[[1918]] թվականին Հայաստանը դիվանագիտական, ռազմական ու տնտեսական մեկուսացման մեջ էր։ Վիճակը բարելավվել է, երբ Առաջին աշխարհամարտում ([[1914]]–[[1918]] թվականներին) [[Թուրքիա|Թուրքիան]] պարտություն է կրել և սկսել հեռանալ [[Անդրկովկաս|ԱնդրկովկասիՀարավային Կովկաս]]ի գրավված շրջաններից, այդ թվում՝ Լոռուց և Ախալքալաքի գավառներից։ Սակայն այդ տարածքների պատկանելության շուրջ հակամարտություն է ծագել Հայաստանի և Վրաստանի միջև, որը [[1918]] թվականի դեկտեմբերի կեսերին վերածվել է [[հայ-վրացական պատերազմ]]ի: [[Հայաստանի Դեմոկրատական Հանրապետություն|ՀՀ կառավարությունը]] հենց Դրոյին վստահեց հայկական բանակի հրամանատարությունն ու հանձնարարեց [[Լոռի]]ն մաքրել վրացիներից։ Շուրջ մեկ ամիս տևած պատերազմի ընթացքում հայկական զորքերը Դրոյի առաջնորդությանբ ջախջախեցին վրացական զորքերին, Դրոն կարողացավ մաքրել Լոռին վրացիներից և պատրաստվեց շարժվել [[Թիֆլիսի]] վրա։ Հայկական գրոհը կասեցվեց միայն անգլիական դիվանագիտական ճնշման տակ։ Հաշվի առնվեց նաև որ Թբիլիսին հնուց ի վեր մեծամասամբ եղել է բնակեցված հայերով։
