«Գալինա Ուլանովա»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Գալինա Սերգեևնա Ուլանովա''' ({{lang-ru|Гали́на Серге́евна Ула́нова}}, [[1910]] թ. [[հունվարի 8]] (հին տոմարով՝ 1909 թ. դեկտեմբերի 26), [[Պետերբուրգ]]– [[1998]] թ. [[մարտի 21]])], բալետի ռուս սովետական արտիստուհի, պարուսույց։ [[ԽՍՀՄ ժողովրդական արտիստ]]ուհի ([[1951]])։ Սոցիալիստական աշխատանքի կրկնակի հերոս (1974, 1980)։

 

 

Ուլանովայի բեմական հերոսուհիները նուրբ են, կանացի (Ժիզել, [[Ադոլֆ Ադան|Ադանի]] «Ժիզել», 1932), բայց միաժամանակ օժտված անընկճելի ուժով (Մարիա, Ասաֆևի «Բախչիսարայի շատրվանը», 1934, Ջուլիետ, Պրոկոֆևի «Ռոմեո և Ջուլիետ», 1940 և այլն)։ Ուլանովան եղել է [[Չայկովսկի Պյոտոր Իլյիչ|Չայկովսկու]] բալետների դերապարերի լավագույն կատարողը՝ Օդետա-Օդիլիա («Կարապի լիճը», 1929, 1947), Ավրորա («Քնած գեղեցկուհին», 1929), Մաշա («Մարդուկ-Ջարդուկը», 1934) և այլն։ Նա պարային արվեստում զարգացրել է ռուսական խորեոգրաֆիկ դպրոցի սկզբունքները և ավանդույթները։ Դերապարերից են՝ Ռայմոնդա ([[Ալեքսանդր Գլազունով|Գլազունովի]] «Ռայմոնդա», 1938), Մոխրոտ (Պրոկոֆևի «Մոխրոտ», 1945), Պարաշա (Գլիերի «Պղնձե հեծյալը», 1949), վալս, նոկտյուրն և մազուրկա («Շոպենիանա», ըստ [[Ֆրեդերիկ Շոպեն|Շոպենի]] երաժշտության), համերգային համար՝ «Մեռնող կարապը» (ըստ Սեն-Սանսի երաժշտության)։

Իր հերոսուհիների ներաշխարհների բազմակողմանի բացահայտումը, կերպարների կերտման հզոր մասշտաբայնությունը Ուլանովային բերել են համաշխարհային ճանաչում։

 

 

Լենինյան (1957), ՍՍՀՄ պետական (1941, 1946, 1947, 1950) մրցանակներ։ Պարգևատրվել է Լենինի 2 և 4 այլ շքանշաններով։