«Վոլֆգանգ Ամադեուս Մոցարտ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Տող 141.
=== Հետագա տարիներ ===
==== 1788-1790 ====
[[Պատկեր:Mozart drawing Doris Stock 1789.jpg|250px|մինի|Մոցարտի դիմանկարը` նկարված արծաթե ասեղով: Ստեղծվել է 1789 թվականի ապրիլին` Դրեզդեն կատարած այցի ժամանակ: Հեղինակ` Դորա Սթոք]]
1788 թվականին Մոցարտը գրում է իր երեք ամենահայտնի սիմֆոնիաները՝ № 39 մի բեմոլ մաժոր (KV 543), № 40 սոլ մինոր (KV 550) և № 41 դո մաժոր «Յուպիտեր» (KV 551)։▼
Տասնամյակի վերջին Մոցարտի պայմանները վատանում են: Մոտ 1786 թվականին նա հաճախ հանդես չի գալիս հրապարակային համերգներում, և նրա եկամուտը նվազում է<ref name="sadie 1998 6">{{harvnb|Sadie|1998|loc=§6}}</ref>: Դա երաժիշտների համար բարդ ժամանակաշրջան էր Վիեննայում, քանի որ սկսվել էր ավստրո-թուրքական պատերազմը. նվազել էին ինչպես ընդհանուր բարեկեցությունը, այնպես էլ ազնվականության հնարավորությունները<ref name="harvnb|Solomon|1995" />:
1788 թվականի կեսերին Մոցարտն իր ընտանիքի հետ կենտրոնական Վիեննայից տեղափոխվում է [[Ալզերգրունդ]]<ref name="sadie 1998 6" />: Չնայած տեսակետ է հայտնվել, որ Մոցարտի նպատակն էր կրճատել վարձակալման ծախսերը, սակայն հետազոտությունները ցույց են տալիս, որ արվարձան տեղափոխվելով` Մոցարտը չի սահմանափակել իր ծախսերը (դա է վկայում Պուհբերգին ուղղված նրա նամակը), այլ պարզապես մեծացրել է բնակարանի մակերեսը: Մոցարտը սկսում է պարտքով գումար վերցնել ամենից հաճախ իր ընկերոջից` Մեյսոն Մայքլ Պուհբերգից, ում ուղղված «նամակների խղճուկ հետևողականությունը պարտքեր էր պահանջում»<ref>{{harvnb|Lorenz|2010}}</ref><ref>{{harvnb|Sadie|1980|loc=vol. 12, p. 710}}</ref>: Մայնարդ Սողոմոնը և այլ ուսումնասիրողներ ենթադրել են, որ Մոցարտը տառապել է դեպրեսիայից, ինչը, թվում է, դանդաղում էր<ref>{{harvnb|Steptoe|1990|p=208}}</ref>:
1790 թվականին բեմադրվում է «Այդպես են վարվում բոլորը» (Cosi fan tutte), իսկ 1791 թվականին Լեոպոլդ 2-րդ կայսեր թագադրության առիթով` «Տիտոսի ողորմածությունը» (La Clemenza di Tito) օպերաները։ 1791 թվականի վերջերին ջերմ ընդունելության է արժանանում Վիեննայում բեմադրված «Կախարդական սրինգ» օպերան։▼
▲1788 թվականին Մոցարտը գրում է իր երեք ամենահայտնի սիմֆոնիաները՝ № 39 մի բեմոլ մաժոր (KV 543), № 40 սոլ մինոր (KV 550) և № 41 դո մաժոր «Յուպիտեր» (KV 551)
Մոտավորապես նույն ժամանակ Մոցարտը երկար ուղևորություն է կատարում` հույս ունենալով բարելավել իր դրությունը: 1789 թվականի գարնանը նա լինում է [[Բեռլին]]ում, [[Լայպցիգ (քաղաք)|Լայպցիգում]], [[Դրեզդեն]]ում, իսկ 1790 թվականին [[Ֆրանկֆուրտ]]ում, [[Մանհայմ]]ում և գերմանական այլ քաղաքներում: Ուղևորություններն առանձնակի հաջողություններ են ունենում և չեն բարելավում ընտանիքի ֆինանսական դժվարությունները:
▲1790 թվականին բեմադրվում է «Այդպես են վարվում բոլորը» (Cosi fan tutte), իսկ 1791 թվականին Լեոպոլդ 2-րդ կայսեր թագադրության առիթով` «Տիտոսի ողորմածությունը» (La Clemenza di Tito) օպերաները։ 1791 թվականի վերջերին ջերմ ընդունելության է արժանանում Վիեննայում բեմադրված «[[Կախարդական սրինգ]]» օպերան։
==== 1791 ====
1791 թվականի վերջերին մինչև իր մահը Մոցարտն աշխատում է «Ռեքվիեմ»-ի վրա (KV 626), որը, սակայն, չի հասցնում ավարտել։ Այն համարվում է համաշխարհային երաժշտության գլուխգործոցներից։ Պատմում են, որ մի անգամ Մոցարտի մոտ է գալիս մի սևազգեստ անծանոթ և պատվիրում գրել ռեքվիեմ։ Այդ ժամանակ կոմպոզիտորը հիվանդ էր։ Եվ նա հասկացավ, որ այդ ռեքվիեմը գրում է հենց իր համար։ Այդ ստեղծագործությունը խլում է նրա վերջին ուժերը։ Չնայած հանճարեղ երաժիշտ լինելուն` նա միշտ ապրել է նյութական ծանր պայմաններում։ Մոցարտը մահացել է 1791 թվականի դեկտեմբերի 5-ին 36 տարեկանում, հնարավոր է, երիկամային վարակից։ Մոցարտը թաղվել է Սմ. Մարկոսի գերեզմանատանը ընդհանուր շիրմափոսում, ուստի թաղման ճիշտ տեղն անհայտ է։
| |||