«Ջորջ Բայրոն»–ի խմբագրումների տարբերություն

== Պանսեքսուալիզմ ==

[[Պատկեր:Byron and his boyfriend.jpg|thumb|Լորդ Բայրոնը և նրա պաժ Ռաշթոնը]]

 

[[20-րդ դար]]ում հրատարակված Բայրոնի օրագրերը բացահայտում են նրա սեռական կյանքի պատկերը իսկապես որպես [[պանսեքսուալություն]]։<ref name="gross">Jonathan David Gross. ''Byron: The Erotic Liberal''. Rowman & Littlefield, 2001. ISBN 9780742511620. Page 131.</ref> Այսպես, նավահանգստային փոքրիկ [[Ֆալմուտ]] քաղաքը պոետը նկարագրում է որպես «Plen. and optabil. Coit.» («բազմաթիվ և բազմատեսակ սեռական հարաբերություններ») առաջարկող «հիասքանչ վայր».<ref name="gross"/> «Մեզ շրջապատում են Հիացինտներ և ամենաբուրավետ հատկություններով այլ ծաղիկներ, և ես մտադիր եմ կազմել մի գեղեցիկ փունջ, որպեսզի այն համեմատեմ այն էկզոտիկայի հետ, որ հուսով ենք հանդիպել Ասիայում։ Մեկ նմուշ ես նույնիսկ վերցնելու եմ ինձ հետ»։<ref name="вайль"/> Այդ նմուշը գեղեցիկ երիտասարդ [[Ռոբերտ Ռաշթոն]]ն էր, «ով Բայրոնի պաժն էր, ինչպես Հիացինտը՝ Ապոլլոնի» (Պ. Վայլ)։<ref name="вайль">[http://magazines.russ.ru/inostran/1998/2/vail.html Журнальный зал | Иностранная литература, 1998 N2 | Петр Вайль — Босфорское время<!-- Заголовок добавлен ботом -->]</ref> [[Աթենք]]ում պոետի համար հայտնվեց նոր ֆավորիտ՝ տասնհինգամյա Նիկոլո Ժիրոն։ Թուրքական բաղնիքները Բայրոնը նկարագրում էր որպես «սոդոմիայի և շարբաթի մարմարե դրախտ»։<ref>''Lord Byron: Selected Letters and Journals''. Harvard University Press, 1982. ISBN 9780674539150. Page 213.</ref>

 

 

[[Պատկեր:Ada Lovelace 1838.jpg|մինի|[[Ադա Լավլեյս|Օգուստա Ադա Քինգ (ծնյալ՝ Բայրոն), կոմսուհի Լավլեյս]]]]

== Բայրոնի ընտանիքի ճակատագիրը ==

Պոետի այրին՝ լեդի Աննա Իզաբելլա Բայրոնն իր երկար կյանքի մնացած մասն անցկացրեց միայնության մեջ՝ զբաղվելով բարեգործությամբ, բացարձակապես մոռացված ողջ աշխարհի կողմից։ [[1860]] թվականի [[մայիսի 16]]-ին մահվան լուրը միայն նրան հիշելու առիթ տվեց։