«Գրականության տեսություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
Տող 7.
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Գրականության տեսության, առհասարակ, գրականագիտության ծագումը կապվում է Արիստոտելի «Պոետիկայի» հետ: Ժամանակակից գիտությունը, սակայն, աստիճանաբար ձևավորվում է 19 - րդ դարում, երբ գերմանացի քննադատները սկսեցին ուսումնասիրել աստվածաշնյան տեքստերը, ինչը հաճախ հակադրվում էր դրանց դասական մեկնաբանությանը: «Բարձր կամ աղբյուրագիտական» քննադատությունը աստվածաշնչյան պատումները դիտարկում էր այլ ժողովուրդների պատմության լույսի ներքո, երևույթ, որ հետագայում՝ 20 - րդ դարում, ստրուկտուրալիզմի և նոր պատմականության հիմքն էր դառնալու: Գրականության մասին գիտությանը որոշակի սահմանում տալու հարցում հակասական մոտեցումներ կային Ֆրանսիայում: Նշանավոր քննադատ Սենտ- Բյովը, օրինակ, վստահ էր, որ գրական երկը կարելի է բացատրել հեղինակի կենսագրության լույսի ներքո, մինչդեռ վիպասան Մարսել Պրուստն իր կյանքը նվիրեց վերջինիս դրույթները հերքելուն՝ համոզված լինելով, որ հեղինակի կենսագրությունը չնչին կերպով է արտացոլվում նրա ստեղծած գեղարվեստական երկի մեջ:Այս բանավեճը նոր կյանք ստացավ ֆրանսիացի նշանավոր տեսաբան Ռոլան Բարտի «Հեղինակի մահ»ը հայտնի հոդվածում: 19 - րդ դարում գրականության տեսության զարգացման հարցում մեծ է Ֆրիդրիխ Նիցշեի ազդեցությունը: Համաձայն նրա իմացաբանական սկզբունքների՝ փաստերը փաստեր չեն դառնում, քանի դեռ մեկնաբանության չեն ենթարկվումՙ, իսկ դա անում է գրականությունը: Նիցշեն, այսպիսով, մեծ դեր ունեցավ գրականության տեսության զարգացման գործում:
== Ծանոթագրություններ ==
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Jump up ↑ Culler 1997, p.1
Jump up ↑ Searle, John. (1990) The Storm Over the University, The New York Review of Books, December 6, 1990.