«Մին դինաստիա»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 32.
}}
'''Մին դինաստիա''', [[Չինաստան]]ի կառավարող դինաստիան էր [[1368]]-[[1644]] թթ` Յուան դինաստիայից հետո.։ [[Էդվին Ռայշաուեր]]<nowiki/>ը, [[Ջոն Ֆեյրբենկ]]<nowiki/>ը և [[Ալբերտ Քրեյգ]]<nowiki/>ը նկարագրել են Մին դինաստիայի կառավարման տարիները որպես «մարդկության պատմության ընթացքում կանոնակարգված կառավարության և սոցիալական կայունության ամենալավ ժամանակներից մեկը»<ref>Edwin Oldfather Reischauer, John King Fairbank, Albert M. Craig (1960) ''A history of East Asian civilization, Volume 1. East Asia: The Great Tradition'', George Allen & Unwin Ltd., quoted in C. Simon Fan (2016) ''Culture, Institution, and Development in China: The Economics of National Character'', Routledge, [https://books.google.com/books?id=cwq4CwAAQBAJ&pg=PA97 p. 97] {{ISBN|978-1-138-18571-5}}</ref> : Մին դինաստիան վերջին էթնիկ [[Հան դինաստիա|Հան չինական դինաստիան]] էր։ Չնայած նրան, որ Մին դինաստիայի մայրաքաղաք [[Պեկին]]ը գրավվեց [[1644]] թ-ին ապստամբության արդյունքում, որն առաջնորդում էր [[Լի Ցզիչեն]]<nowiki/>ը, երկրի հարավը մնաց դինաստիայի իշխանության տակ մինչև
Հոնգվու կայսրը (1368–98 թթ.) փորձում էր ստեղծել հասարակություն, որում ծայրամասային համայնքները կանոնակարգված կլինեին խիստ և կայուն մի համակարգով, որի շնորհիվ նրա արքայատոհմը կունենար զինվորների մշտական դաս<ref name="zhangwen2" />: Կայսրության օրոք գործում էր մշտական նավատորմ և բանակ, որի թիվը հասնում էր մինչև 1 միլիոնի<ref name="ebrey east asia 271">Ebrey (2006), p. 271.</ref>։ [[Նանկին]] քաղաքի նավաշինարանը աշխարհում ամենամեծն էր{{sfnp|Ebrey|Walthall|Palais|2006|p=271}}: Կայսրը նաև փորձում էր սահմանափակել պալատական ներքինիների և խոշոր գործարարների ուժը: Նա ուղարկում էր իր որդիներից շատերին Չինաստանի տարբեր ծայրեր՝ որպես ավատատուներ՝ փորձելով այդ արքայազններին ուղղորդել ըստ [[Հուանգ Մին Ծու Սուն]]<nowiki/>ի (Հոնգվու կայսրի թողած խորհուրդների գիրք):
Այս փորձերը ձախողվեցին, երբ կայսեր պատանի որդին՝ [[Ցզյանվեն կայսր]]<nowiki/>ը, փորձեց զրկել իր հորեղբորը իշխանությունից՝ հրահրելով Ցզիննան ապստամբությունը, որի արդյունքում Յանի արքայազնը 1402 թվականին գահին նստեց՝ որպես [[Յունլե կայսր]]: Վերջինս դարձրեց Յան քաղաքը երկրորդ մայրաքաղաք և վերանվանեց այն [[Պեկին]], կառուցեց [[Արգելված քաղաք]]<nowiki/>ը և վերականգնեց [[Մեծ ջրանցք (Չինաստան)|Մեծ ջրանցք]]<nowiki/>ը և կեցզյույ կոչվող կայսերական քննությունների առաջնորդարանը: Նա վարձատրում էր իր ներքինի աջակիցներին և օգտագործում էր նրանց՝ որպես կոնֆուցիական գիտնական-պաշտոնյաների դեմ հակակշիռ: Նրանցից մեկը՝ [[Չժենգ Հե]]<nowiki/>ն, յոթ խոշոր ծովային հետազոտական արշավներ է ղեկավարել [[Հնդկական օվկիանոս]]<nowiki/>ով մինչև [[Արաբական թերակղզի]] և [[Աֆրիկա]]<nowiki/>յի ափեր:
== Ծանոթագրություններ ==
| |||