«Լուի I Բարեպաշտ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Տող 147.
 
=== Եկեղեցու հետ հարաբերություններ ===
[[Պատկեր:Ecoles empire carolingien ru.svg|400px450px|մինի|Եկեղեցական կենտրոններ Ֆրանկյան պետությունում (VIII—IX դարեր)]]
Պատանեկության տարիներից լինելով խորապես աստվածապաշտ մարդ՝ Լյուդովիկոսը մշտապես հովանավորում էր քրիստոնեական եկեղեցուն և Հռոմի պապերին։ Անցկացնելով մենաստանների բարեփոխումներ՝ նա ջանում էր ուժեղացնել եպիսկոպոսների դերը, որոնց ծրագրում էր դարձնել կայսերական իշխանության ներկայացուցիչներ այն վայրերում, որոնց հետ կապված կանոններ էին ընդունվել տեղացի աշխարհիկ իշխանությունների մոտ՝ եպիսկոպոսների անկախության բարձրացման համար։ Լյուդովիկոսը եպիսկոպոսներից պահանջում էր նաև իրենց կրթական աստիճանի բարձրացում<ref name="NDB" /><ref name="BBKL" />։
 
Տող 156.
Իր կառավարման առաջին կեսում Լյուդովիկոսը [[Հռոմի պապ]]ի նկատմամբ հանդես է գալիս ոչ միայն որպես հովանավոր, այլև որպես բարձրագույն դատավոր, ով կարող էր խառնվել որպես կայսր, եթե խախտեր կարևոր կանոնները կամ հանցագործությունների մասնակից լիներ։ Լյուդովիկոս Բարեպաշտի օրոք Հռոմի պապեր Լև IV֊ը և Պասքալիս I֊ը դատարանի առջև ներկայացրին կայսերական պատվիրակներին։ Յուրաքանչյուր պատվիրակության դեպքում պապերը հայտնում էին իրենց պատրաստակամությունը՝ իրականացնելու կայսեր բոլոր պահանջները։ Միայն 830-834 թվականների խռովությունից հետո Հռոմի պապերին հաջողվեց ձերբազատվել [[Արևմուտք]]ի<ref name="NDB" /><ref name="BBKL" />{{sfn|Тейс Л.|1993|с=16—25}}<ref>''Гизо Ф.'' История цивилизации во Франции. С. 190—219; [http://www.vostlit.info/Texts/Dokumenty/France/IX/800-820/Ludwig_I/pactum_paschali_817.htm Грамота Людовика Благочестивого папе римскому Пасхалию I].</ref> կայսեր խնամակալությունից։
 
[[Պատկեր:Denier Louis le Pieux.jpg|250px|մինի|Լյուդովիկոս Բարեպաշտի [[դենիե]]ն։ Մետաղադրամի վրա պատկերված են քրիստոնեական խորհրդանիշեր՝ [[խաչ]] և [[վանք]]։]]
Լյուդովիկոս կայսրը հիմնեց մի շարք մենաստաններ (այդ թվում՝ կորվեական), հոգ էր տանում սլավոնացիների և սկանդինավցիների շրջանում քրիստոնեության տարածման համար, նրա հոգածությանը հանձնվեց Համբուրգի եպիսկոպոսական տաճարը։ Այստեղից էլ առաջացել է նրա «Բարեպաշտ» մականունը ({{lang-lat|Pius}})։ սակայն այդ մականունը նրան կցվեց նրա մահվանից ավելի ուշ՝ միայն X դարում։ Լյուդովիկոսի կյանքի օրոք pius (բարեպաշտ, աստվածավախ) հասկացությունը մտնում էր նրա կայսերական տիտղոսի մեջ և ժամանակակիցների կողմից չէր ընդունվում որպես մականուն։ IX—X դարերի փաստաթղթերում այդպիսի տիտղոսով առանձնանում էին նաև Արևելա֊ֆրանկյան պետության թագավորներ Լյուդովիկոս II Գերմանացին և [[Լյուդովիկոս IV Մանուկ]]ը։ Միայն 960 թվականից հետո սկսում են հայտնվել անձնավորող փաստաթղթեր, որոնք Բարեպաշտ մականունը կապում էին բացառապես Լյուդովիկոս I֊ի<ref name="NDB" />ի հետ։
 
Լյուդովիկոս կայսրը հիմնեց մի շարք մենաստաններ (այդ թվում՝ կորվեական), հոգ էր տանում սլավոնացիների և սկանդինավցիների շրջանում քրիստոնեության տարածման համար, նրա հոգածությանը հանձնվեց Համբուրգի[[Համբուրգ]]ի եպիսկոպոսական տաճարը։ Այստեղից էլ առաջացել է նրա «Բարեպաշտ» մականունը ({{lang-lat|Pius}})։ սակայն այդ մականունը նրան կցվեց նրա մահվանից ավելի ուշ՝ միայն [[X դարում։դար]]ում։ Լյուդովիկոսի կյանքի օրոք pius (բարեպաշտ, աստվածավախ) հասկացությունը մտնում էր նրա կայսերական տիտղոսի մեջ և ժամանակակիցների կողմից չէր ընդունվում որպես մականուն։ IX—X դարերի փաստաթղթերում այդպիսի տիտղոսով առանձնանում էին նաև Արևելա֊ֆրանկյան պետության թագավորներ Լյուդովիկոս II Գերմանացին և [[Լյուդովիկոս IV Մանուկ]]ը։ Միայն 960 թվականից հետո սկսում են հայտնվել անձնավորող փաստաթղթեր, որոնք Բարեպաշտ մականունը կապում էին բացառապես Լյուդովիկոս I֊ի<ref name="NDB" />ի հետ։