«Մաթեմատիկական անալիզ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 9.
XX դարի կեսին այնպիսի ուղղություններ, ինչպիսիք են [[Դինամիկ համակարգ|դինամիկ համակարգերի տեսությունը]] և [[Էրգոտիկություն|էրգոտիկ տեսությունը]], ունեցան ինքնուրույն զարգացում ([[Դավիդ Ջորջ Բիրկգոֆ|Ջորջ Բիրկգոֆ]], [[Անդրեյ Կոլմոգորով|Կոլմոգորով]], ֆոն Նեյման), էականորեն հարմոնիկ անալիզի արդյունքները ընդհանրացվել են ընդհանուր հանրահաշվական միջոցների՝ [[Տոպոլոգիական խումբ|տոպոլոգիական խմբերի]] և [[Խմբի ներկայացում|ներկայացումների]] ([[Հերման Վեյլ|Վեյլ]], {{iw|Պետեր, Ֆրից (մաթեմատիկ)|Պետեր|en|Fritz Peter}}, [[Լև Պոնտրյագին|Պոնտրյագին]]), կիրառման հաշվին: 1940-1950 թվականներից սկսած ֆունկցիոնալ անալիզի մեթոդները կիրառում գտան կիրառական ոլորտներում, մասնավորապես, 1930-1940-ական թվականներին [[Լեոնիդ Կանտորովիչ|Կանտորովիչի]] աշխատանքներում ֆունկցիոնալ անալիզի գործիքները օգտագործվել են [[Հաշվողական մաթեմատիկա|հաշվողական մաթեմատիկայում]] և [[Տնտեսություն|էկոնոմիկայում]] ([[գծային ծրագրավորում]]): 1950-ական թվականներին [[Լև Պոնտրյագին|Պոնտրյագինի]] և աշակերտների գործերում վարիացոն հաշվարկների մեթոդների զարգացման մեջ ստեղծվել է [[Օպտիմալ կառավարում|օպտիմալ կառավարման]] տեսությունը:
XX դարի երկրորդ կեսերից սկսած դիֆերենցիալ տոպոլոգիայի զարգացման հետ մեկտեղ անալիզին միացավ նոր ուղղություն՝ անալիզ բազմաձևությունների վրա, որը ստացավ «Գլոբալ անալիզ» անվանում, փաստացի սկսել է ձևավորվել վաղ 1920-ական թվականներին՝ Մորսի տեսության շրջանակներում, որպես վարիացիոն հաշվարկների ընդհանրացում (Մորսն անվանել է «Ամբողջով վարիացիոն հաշվարկներ», англ. variation calculus in large): Այդ ուղղությանն են վերաբերվում երիկֆունկցիոնալ դինամիկ համակարգերի (Անդրոնով) տեսության զարգացման մեջ այնպիսի ուղղությունների ստեղծումը, ինչպիսիք են յուրահատկությունների տեսությունը (Վիտնի, 1955) և աղետների տեսությունը (Թոմ, 1959 և {{iw|Մազեր, Ջոն|Մազեր|en|John Mather (mathematician)}}, 1965), որոնք զարգացում ստացան 1970-ական թվականներին {{нп2|Զիման, Քրիստոֆեր|
== Դասական մաթեմատիկական անալիզ ==
| |||