«Ֆեոդոր Դոստոևսկի»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
Տող 263.
[[Նիկոլայ Նասեդկին]]ի կարծիքով, Դոստոևսկուն ընդհանրապես բնորոշ է հակասական վերաբերմունքը հրեաների հանդեպ. նա շատ հստակ տարբերում է «[[հրեա]]» և «[[ջհուդ]]» հասկացությունները։ Բացի այդ, Նասեդկինը նշում է, որ «ջհուդը» և դրանից ծագող բառերը Դոստոևսկու և նրա ժամանակակիցների համար սովորական բառ-գործիք էին, ինչպես ամենուր և լայնորեն գործածվող այլ բառեր, և, ի տարբերություն մեր ժամանակների, բնորոշ էին [[19-րդ դար]]ի ռուս գրականությանը<ref name="Nasedkin">[http://www.niknas.narod.ru/4dost/dost_min.htm Наседкин Н. Минус Достоевского (Ф. М. Достоевский и «еврейский вопрос»)]</ref>:
=== Հոգեվերլուծաբանների գնահատականներ ===
Զիգմունդ Ֆրեյդը, բարձր գնահատական է տվել Դոստոևսկու ստեղծագործությանը. {{Քաղվածքի սկիզբ}}Առնվազն վիճելի է նա որպես գրող, նրա տեղը Շեքսպիրի հետ նույն շարքում է: Կարամազով եղբայրները երբևէ գրված մեծագույն վեպերից է, իսկ Մեծ ինկվիզիտորի մասին լեգենդը ՝ համաշխարհային գրականության բարձրագույն նվաճումներից մեկն է, գերագնահատել որը անհնար է։ {{Քաղվածքի վերջ|источник={{книга|автор=Зигмунд Фрейд|заглавие=Достоевский и отцеубийство|ссылка=http://www.vehi.net/dostoevsky/freid.html|год=1928}}}}
1920 թվականի հոկտեմբերի 19-ին Ստեֆան Ցվեյգին ուղղված նամակում Ֆրեյդը գրել է, որ Դոստոևսկին կարիք չունի հոգեվերլուծության{{sfn|Фрейд, Зигмунд|1995|loc=Примечания|с=362}}, քանի որ հոգեվերլուծությունը չի կարող ուսումնասիրել գրողի վարպետության խնդիրը {{sfn|Фрейд, Зигмунд|1995|loc=Достоевский и отцеубийство|с=285}}: Ընդ որում, Ֆրեյդը իրեն չի համարել արվեստի գիտակ{{sfn|Фрейд, Зигмунд|1995|loc=Предисловие|с=8}}: Դոստոևսկուն ճանաչելով մեծ գրող, հիմնադիր հոգեվերլուծության հիմնադիրը իր Դոստոևսկին և հայրասպանը (1928) հոդվածի մեծ մասը նվիրել է նրա հարուստ ինքնության այլ կողմերի քննարկմանը և կարողացել է սահմանափակ տեղեկատվությունից դարձնել շատ օրիգինալ և նրա շրջանակներում իր տրամաբանության համոզիչ եզրակացություններ{{sfn|Фрейд, Зигмунд|1995|loc=Предисловие|с=8}}: Դոստոևսկին, ունենալով տիպիկ ռուսական գծեր, գնալով տարբեր պայմանավորվածությունների իր խղճի առաջ, եղել է մեղավոր և հանցագործ{{sfn|Фрейд, Зигмунд|1995|loc=Достоевский и отцеубийство|с=285—286}}: Ռուս գրողը ենթարկվել է աշխարհիկ և հոգևոր հեղինակություն, խոնարհվում էր թագավորին և քրիստոնեական Աստծուն, եկել է կոշտ ռուս ազգայնականության մոտ: Նրա բարոյական մաքառումները ավարտվեցին անփառունակ արդյունքով: Դոստոևսկին բաց թողեց հնարավորություն ուսուցիչ և մարդկության փրկիչ դառնալու համար, նա միացավ իր բանտարկյալներին, մարդկության ապագա մշակույթը նրան շատ պարտական կլինի{{sfn|Фрейд, Зигмунд|1995|loc=Достоевский и отцеубийство|с=285}}:
Տվյալ թեզերի զարգացումը նկատվում է Ֆրեյդի հետևորդների փորձերի դեպքում Դոստոևսկու ստեղծագործություններում հոգեվերլուծական մեթոդի կիրառման ուսումնասիրության ժամանակ: Դոստոևսկու մասին Զիգմունդ Ֆրեյդի և նրա հետևորդների աշխատանքները (Ի. Նեյֆիլդը, Տ. Կ. Ռոզենտալը, Ի. Դ. Երմակովը) գրականագիտության մեջ վկայում են հոգեվերլուծության անվճարունակության կիրառման մեթոդի մասին: Ռուս գրողի ստեղծագործական գնահատականը հոգեվերլուծաբանների կողմից չի դիմացել ակադեմիական քննադատությանը:
== Դոստոևսկու ստեղծագործական կյանքի և անձի գնահատում ==
| |||