«Լուի I Բարեպաշտ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Տող 127.
Շուտով անցկացվեց ավագանու խորհուրդ, որը որոշեց Ֆրանկյան պետության բարձրագույն իշխանությունը հանձնել Լոտարին, սակայն Լյուդովիկոս Բարեպաշտը նորից հրաժարվեց լքել գահը և հոգևորական ձեռնադրվել։ [[833 թվական]]ի հոկտեմբերի 1-ին Կոմպիենի ժողովում եպիսկոպոսներ Ագոբարդ Լիոնացին և Էբբոն Ռեյմսցին Լյուդովիկոսին մեղադրեցին պետությունը կառավարել չկարողանալու մեջ, իսկ հոկտեմբերի 7-ին Լյուդովիկոսի համար վճիռ կայացվեց, որի համաձայն՝ նա պետք է արդարացի համարեր իրեն ներկայացված բոլոր մեղադրանքները, զրկվեր գահից և աքսորվեր մենաստան։ Լյուդովիկոսը դատարանի վճիռն ընդունեց հնազանդորեն, և դա հանգեցրեց նրան, որ շատերն սկսեցին գթալ կայսերը, ով ենթարկվել էր ծայրահեղ ստորացման գործընթացի<ref name="Сидоров" /><ref>Бертинские анналы (год 833); Астроном (гл. 49); Теган (гл. 43—44); Нитхард (I, 4).</ref>
==== Վերականգնում գահում ====
Շուտով ֆրանկյան պետության տարբեր մասերում սկսեցին գոյանալ Լյուդովիկոս Բարեպաշտի կողմնակիցների շարքեր։ [[834 թվական]]ի ձմռանը հորը սատարելու մասին հայտարարեց Լյուդովիկոս Բավարիացին, իսկ հետո նաև Պիպին Աքվիտանիացին։ Փետրվարի 28֊ին Տիոնվիլայի եկեղեցական տաճարում եպիսկոպոսները հայտարարեցին Լյուդովիկոսի՝ լիովին անմեղ լինելու մասին, իսկ մարտի 1-ին Լյուդովիկոսը Կոմպիենի կալանքից ազատ արձակվեց։ Նրան հավատարիմ մնացած եպիսկոպոսները նրա վրայից հանեցին եկեղեցական բանադրանքը և որոշեցին վերադարձնել նրան գահը , ինչպես նաև կնոջն ու կրտսեր որդուն։ Կիերսի հանդիպման ժամանակ Լյուդովիկոս Բարեպաշտը հաշտվեց Պիպին Աքվիտանիացու և Լյուդովիկոս Բավարիացու<ref name="ЛБ834">Бертинские анналы (год 834); Астроном (гл. 51—53); Нитхард (I, 3—5); Теган (гл. 45—55)</ref>{{sfn|The New Cambridge Medieval History|1995|p=116—118}} հետ։
Ի դեպ՝ Լոտարը Բուրգունդիայում զորք հավաքեց և շարժվեց հոր դեմ։ Նրա մերձավորները՝ կոմսեր Լամբերտ Նանիացին և Մարթֆրիդ Օռլեանցին, ջախջախեցին կայսեր կողմնակիցների զորքը, իսկ ինքը՝ Լոտարը, այրեց Շալոնը՝ հրկիզելով Լյուդովիկոս Բարեպաշտի բազմաթիվ կողմնակիցների։ Սակայն [[834 թվական]]ի հունիսին Բլուայի մոտ տեղի ունեցած բախման ժամանակ Լոտարը ջախջախվեց՝ կորցնելով գրեթե ողջ զորքը։ Այդժամ նա հայտնվեց Լյուդովիկոս կայսեր մոտ և նրանից ծնկաչոք ներողություն խնդրեց։ Լյուդովիկոս Բարեպաշտը հաշտվեց որդու հետ, բայց Լոտարի իշխանության ներքո թողեց միայն [[Իտալիա]]ն՝ զրկելով նրան կառավարչակցի տիտղոսից։ Լոտարի բոլոր կողմնակիցները, ովքեր նրան սատարել էին խռովության ժամանակ, իջեցվեցին իրենց զբաղեցրած պաշտոններից, իսկ մի քանիսը ձերբակալվեցին և արտաքսվեցին։ Դրա հետ մեկտեղ հերքվեց նաև Լյուդովիկոս Բարեպաշտի<ref name="BBKL" /><ref name="ЛБ834" />{{sfn|The New Cambridge Medieval History|1995|p=116—118}} այն որոշումը, որով նա Ֆրանկյան պետության մեջ հսկայածավալ տարածքներ էր հատկացրել Կառլոսին։
| |||