«Մասնակից:Մելքոնյան Սյուզաննա/Ավազարկղ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Երբ ''«Ես գիտեմ, թե ինչու է թռչունը վանդակում երգում»'' 1969 թվականին հրապարկվեց, Էնջելոուն հռչակվեց նոր տիպի հուշագիր՝ աֆրոամերիկացի առաջին կանանցից մեկը, ով կարողացավ հրապարակայնորեն քննարկել իր անձնական կյանքը։ Ըստ հետազոտող Հիլթոն Էլսի՝ մինչն այդ սևամորթ կին գրողները մարգինալացված էին մինչ այն կետ, որ չէին կարող ներկայացնել իրենք իրենց որպես կենտրոնական կերպարներ իրենց գրաշ գրականության մեջ։ Լեզվաբան Ջոն ՄըքՈւորթերը համաձայնել է՝ տեսնելով Էնջելոուի աշխատանքները, որոնք անվանել է «տրակտաներ» ինչպես «apologetic writing»։ Նա դրել է Էնջելոուին աֆրոամերիկյան գարականոթյան մեջ, որպես սև մշակույթի պաշտպան, որն անվանել է «գրական հրամայական, որն իշխեց սև ժամանակաշրջանի սևամորթների հետազոտության շրջանում»։ Գրող Ջուլիան Մեյֆիլդը, ով անվանել է «Թ''ռչունը վանդակումը''» «արվեստի գործ, որ that eludes description», պնդել է, որ Էնջելոուի ինքնակենսագրականները նախադեպ էին ոչ միայն սևամորթ կին գրողների համար, այլև ընդհանուր աֆրոամերիկյան ինքնակենսագրականների։ Էլսը ասել է, որ ''«Թռչունը վանդակումը»'' առաջին դեպքն է, երբ սևամորթ կենսագիրը կարողացել է «գրել սևության մասին ներսից առանց ներողության ու պաշտպանության»։ Իր ինքնակենսագրությունը գրելիս Էնջելոուն դարձել է ճանաչված և բավականին հարգված որպես սևամորթների և կանանց մամուլի խոսնակ։ Այն դարձրել է նրան «անկասկած, ... Ամերիկայի ամենահայտնի սևամորթ կին ինքնակենսագիրը» և «ժամանակի հիմնական ինքնակենսագրական ձայնը»։ Ինչպես գրող Գարի Յանգն է ասել․ " «Հավանաբար գրեթե ավելին , քան գրեթե այլ կենդանի գրողգրողի դեպքում, Էնջելոուի կյանքը բառիս բուն իմաստով իր աշխատանքն է»։ Probably more than almost any other writer alive, Angelou's life literally is her work."

Էլսն ասել է, որ ''«Թռչունը վանդակումը»'' օգնել է ավելացնել սևամորթների ֆեմինիստական գործերի քանակը 1970֊ականներին, ավելի քիչ օրիգինալության պատճառով, քան «դրանց resonance in the prevailing Zeitgeist», կամ ժամանակի, որում գրվել են՝ Ամերիկյան քաղաքացիական շարժման ավարտին։ Էլսը նաև պնդել է, որ Էնջելոուի գործերը ավելի միտված էին ինքնաբացահայտման, քան քաղաքականությանն ու ֆեմինիզմին, օգնել են այլ սևամորթ կանանց «ինքնաբացահայտվել առանց աշխարհի առաջ ամոթի»։ Էնջելոուի քննադատ JoanneՋոան M. BraxtonԲրաքստոնը պնդել է, որ ''«Թռչունը վանդակումը»'' «թերևս էսթետիկորեն ամենահաճելի" ինքնակենսագրականն է տվյալ ժամանակաշրջանում աֆրոամերիկացի կնոջ կողմից գրված»։ Էնջելոուի պոեզիան ազդեցություն է թողել ժամանակակից hip-hop երաժշտական հասարակության վրա՝ այնպիսի արտիստների ինչպիսիք են Քանյե Ուեսթը, Common֊ը, Թուփաք Շակուրը և Նիքի Մինաժը։<references />