«Հովհաննես Պողոս I»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
Տող 8.
Ծնվել է շինարար բանավորի [[Ընտանիք|ընտանիքում]], որն իրեն [[Սոցիալիզմ|սոցիալիստ]] էր համարում: Երիտասարդ Ալբինո Լուչանին սկզբում սովորել է [[Ֆելտրե|Ֆելտրերի]] հոգևոր սեմինարիայում, ապա տեղափոխվել է [[Բելունո|Բելունոի]] սեմինարիա: Նա ստացել է քահանաjի սանի կոչում 1935 թվականի հուլիսի 7-ին, որից հետո տեղափոխվել է Գրիգորյան համալսարան, որտեղ ստացել է [[Աստվածաբանություն|աստվածաբանության]] դոկտորի աստիճան: Նրա Դոկտորական թեզը նվիրված էր կաթոլիկ աստվածաբան Անտոնիո Ռոսմինին (1797-1855), որի աշխատություններից մեկը՝ «Եկեղեցու յոթ պատուհասները», ընդգրկվել է արգելված գրքերի շարքում:
[[Պատկեր:7694 - Venezia - Palazzo patriarcale - Lapide Giovanni Paolo I - Foto Giovanni Dall'Orto, 8-Aug-2007.jpg|200px|մինի|ձախից|Վենետիկի պատրիարքների պալատում հուշատախտակ՝ նվիրված Հովհանես Պողոս I պապին:]]
Պապ ընտրվելուց հետո Լուչանին լրագրողներին պատմել է իր սիրելի գրողների մասին, որոնց թվում կարևոր տեղ էին զբաղեցնում [[Մարկ Տվեն]]<nowiki/>ը, [[Ֆրանչեսկո Պետրարկա]]<nowiki/>ն, [[Վալտեր Սքոթ]]<nowiki/>ը, [[Չարլզ Դիքենս]]<nowiki/>ը, Գիլբերտ Քիթ Չեստերտոնը: Հետաքրքիր է այն, որ Մարկ Տվենը աթեիստ էր, ևս երկու հեղինակ այս ցուցակից բողոքական էին: Պետրարկան, չնայած կաթոլիկ էր, սակայն պապականությունը համեմատում էր հասարակած տան հետ: Միայն Չեստերտոնն էր իսկապես բարեպաշտ մարդ: Այսպիսով Հովհաննես Պողոսի I-ի գրական նախասիրությունները ամբողջովին չէին համապատասխանում կաթոլիկական կղերական շրջանակներին հարիր կարծրատիպերին, այդ պատճառով էլ դա բազմիցս տարբեր մեկնաբանությունների պատճառ է հանդիսացել: Լուչանիի ընտրությունից մի քանի տարի առաջ, Լուչանին մի գիրք հրատարակեց «Ամենահայտննիները» (Illustrissimi), որը պարունակում էր տարբեր գրողների և փիլիսոփաների երկխոսություններ, այդ թվում նաև Պինոկիոյինը (նրա սիրած կերպարը` ում նա անդադար անդրադառնում էր իր քարոզների ժամանակ):
 
Լուչանին խոսել է պատմական փոխզիջման քաղաքականության դեմ, որն առաջարկում էին իտալացի կոմունիստները: [[Աթեիզմ]]ի մասին նա ասել է, որ դրա ծագման պատճառներից մեկը կաթոլիկների խոսքերի և գործերի միջև հակասությունն է:
Տող 17.
Լուչանին 20-րդ դարում ծնված առաջին Հռոմի պապն էր: Նա կաթոլիկ եկեղեցու ամբողջ պատմության մեջ առաջին անգամ կրկնակի անուն է վերցրել: Հովհաննես Պողոսն այս անունները վերցրել է իր երկու անմիջական նախորդներից`[[Հովհաննես XXIII]]-ից և [[Պողոս VI]]-ից: Դա պայմանավորված էր մի շարք նորարարություններով, որոնք գրեթե անմիջապես հայտնվեցին: Լուչանին հրաժարվեց միջնադարյան թագադրման արարողությունից, այն փոխարինելով Սբ. Պետրոսի տաճարի սյունասրահում հանդիսավոր հավաքով: Նա հրաժարվեց նաև տիարայից: Այս բոլոր գործողությունները գնահատվեցին, որպես աշխարհիկ իշխանության ձգտելու մերժում։ Պապի գահակալության կապակցությամբ տոնակատարությունները նույնպես առանց միջադեպերի չանցան: Տոնակատարությանը մասնակցում էր նաև Ռուսական ուղղափառ եկեղեցու պատվիրակությունը՝ [[Սանկտ Պետերբուրգ|Լենինգրադի]] թեմի առաջնորդի և Նովգորոդի Նիկոդիմի (Ռոտով) գլխավորությամբ, ով մահացավ սրտի կաթվածից՝ կաթոլիկ եկեղեցու նոր ղեկավարի ընտրության ժամանակ: Այս ողբերգական դրվագը վատ նշան համարվեց նոր քահայանապետի համար։
 
Հռոմեական Կուրիայում նրա պահավծքինպահվածքին հետևում էին ավելացող տագնապով։ Լուչանին ամեն օր խախտում էր Վատիկանի «լավ վարքագծի» կանոներըկանոնները, որոնք մշակվել էին տասնամյակներ առաջ, եթե ոչ՝ դարեր։ Կուրիայի բարձրաստիճան հոգևորակններիհոգևորականների կարծիքով նա իրեն պահում էր այնպես՝ ասես պատրաստվում էր մեկ ամսվա ընթացքում լուծել եկեղեցու բոլոր խնդիրները։ Նրանց զայրացնում էր այն, որ նա անպարկեշտ էր վարվում դիվանագիտական ինտրիգներին և նախնտրում էր համպատրաստից գործել, քան՝կարդալ Կուրիայի կողմից պատրաստված ծրագիրը։ Նա իրեն բանտարկյալ էր զգում «Սուրբ վանդակում», որ նա պարբերաբար անվանում էր առաքելական պալատ։ Իր հարազատների վկայությամբ առաջին օրը պապը «լավատես և ուրախ» էր, իսկ մահից անմիջապես առաջ շատ մտահոգ էր և տխուր։
 
1978 թավականին սեպտեմբերի 28-ին՝ հինգշաբթի օրը, Հռոմում թերթի հրատապ հարցերի բաժնում հայտնվեց Հովհաննես Պողոս I պապի մահվան լուրը։ Վաղ առավոտյան պապին գտան իր ննջարանում։ [[Վատիկան|Վատիկանի]] պաշտոնաական ուղերձի համաձայն պապի հանկարծակի մահը վրա է հասել սրտամականի ինֆարկտի պատճառով։ Պապին դավադրաբար թունավորելու մի շարք տեսություններ կան, որոշ տեսաբաններ այդպիսին են դիտարկում նաև Նիկոդեմի մահը (կասկածներ կան, որ վերջինս խմել է պապի համար նախատեսված թունավորած բաժակի սուրճը<ref>[http://classic.newsru.com/religy/10nov2017/pope.html Папа Франциск одобрил подготовку к канонизации Иоанна Павла I, чья смерть в 1978 году породила теорию заговора]</ref><ref>[http://www.catholicherald.co.uk/news/2017/11/09/pope-francis-officially-declares-john-paul-i-venerable/ Pope Francis officially declares John Paul I ‘venerable’]</ref>):
Տող 25.
Պապական գահին իր կարճատև մնալու պատճառով պապը չի հռչակել որևէ կոնդակ կամ որևէ ակտ, որը թույլ կտար նրա մասին որևէ դատողութույուն անել, բայց այնուամենայնիվ նրա կարճաժամեկետ իշխանությունը իր հետքն է թողել եկեղեցու ճակատագրում։
 
2003 թվականին սկսվեց նրա սրբադասման կարգը։ Ասվում է, որ նրա հարազատ Բելունոյում հրաշքով բուժվում են նրան աղոթելով։ 2017 թվականի նոյեմբերին Ֆրանցիսկոս պապը հաստատեց Հովհանես Պողոսի կանոնակարգումը և նրան հարգարժան հռչակեց։ հռչակեց<ref>[http://www.agentura.ru/dossier/vatican/versia/ Андрей Солдатов, Василий Гулин. ''Священная война'']</ref><ref name="multiple2">[http://www.sovsekretno.ru/articles/id/198 Иеромонах Анатолий (Берестов). Ответ на статью «Никодимов грех»] [[Совершенно секретно (газета)|Совершенно секретно]] № 6/111 от 06/1998 г.</ref>:
 
== Մշակույթ==