«Անտոն Չեխով»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 25.
Անտոն Չեխովը ծնվել է 1860 թվականին հունվարի 29-ին (հին տոմարով՝ հունվարի 17) [[Անտոն Մեծ]]ի տոնակատարության օրը [[Տագանրոգ]] [[քաղաք]]ում։ Անտոնի հայրը՝ Պավել Եգորովիչ Չեխովը, գյուղացու զավակ էր, ով ամուսնացել էր ուկրաինուհու հետ<ref>{{harvnb|Rayfield|1997|pp=3–4}}: Egor Mikhailovich Chekhov and Efrosinia Emelianovna</ref>։ Պավել Չեխովը հայտնի էր որպես կրոնական-պահպանողական ավանդներին հավատարիմ քաղքենի առևտրական<ref name = "Wood 78">{{harvnb|Wood|2000|p=78}}</ref>։ Նա իր որդիներին պարտադրում էր հաճախել [[եկեղեցի]] և ճշտությամբ կատարել կրոնական բոլոր ծեսերը, ինչպես նաև ստիպում էր նրանց կատարել խանութի գործակատարի պարտականությունները։ Մանկության այդ ծանր տարիներից էլ սկսվում է Անտոնի այնքան յուրահատուկ և բացահայտ ատելությունը քարացած ավանդույթների, [[կրոն]]ի և եկեղեցու նկատմամբ։ Չեխովի մայրը՝ Եվգենյան (Մորոզովա), հոյակապ հեքիաթասաց էր, որը վաճառական հոր հետ շրջելով ողջ Ռուսաստանով, երեխաներին հեքիաթներ էր պատմում<ref>Payne, XVII.</ref>{{sfn|Simmons|1970|p=18}}<ref>[http://www.taganrogcity.com/chekhov_taganrog.html Chekhov and Taganrog], Taganrog city website.</ref>: «Մենք տաղանդը ժառանգել ենք հորից, հիշում է Չեխովը, - իսկ մեր հոգին՝ մորից»<ref name = "Bio">From the biographical sketch, adapted from a memoir by Chekhov's brother Mihail, which prefaces Constance Garnett's translation of Chekhov's letters, 1920.</ref>: Չափահաս տարիքում Չեխովը խիստ քննադատության ենթարկեց եղբոր Ալեքսանդրի վերաբերմունը կնոջ և երեխաների նկատմամբ` հիշեցնելով նրան Պավելի դաժանության մասին. «Թույլ տվեք խնդրեմ հիշեցնել, որ դա բռնակալություն էր և կեղծիք, որը քայքայեց ձեր մոր երիտասարդությունը: Դեսպոտիզմն ու կեղծիքն այնքան խեղեցին մեր մանկությունը, որ վախենում եմ դրա մասին մտածել: Հիշեք այն սարսափն ու զզվանքը, երբ մենք զգում էինք այն ժամանակ, երբ հայրիկը զայրույթի պոռթկում էր ունենում ճաշի մեջ շատ աղի լինելու համար և մայրիկին հիմար անվանում»<ref>Letter to brother Alexander, 2 January 1889, in {{harvnb|Malcolm|2004|p=102}}.</ref><ref name = "Suvoring 1894">Another insight into Chekhov's childhood came in a letter to his publisher and friend Alexei Suvorin: "From my childhood I have believed in progress, and I could not help believing in it since the difference between the time when I used to be thrashed and when they gave up thrashing me was tremendous." Letter to Suvorin, 27 March 1894. [http://www.gutenberg.org/etext/6408 ''Letters of Anton Chekhov''.]</ref>:
Երբ նրա հայրը սնանկանում է, ընտանիքի բոլոր անդամները, բացի Անտոնից, տեղափոխվում են [[Մոսկվա]]։ Եվ նա ստիպված էր հոգալ թե՛ իր կյանքի ապահովության մասին և թե՛ միաժամանակ շարունակել ուսումը Տագանրոգի գիմնազիայում, որտեղ պարտադիր կարգով դասավանդում էին հին [[հունարեն]] և հին [[լատիներեն]]։ Այնտեղ նա սովորում է տասնմեկ
{{քաղվածք|Երբ ես եղբայրներիս հետ կանգնում էին եկեղեցու կենտրոնում և երեքով երգում էինք «Թող փառաբանվի իմ աղոթքը» կամ «Հրեշտակապետի ձայնը», բոլորը մեզ էին նայում և նախանձում ծնողներիս, իսկ մենք այդ պահին մեզ զգում էինք փոքրիկ դատապարտյալների նման<ref name="multiref1">Letter to I.L. Shcheglov, 9 March 1892. [http://www.gutenberg.org/etext/6408 ''Letters of Anton Chekhov'':]</ref>|}}
Հետագայում նա [[աթեիստ]] դարձավ<ref>{{cite book|last=Tabachnikova|first=Olga|title=Anton Chekhov Through the Eyes of Russian Thinkers: Vasilii Rozanov, Dmitrii Merezhkovskii and Lev Shestov|year=2010|publisher=Anthem Press|isbn=978-1-84331-841-5|page=26|quote=For Rozanov, Chekhov represents a concluding stage of classical Russian literature at the turn of the 19th and 20th centuries, caused by the fading of the thousand-year-old Christian tradition that had sustained much of this literature. On the one hand, Rozanov regards Chekhov's positivism and atheism as his shortcomings, naming them among the reasons for Chekhov's popularity in society.}}</ref><ref>{{cite book|title=Anton Chekhov's Life and Thought: Selected Letters and Commentary|year=1997|publisher=Northwestern University Press|isbn=978-0-8101-1460-9|editor1-first=Simon |editor1-last=Karlinsky |editor2-first=Michael Henry|editor2-last=Heim| last=Chekhov|first=Anton Pavlovich|page=13|quote=While Anton did not turn into the kind of militant atheist that his older brother Alexander eventually became, there is no doubt that he was a non-believer in the last decades of his life.}}</ref><ref>{{cite book|title=Selected Stories of Anton Chekhov|year=2009|publisher=Random House Digital, Inc.|isbn=978-0-307-56828-1|pages=xxii|author=Richard Pevear|quote=According to Leonid Grossman, "In his revelation of those evangelical elements, the atheist Chekhov is unquestionably one of the most Christian poets of world literature."}}</ref>:
Գիմնազիայում սովորելու տարիներին Անտոնն աչքի էր ընկնում արտասովոր ընթերցասիրությամբ։ Պատանեկության տարիներին Չեխովի սիրելի հեղինակներից մեկն է եղել [[Վիկտոր Հյուգո]]ն։ Շատ բարձր գնահատելով [[Շեքսպիր]]ի արվեստը, 1876 թվականին եղբորը գրած նամակում խորհուրդ է տալիս նրան կարդալ [[Իվան Տուրգենև|Տուրգենևի]] հայտնի հոդված-ակնարկը Շեքսպիրի և [[Միգել դե Սերվանտես|Սերվանտեսի]] մասին։ Տագանրոգի թատրոնը շատ խղճուկ վիճակում էր, սակայն Չեխովը, բեմադրելով [[Ալեքսանդր Գրիբոեդով|Գրիբոեդովի]] «[[Խելքից պատուհաս]]»-ը կամ [[Լերմոնտով]]ի «[[Դիմակահանդես (պիես)|Դիմակահանդես»-ը]], [[Նիկոլայ Գոգոլ|Գոգոլի]] «Ամուսնություն»-ը, «[[Ռևիզոր|Ռևիզոր»-ը]] և Օստրովսկու գործերը, աշակերտներին կապում էր արվեստի և գրականության առաջավոր ներկայացուցիչների հետ։ Չեխովը հաճախ ինքն էլ էր մասնակցում աշակերտական բեմադրություններին և նույնիսկ գրում պիեսներ։
| |||