Անոթի նեղացումը հանգեցնում է նրան, որ անոթի մկանները՝ սրտամկանը տառապում է թթվածնի պակասից , սիրտն աստիճանաբար թուլացնում է իր գործունեությունը: ՈոշակիՈրոշակի ժամանակ անց հայտանբերվում է սրտի անբավարար հիվանդություններ: Սրտաբանները ունեն մի շարք բուժման մեթոդներ: Կար ժամանակ, որ հիմնական բուժումը զոնդավորումն էր, բայց այժմ բժիշկներն ավելի քիչ վնասող մեթոդ հայտաբերեցին, որը հենց՝ ստենտավորումն էր: 50 տարի առաջ ամերիկացի ռադիոլոգը, ինտերվենցիոն ռադիոլոգիայի առաջատարներից մեկը՝ Չարլզ Դոթթերը (1920-1985), առաջարկել է անոթային տախտակի (ստենտ) օգնությամբ անոթի վնասված հատվածները ընդլայնելու հայեցակարգը: Մեթոդի զարգացումը երկար ժամանակ տևեց, առաջին տեխնոլոգիաների կիրառումը կատարվել է միայն 1986 թվականին: Միայն 1993 թվականին ապացուցվել է կորոնար արտրի արտահոսքի վերականգնումը և այն նոր պետությունում պահելու stenting մեթոդի արդյունավետությունը: Ստենտը բարակ մետաղյա խողովակ է, որը բաղկացած է մետաղական [[բջիջներ]]ից՝ փչելով հատուկ փուչիկով: Այն ներդվում է տուժած անոթի մեջ և ընդլայնվում է, բարձրացնելով իր առանձգականությունը: Սա բարելավում է սրտի արյան մատակարարումը: Զարկերակի վրա՝ ոտքի կամ ձեռքի, տեղադրվում է հատուկ կատետր, որի միջով անցկացվում է բարակ, նուրբ թիթեղյա քուղ, որին հետևում են հատուկ մոնիտորի միջոցով: Պետք է միանշանակ գիտենանք, որ ստենտի միջամտությամբ կատարված վիրահատությունները պարտադիր կերպով ուղեկցվում է յոդ պարունակող մաքրող միջոցներով, հիվանդի մոտ պետք է չլինի ալերգիա [[յոդ]]ի հանդեպ, կամ խրոնիկական ցանկացած հիվանդություն:
