագրության կարևոր աղբյուր է հանդիսանում նրա ինքնակենսագրականը, որը նախատեսված է եղել [[Բրիտանիկա հանրագիտարան|«Բրիտանական հանրագիտարանի»]] համար։ Հավանաբար Յունգը այն գրել է իր մահից երկու-երեք տարի առաջ՝ հարսի խնդրանքով{{sfn|Hilts|1978|p=248}}։ Ձեռագիրը ծառայել է իր առաջին կենսագիրների՝ Հադսոն Հենրիի և Ջորջ Պիկոկի համար, իսկ 1860-ական թվականներին օգտագործվել է Գալտոնի կողմից՝ հանճարի ժառանգման թեորիայի մասին աշխատությունը գրելիս։ Հենց նրա արխիվային ֆոնդի կազմում էլ 1970-ական թվականներին կրկին հայտնաբերվել է Յունգի ինքնակենսագրականը{{sfn|Robinson|2006|p=15}}։ Է. Ռոբինսոնի բառերով՝ Թոմաս Յունգն իր տեսության մեջ ներառվելու արժանի թեկնածու չի հանդիսանում, քանի որ նա ժառանգներ չի թողել և ոչ էլ արտառոց հատկություններով օժտված ազգականներ է ունեցել։ Նրա հայրը՝ Թոմաս ավագը, եղել է [[Սոմերսեթ]] կոմսության Միլվերտոն գյուղից և կտորեղեն վաճառող էր։ Մայրը՝ Սառան, տեղացի վաճառականի դուստր էր։ Նրա ազգական դոկտոր Ռիչարդ Բրոկլսբին, ով Լոնդոնում բժշկական վերապատրաստում էր անցել, նշանակալի դեր է ունեցել Թոմասի կյանքում։
Տող 36.
Մայնհեդի մի ուրիշ հարևան՝ Ատկինսը, որը 1782 թվականից օդերևութաբանական չափումներ էր կատարում [[բարոմետր]]ի և տերմոմետրի միջոցով (նրա տարեկան չափումների արդյունքները հրատարակվել էին Թագավորական հասարակության կողմից), պատանի Յունգին տրամադրել է [[Սեքստանտ (սարք)|կվադրանտ]] աստղագիտական գործիք։ Դրա միջոցով Թոմասը յուրացրել է եռանկյունավորումը և չափել հարակից բոլոր բլուրների բարձրությունները{{sfn|Robinson|2006|p=21}}։ Մարտինի գրքով նա փորձել է տատանումների մեթոդը, այսինքն [[դիֆերենցիալ հաշիվ]]ը, բայց ինքնուրույն գլուխ հանել դրանից հաջողվել է միայն մեկ֊երկու տարի անց{{sfn|Robinson|2006|p=22}}{{sfn|Араго|1937|с=254—255}}։
===
[[Պատկեր:Youngsbury Oldfield.jpg|thumb|Յունգսբերին XVIIIդարի վերջում. ''Հենրի Օլդֆիլդ, ջրաներկով աշխատանք'']]
Յունգն իր կյանքի ամենաբեղուն շրջանը համարել է 1787֊1792 թվականները։ Լսելով Յունգի կարողությունների մասին՝ տասնչորսամյա տղային իր Յունգսբերի կալվածք է հրավիրել քվակերների համայնքի առաջնորդներից մեկը՝ բանկիր և գարեջրագործ Դևիդ Բերկլին։ Տարվա երկու երրորդ մասն անցկացնում էին գյուղում, իսկ ձմեռը՝ Լոնդոնում։ Թոմասը պիտի լիներ Բերկլիի թոռան՝ Հադսոն Գերնիի դասընկերը։ Գերնիի գլխավոր ուսուցիչն էր Ջոն Գոդկինը։ Նրանք միասին մի հիասքանչ ինտելեկտուալ եռյակ էին ձևավորել։ Նրանց թե՛ հետաքրքրությունները, թե՛ հնարավորությունները փոխլրացնում էին իրար{{sfn|Robinson|2006|p=23}}։
| |||