«Գնդացիր»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
չ Ռոբոտ․ Տեքստի ավտոմատ փոխարինում (-{{reflist}} +{{ծանցանկ}}) |
No edit summary |
||
Տող 19.
Առաջին գնդացիրը, որը գործում է կրակոցի էներգիայով, ստեղծվել է ամերիկացի [[Հայրեմ Սթիվենս Մաքսիմ|Հայրեմ Սթիվենս Մաքսիմի]] կողմից 1883 թվականին և առաջին անգամ մասսայական գործածվել է 1899-1902 թվականներին [[Անգլո-բուրական պատերազմ|անգլո-բուրական պատերազմում]]: Այն օգտագործվել է նաև 1904-1905 թվականներ [[Ռուս-ճապոնական պատերազմ (1904-1905)|ռուս-ճապոնական պատերազմում]]: 20-րդ դարի սկզբում շահագործման են պատրաստել ձեռքի գնդացիրներ (դանիական Մադսենան, 1902 թվական, ֆրանսիական Շոշա, 1907 թվական, բրիտանական Լյուիսա, 1913 թվական և այլն):
Հաստոցավոր և ձեռքի գնդացիրները օգտագործվել են առաջին համաշխարհային պատերազմում բոլոր զորքերում: Գնդացիրները սկսեցին գործածել տանկերի և ինքնաթիռների դեմ: 1918 թվականին գերմանական բանակում հայտնվեց մեծ տրամաչափով գնդացիր (13,35 մմ), այնուհետև միջպատերազմական ընթացքում ֆրանսիական բանակում հայտնվեց այլ տրամաչափով գնդացիր (13,2 մմ Հոտչկիս), ինչպես նաև անգլիական (12,7 մմ Վիկկերսի), ամիրակական (12,7 մմ Բրաունինգի) և այլ բանակներում: Խորհրդային բանակում որպես սպառազինություն ընդունված էր 7,62 մմ տրամագծով ձեռքի գնդացիրը Վ.Ա. Դեգտարևի (ՀԴ, 1927), 7,62 մմ ավիացիոն գնդացիրը Բ.Գ. Շպիտալնիյի և Ի.Ա. Կոմարիցկիյի (ՇԿԱԱԿ, 1932), 12,7 մմ մեծ տրամագծով գնդացիր Դեգտյարինի և Շպագինի (ԴՇՄՏ, 1938):
== Ծանոթագրություններ ==
{{ծանցանկ}}
| |||