«Վազգեն Հակոբյան (պատմաբան)»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Վազգեն Արտաշեսի Հակոբյան''' ({{ԱԾ}}), պատմաբան, աղբյուրագետ։ Պատմական գիտությունների դոկտոր ([[1967|1967 թ.]]), պրոֆեսոր ([[1972|1972 թ.]])։

[[1941]] թվականին ավարտել է [[ԵՊՀ]] պատմության ֆակուլտետը։ [[1969]]-[[1974]] թթ.-ին դասախոսել է [[Վանաձորի պետական համալսարան|Կիրովականի մանկավարժական ինստիտուտ]]ում, [[1971]]-[[1982]] թվականներին՝ [[ՀԽՍՀ]] ԳԱ պատմության ինստիտուտի բաժնի վարիչ։ Ուսումնասիրությունները վերաբերում են հայ ժողովրդի միջնադարյան պատմության, [[18-րդ դար]]ի հայ ազգային-ազատագրական շարժման խնդիրներին, տարբեր աղբյուրների քննությանը։ «Մանր ժամանակագրություններ [[13-րդ դար|13]]-[[18-րդ դար|18-րդ]] դարեր» (հատոր 1-2, [[1951]]-[[1956|1956 թթ.]]) ժողովածուում ներկայացրել է 85 ժամանակագրություն, որոնց մեծ մասն առաջին անգամ դրել է շրջանառության մեջ։ Կազմել և հրատարակել է «[[Կանոնագիրք Հայոց]]»-ի երկու հատորները ([[1964]]-[[1971|1971 թթ.]], Մեսրոպ Մաշտոցի անվան մրցանակ, 1974 թ.), «Հայերեն ձեռագրերի ԺԷ դարի հիշատակարանները» (հատոր 1-3, [[1974]]-[[1984|1984 թթ.]], 1-ին հատորը՝ Ա. Հովհաննիսյանի հետ), մասնակցել [[18-րդ դար]]ի հայ-ռուսական հարաբերությունների պատմությանը նվիրված փաստաթղթերի («Հայ-ռուսական հարաբերությունները 18-րդ դարի առաջին երրորդում», հատոր 2, մաս 1-2, [[1964]]-1967 թթ. , [[ռուսերեն]]) և «Մեսրոպ Մաշտոց» ([[1962|1962 թ.]]) ժողովածուների ստեղծմանը։