«Ջորջ Բայրոն»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Տող 84.
== Ստեղծագործության բնույթ և ազդեցություն ==
Բայրոնի պոեմներն անգլիական այլ ռոմանտիկների հետ համեմատած ավելի ինքնակենսագրական են։ Նա ավելի քան սրությամբ էր ընկալում ռոմանտիկ իդեալների և իրականության վհատ անհամապատասխանությունը։ Այդ գիտակցումը ոչ միշտ էր նրա մելանխոլիայի և հուսահատության պատճառ դառնում. նրա վերջին ստեղծագործություններում մարդկանց և երևույթների դիմակազերծումը ոչ մի զգացում չեն ներշնչում, բացի հեգնախառն
Վիկտորյայի ժամանակաշրջանի [[Անգլիա]]յում լորդ Բայրոնը գրեթե մոռացության էր մատնվել. նա ճանաչվածությամբ չէր կարող համեմատվել Կիտսի և Շելլիի հետմահու հաջողության հետ։ «Ո՞վ է այժմ կարդում Բայրոն, նույնիսկ՝ Անգլիայում»։
{{քաղվածք|Բոլորը խոսում էին Բայրոնի մասին, և բայրոնիզմը դարձավ խելագարության ելակետ գեղեցիկ հոգիների համար։ Հենց այդ ժամանակից էլ սկսեցին ի հայտ գալ փոքրիկ հսկա մարդիկ անեծքի դրոշմը ճակատներին, հուսահատությունը հոգիներում, հիասթափությունը սրտներում, «ողորմելի ամբոխի» հանդեպ խորն արհամարհանքով լցված։ Հերոսները հանկարծ շատ էժանագին դարձան։ Ցանկացած տղա, ում ուսուցիչը դասը չիմանալու համար զրկում էր ճաշից, վշտի մեջ ինքն իրեն սփոփում էր իրեն հետապնդող ճակատագրի և իր խոցված բայց ոչ պարտված հոգու աննկունության մասին դարձվածներով։<ref>[http://az.lib.ru/b/belinskij_w_g/text_1845.shtml Lib.ru/Классика: Белинский Виссарион Григорьевич. Русская литература в 1845 году]</ref> |[[Վիսարիոն Բելինսկի|Վ. Բելինսկի]]}}
Տող 94.
[[1816]] թվականին Բայրոնն այցելում է [[Վենետիկ]]ի [[Սուրբ Ղազար Կղզի]], որտեղ նա [[Մխիթարյան միաբանություն|Մխիթարեան Կարգ]]ի վանականների միջոցով ծանոթանում է [[Հայկական մշակույթ]]ին։ Հայր Հ. Ավգերյանի օգնությամբ սովորում է [[գրաբար]] և մասնակցում է լեզվի և պատմության վերաբերյալ բազմաթիվ դասախոսությունների։ Բայրոնը նրա հետ հրատարակել է «Քերականութիւն անգղիական և հայերէն» (1817), «Քերականութիւն հայերէն և անգղիական» (1819) դասագրքերը, որոնք կազմելիս նմուշներ է զետեղել հայ հին և միջնադարյան գրականությունից, օգնել «Բառարան անգղիերէն և հայերէն» (1821) գրքի ստեղծմանը և գրել իր նշանավոր «առաջաբանը», ուր բարձրացրել է հայ ժողովրդին թուրքական փաշաների և պարսկական սատրապների բռնակալությունից ազատագրելու խնդիրը։
Հայերենից անգլերեն թարգմանել է երկու Թուղթ՝ Ա․ Պողոսի և Կորնթացոց միջև (1817), երկու գլուխ [[Մովսես Խորենացի|Մովսես Խորենացու]] «[[Հայոց պատմություն (Մովսես Խորենացի)|Հայոց պատմություն]]»-ից և հատվածներ [[Ներսես Լամբրոնացի|Ներսես Լամբրոնացու]] «Ճարտասանություն»-
== Ստեղծագործություններ ==
Տող 137.
;Երաժշտական թատրոն
* [[1838]] - «Կորսար» (բալետ), կոմպոզիտոր Գ. Գդրիչ
* [[1844]] - «Երկու Ֆոսկարներ» (օպերա), կոմպոզիտոր Ջ. Վերդի
* [[1848]] - «Կորսար» (օպերա), կոմպոզիտոր Ջ. Վերդի
|