«Հիդրոտեխնիկա»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Հիդրոտեխնիկա''' ( հիդրո. և տեխնիկա), [[Գիտություն|գիտության]] և [[տեխնիկա]]յի բնագավառ, որն զբաղվում է [[Ջրային ռեսուրսների համապարփակ կառավարում|ջրային ռեսուրսների]] ուսումնասիրությամբ, տնտեսական նպատակներով դրանց օգտագործմամբ և ինժեներական կառույցների օգնությամբ՝ ջրերի վնասակար ազդեցության դեմ պայքարով։ Հիդրետեխնիկան ունի հետևյալ հիմնական ուղղությունները (ըստ ջրային տնտեսության սպասարկվող բնագավառի), [[Էներգիա|ջրային էներգիայի]] օգտագործում, ջրային ուղիներով [[Նավագնացություն|նավագնացության]] և լաստառաքման ապահովում, գյուղատնտեսական հողերի ոռոգում, ջրարբիացում և չորացում, բնակչության, տրանսպորտի ու արտադրական ձեռնարկությունների ջրամատակարարում, բարեկարգված տերիտորիաներից ավելցուկային, աղտոտված ջրերի և կեղտաջրերի հեռացում, ձկնարդյունաբերության համար անհրաժեշտ պայմանների ապահովում և այլն։ Հիդրոտեխնիկայի այսպիսի բաժանումը որոշ չաֆով պայմանական է, քանի որ ջրերի օգտագործումը, մեծամասամբ, համալիր բնույթ է կրում, այսինքն՝ միաժամանակ լուծվում են ջրատնտեսական մի քանի խնդիրներ։ Որպես կիրառական գիտություն, հիդրոտեխնիկան հիմնվում է ջրի մասին մի շարք այլ գիտությունների՝ հիդրոլոգիայի, հիդրոմեխանիկայի, [[Հիդրավլիկական կցափողեր|հիդրավլիկայի]] և ինժեներաշինարարական ցիկլի մի շարք գիտական առարկաների՝ ինժեներական երկրաբանության, գրունտների մեխանիկայի ևնիև այլնի վրա։ Հդրոտոխնիկան, որպես [[Գիտություն|գիտության]] կարևորագույն խնդիրներն են. հուների և հիդրոտեխնիկական կառույցների վրա ջրային հոսքերի վնասակար ազդեցության, առափնյա տերիտորիաները դրանից պաշտպանելու եղանակների ուսումնասիրությունը, գետի հոսքի կարգավորման մեթոդների մշակումը, հիմնատակերի և կառույցների (հատկապես [[հող]]ե) գրունտներով ջրի ֆիլտրման հետազոտությունը և այլն։ Տնտեսական խնդիրների ուսումնասիրման հիման վրա հիդրոտեխնիկան մշակում է հիդրոտեխնիկական կառույցների հաշվարկի և [[Նախագիծ։Այսօր պատմության մեջ|նախագծման]] մեթոդներ, դրանց կառուցման և շահագործման եղանակներ։ Բացի տեսական հետազոտություններ կատարելու եղանակից, հիդրոտեխնիկական բազմաթիվ հարցեր լուծվում են գործնական ճանապարհով՝ լաբորատորային մոդելավորման միջոցով և բնական պայմաններում տարվող հետազոտությունների (օրինակ, կառույցների հիդրավլիկական ռեժիմի, դրանց տարրերի և կոնստրուկցիաների լարումային վիճակների ու դեֆորմացիաների ևն) օգնությամբ։ Հիդրոտեխնիկան գիտության և տեխնիկայի հնագույն բնագավառներից է։ Դեռ 4400 տարի մ.թ.ա. [[Եգիպտոս]]ում կառուցվում էին ջրանցքներ՝ [[Նեղոս]] գետի հովտում հողեր ոռոգելու նպատակով։ [[Բաբելոն]]ում 43 հզազար տարի մ.թ.ա. գոյություն ունեին ջրմուղներով և արտեզյան ջրհորներով ապահովված քաղաքներ, [[Հունաստան]]ի և [[Հռոմ]]ի ծաղկման ժամանակաշրջանում հիդրոտեխնիկան մեծ զարգացում ստացավ։ XYII— XVIII դարերում մանուֆակտուրայի երևան գալը, առևտրի ընդարձակումը և քաղաքների աճը առաջ բերեցին հիդրոտեխնիկական շինարարության վերելք։[[ Գալիլեյ]]ի, [[Պասկալ Բլեզ|Պասկալի]], [[Նյուտոն]]ի, [[Լոմոնոսով, Միխայիլ|Լոմոնոսովի]], [[Բեռնուլիի հավասարում|Բեռնուլիի]] աշխատանքները նշանակալիորեն բարձրացրին հիդրոտեխնիկայի տեսական հիմքը, որը հնարավորություն տվեց անցնելու ավելի բարդ կառույցների ստեղծմանը։ Հիդրոտեխնիկական շինարարությունը նոր վերելք ապրեց XIX դարի երկրորդ կեսին՝ արդյունաբերության աճի և ջրամատակարարման կարիք զգացող խոշոր քաղաքների զարգացման հետևանքով։