«Գևորգ Բաշինջաղյան»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Պիտակ՝ Հետ շրջել |
Պիտակ՝ Հետ շրջել |
||
Տող 7.
Տնտեսագետ [[Զաքար Բաշինջաղյան|Զաքար]] և լեզվաբան [[Լևոն Բաշինջաղյան]]ների հայրն է, այգեգործ, գինեգործ [[Սերգեյ Բաշինջաղյան]]ի եղբայրը։
Հաըաստանի պետական պատկերասրահում,որը գտնվում է Երևանում,Լենինի հրապարակում և ուր պետականորեն ժողովված են ազգային կերպարվեստի անգին ու անկրկնելի գոհարներ,գրեթե մի ամբողջ սրահ է տրամադրված հայ նկարչության մեծ վարպետներից մեկին՝Գ․Բաշինջաղյանին։
==Կենսագրություն==
Գևորգ Բաշինջաղյանը ծնվել է Վրաստանի գեղատեսիլ անկյուններից մեկում՝Սղնախ փոքրիկ գյուղաքաղաքում 1857թ․։Նկարչությամբ հրապուրված տղան թողնում է տեղի գավառական դպրոցը՝դուրս գալով երրորդ դասարանից ու սկսում նկարել։Նկարում է տան կահկարասների,պատերի,դռների ու լուսամուտների վրա և այնպես լավ,որ նրա համբավը տարածվում է Սղնախից դորս։Շուտով նա ընդունվում է Թիֆլիսի նկարչական ուսումնարան [[1876]]-[[1878]] թթ.
Գ,Բաշինջաղյանի աճյունը հանգչում է Սահաթ–Նովայի շիրիմի կոզքին,Թբիլիսի Սուրբ Գևորգ հայկական եկեղեցու գավիթում։
== Ստեղծագործական գործունեություն ==
Առաջին անհատական ցուցադրությունը կազմակերպում է 1886թ․ Վենետիկ,Ֆլորենցիա կատարած ուղևորությունից հետո։Ընդունելությաւնը բացառիկ էր, Նոր դար լրագրում դրվատական հոդված է գրվում հայտնի դերասան [[Պետրոս Ադամյանը։]]
Մի առիթով նկարչի մասին Ալեքսանդր Շիրվանզադե գրել է․–Ես տեսա շատ գեղեցիկ պեյզաժներ, բայց նրանցից շատ քչերում իմ աչքը կարողացավ նկատել օդի այնքան թափացիկություն,ջրի և լույսի այնքան հաջող միավորություն,որքան Բաշինջաղհանի նկարների մեջ։
1900թ․ նկարիչը ֆրանսիական մամուլում գովեստի խոսքեր է վաստակում իր չորս աշխատանքների «<nowiki/>[[Ամպեր]]<nowiki/>»,«<nowiki/>[[Կոճկայի լիճը]]<nowiki/>»,«<nowiki/>[[Դարիալի կիրճը]]<nowiki/>»,«<nowiki/>[[Արարատ]]<nowiki/>» համար,որը ցուցադրվում է Փարիզում։1911թ Պետերվուրգում կազմակերպած ցուցահանդեսին նրա ներկայացրած կտավները դրտելու հետո մի ռուս քնադատ ասել է․«Բոլոր հինգ հարյուր նկարնեչի մեջ,ճշմարիտն ասած,ամենից առաջ աճքի են ընկնում Բաշինջաղյանի՝բարձր տրամադրությամբ ոգեշնչված բնանկարները»։
Գ․Բաշինջաղյանի ցուցահանդեսները հետագայում մեծ հաջողեւթյուն են ունեցել Մոսկվայում,Կոստանդնուպոլսում,Բաքվում,Երևանում և այլուր։Նկարչին իրենց բանաստեղծական ձոներն են նվիրել [[Հովհաննես Թումանյանը]],[[Ալեքսանդր Ծատուրյանը]]։Ապրելով Հայաստանից դուրս,հիմնականում Թիֆլիսում,նա ջերմ սիրով էր կապված հայրենի երկրի,նրա մարդկաց ու մշակույթի հետ։Ութ օր Էջմիածնի կրուրի վրա է քնել,որպեսզի արշալույսին տեսնի Արարատի գագաթը,ժամերով քայլել է Աևանի ափին՝ լիճը լուսնյակ գիշերով դիտելու համար,Արագածի փեշերն էլ է ելնում նստում Անիի ավերակների վրա։
Սովետական իշխանության տարիներին մեծ բնանկարչի կտավները ցուցադրվել են մեր հանրապետության խոշոր քաղաքներում,Մոսկվայում,Լենինգրադում,Ռիգայում,Թբիլիսիում ևն։
Գ․Բաշինջաղյանը աև գրող էր,պատմվածքների,նովելների,պիեսների,ակնարկների,հուշագրությունների,բանասիրական հետաքրքրական ուսումնասիրությաւնների հեղինակ։
Բաշինջաղյանի նկարների (շուրջ 1000) մեծ մասը հայկական [[բնապատկեր]]ներ են, որոնց բնորոշ են բնության մանրազնին պատկերումը՝ ակադեմիզմի որոշ տարրերով («Արարատ», [[1883]], «[[Խաչատուր Աբովյան]]ի տունը Քանաքեռում», [[1884]])։ [[1890]]-ական թթ. ստեղծել է վառ անհատականությամբ բնորոշվող հայրենասիրական կտավներ («Արարատ», [[1895]], «Դիլիջանի ճանապարհը», [[1895]], «Սևան», [[1896]], «Սևան։ Անձրևային օր», [[1899]])։ Բաշինջաղյանի նկարներն աչքի են ընկնում քնարերգականությամբ։ Իր կյանքի ընթացքում ստեղծել է մոտ 2000 կտավ։
[[Պատկեր:The tombstone of Gevorg Bashinjaghyan.JPG|thumb|Գերեզմանը]]
| |||