«Դափնի»–ի խմբագրումների տարբերություն

Սարդենի,սարսենիկ, կապա,'''Դափնի''' (Laurus), [[դափնազգիներ]]ի ընտանիքի մշտադալար ծառերի կամ թփերի ցեղ։ Տերևները հերթադիր են, կաշեկերպ, ամբողջաեզր։ Ծաղիկները հավաքված են հովանոցաձև ծաղկաբույլում։ Պտուղը միասերմ է, ձվաձև, միջին մեծության, կապույտ կամ սև։ Հայտնի է 2 տեսակ ([[Միջերկրական ծով]]ի շրջաններում)։ Ազնիվ դափնին (Լ․ nobilis) ոչ բարձր ծառ է (բարձրությունը՝ 2- 20 մ), ճյուղերը հարթ են, տերևները նշտարաձև, փայլուն։ [[ԽՍՀՄ]]-ում աճում է Արևմտյան [[Անդրկովկաս]]ի լեռնանտառային գոտում, հատկապես [[Վրաստան]]ում։ Տերևներն օգտագործվում են հրուշակեղենի և պահածոների արդյունաբերության և խոհարարության մեջ։ [[Պտուղ]]ներից ստանում են եթերային յուղ, որը որոշ երկրներում օգտագործվում է բժշկության, անասնաբուժության մեջ։

Գեղեցիկ տեսքի ու հաճելի հոտի համար, դեռևս նախնադարյան ժամանակներում ժողովուրդը դափնին համարել է սրբազան։ [[Կարլ Լինեյ]]ը դափնուն տվել է «ազնիվ դափնի» անունը։ Հույներն ու հռոմեացիները այդ ծառն ընտրել են որպես իրենց հաղթանակի ու փառքի խորհրդանշան։

Մեր ժամանակներում դափնուԴափնու [[ճյուղեր]]ը պատկերվում են շատ երկրների պետական փաստաթղթերի, պատվոգրերի վրա։

Պտուղները ձվաձև են, միջին մեծության, ունեն կապտավուն երանգ։ Ուտելուուտելու համար պիտանի չեն, բայց պարունակում են [[եթերայուղ]] և [[ճարպ]]։ Տերևների բերքահավաքը կատարվում է նոյեմբերի կեսերից մինչև փետրվար ամիսը։Չորացածամիսը։ Չորացած տերևները դառնում են բաց կանաչավուն և կազմում են թարմ կանաչ տերևների քաշի 25-30%-ը։ Այն փաթեթավորում են քաթանե հակերի մեջ և թեթև մամլում երկար դիմանալու համար։ Հակերն ունենում են 15 կամ 50 կգ քաշ։ Որպեսզի ծառի կանաչ զանգվածըզանգվածն ավելի լավ աճի և ունենա փարթամ տերևներ, [[բերքահավաք]]ըբերքահավաքը կատարում են երկու տարին մեկ անգամ։ Դրա համար դափնու տնկարկները բաժանում են 2 մասի, առաջին տարին բերքահավաքը կատարում են մեկ այգուց, հաջորդ տարին՝ մյուս այգուց, այն հաշվով, որ ամեն տարի բերքահավաք կատարվի։

Դափնու տերևները պարունակում են մեծ քանակությամբ եթերայուղ, որից դրանք ունեն յուրահատուկ համ և հաճելի հոտ։ Չորացած տերևը պարունակում է 0,72-ից 3,5% եթերայուղ։