«Լև Տոլստոյ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
Տող 226.
''Իր և իր աշակերտների կողմից աշխարհով մեկ, մանավանդ մեր թանկագին հայրենիքի սահմաններում տարածվող իր ստեղծագործություններում ու նամակներում նա մոլագարի նման քարոզում է ուղղափառ եկեղեցու և հենց քրիստոնեական դավանանքի բոլոր դոգմաների տապալումը, մերժում է սուրբ երրորդության մեջ փառավորված, տիեզերքի արարիչ կենդանի աստծուն, մերժում է Տեր Հիսուս Քրիստոսին՝ մարդ-աստծուն, աշխարհի փրկչին, ով զոհեց իրեն մարդկության մեղքերը քավելու և մեր փրկության համար և հարություն առավ, հերքում է Քրիստոսի աստվածային սկիզբը և Սուրբ Կույս Մարիամ աստվածածնի կուսածնությունը, չի ընդունում անդրշիրիմյան կյանքն ու հատուցումը, մերժում է եկեղեցու բոլոր խորհուրդները և դրանցում Սուրբ հոգու գոյությունը և, հայհոյելով ուղղափառ ժողովրդի նվիրական սրբությունները՝ չի վարանում ծաղրի ենթարկել խորհուրդներից մեծագույնը՝ սուրբ հաղորդությունը: Վերը նշվածը կոմս Տոլստոյը քարոզում է անընդհատ, բանավոր և գրավոր, ի սարսափ ողջ ուղղափառ աշխարհի, և դրանով իսկ անթաքույց, բոլորի աչքի առաջ, դիտավորյալ և գիտակցաբար ինքնիրեն զրկում է ուղղափառ եկեղեցու հետ ցանկացած շփումից'':
''Նրան սթափեցնելու բոլոր փորձերն անհաջողության մատնվեցին: Ուստի եկեղեցին նրան իր անդամը չի համարում և չի համարի մինչև նա չզղջա և դարձի չգա ու ինքը չվերականգնի իր շփումը եկեղեցու հետ: <…>
''В своих сочинениях и письмах, в множестве рассеиваемых им и его учениками по всему свету, в особенности же в пределах дорогого Отечества нашего, он проповедует, с ревностью фанатика, ниспровержение всех догматов православной Церкви и самой сущности веры христианской; отвергает личного живаго Бога, во Святой Троице славимого, Создателя и Промыслителя вселенной, отрицает Господа Иисуса Христа - Богочеловека, Искупителя и Спасителя мира, пострадавшего нас ради человеков и нашего ради спасения и воскресшего из мёртвых, отрицает бессеменное зачатие по человечеству Христа Господа и девство до рождества и по рождестве Пречистой Богородицы Приснодевы Марии, не признаёт загробной жизни и мздовоздаяния, отвергает все таинства Церкви и благодатное в них действие Святаго Духа и, ругаясь над самыми священными предметами веры православного народа, не содрогнулся подвергнуть глумлению величайшее из таинств, святую Евхаристию. Всё сие проповедует граф Толстой непрерывно, словом и писанием, к соблазну и ужасу всего православного мира, и тем неприкровенно, но явно пред всеми, сознательно и намеренно отторг себя сам от всякого общения с Церковию православною''.
| |||