«Ֆաշիզմ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 234.
Որոշները քննադատել են Մուսոլինիի գործողությունները Առաջին աշխարհամարտի շրջադարձային շրջանում, որպես օպորտունիստ միանգամից հրաժարվեց Մարքսիստական էգալիտար ինտերնացիոնալիզմից ոչ էգալիտար նացիոնալիզմի համար և այն բանից հետո,երբ Մուսոլինին համաջայնվեց պատերազմի մեջ մտնել ընդդեմ Գերմանիայի և Ավստրո-Հունգարիայի, նա և նոր ֆաշիստական շարժումները սկսեցին ֆինանսավորում ստանալ արտաքին աղբյուրներից, ինչպիսին էր [[Аnsaldo]] ընկերությունը (որը զբաղվում էր զինատեսակների արտադրությամբ), և այլ ընկերություններ, ինչպես նաև [[Բրիտանական անվտանգության ծառայություն|Բրիտանական անվտանգության ծառայությունը]] MI5<ref>Smith, Dennis Mack,''Modern Italy; A Political History''. (Ann Arbor: The University of Michigan Press, 1997) p. 284.</ref>:Որոշները այդ թվում Մուսոլինիի հակառակորդ սոցիալիստները նշել են, որ չնայած ահռելի ֆինանսական աջակցությանը, որ Մուսոլինին ստացել էր, նրան չէր խանգարում իր թերթում ՝ Il Popolo d'Italia- ում գրել այն ինչ ցանկանում էր<ref name="Guardian2009-10-13">{{Cite news |url=https://www.theguardian.com/world/2009/oct/13/benito-mussolini-recruited-mi5-italy |work=Guardian |location=UK |title=Recruited by MI5: the name's Mussolini. Benito Mussolini – Documents reveal Italian dictator got start in politics in 1917 with help of £100 weekly wage from MI5 |date=13 October 2009 |accessdate=14 October 2009 |first=Tom |last=Kington}}</ref>:Այնուամենայնիվ հիմնական աղբյուրը ֆինանսական աջակցության Մուսոլինին և ֆաշիստական շարժումները ստանում էին Առաջին աշխարհամարտի ժամանակ Ֆրանսիայից և դրանով նրանք կարծում էին կջլատեին գերմանական ուժերը, այսինքն ֆաշիստներին դիտարկում էին, որպես դաշնակից<ref>O'Brien, Paul, ''Mussolini in the First World War: The Journalist, The Soldier, The Fascist'', p. 37.</ref>:
Մուսոլինիի փոխակերպումը չգնաց դեպի մարքսիզմ այլ վերածվեց ֆաշիզմի, և առհասարակ Մուսոլինին հետագայում Մարքսիզմի վերաբերյալ ուներ շատ հոռետեսական հայացքներ<ref name="Golomb-Wistrich-2002-p-249">Golomb & Wistrich 2002, p. 249.</ref>: 1902 թվականից Մուսոլինին ուսումնասիրում էր Ջորջ Սորել, [[Ֆրիդրիխ Նիցշե]] և [[Վիլֆրեդո Պարետո]].<ref name=autogenerated1>Delzel, Charles F., ed. ''Mediterranean Fascism 1919–1945'' (Harper Rowe, 1970) p. 96.</ref>: Սորելը շեշտադրում էր անհրաժեշտությունը հրաժարվելու ազատական ժողովրդավարությունից և կապիտալիզմից և դրա փոխարեն առաջարկում էր բռնաճնշումների կիրառում պետության կողմից, ուղղակի գործողություններ և [[Նեո-Մաքիավելիզմ|նեո-Մաքիավելիզմի]] կիրառում, որը հատկապես տպավորվել էր Մուսոլինիի մոտ: Մուսոլինին օգտագործում էր նաև Նիցշեի գաղափարները, որոնք նրան դարձրին ոչ [[օրթոդոքսալ]] սոցիալիստ<ref name="Mediterranean3">Delzel, Charles F., ed. ''Mediterranean Fascism 1919–1945'' (Harper Rowe, 1970) p. 3.</ref>: 1908 թվականին Մուսոլինին գրեց կարճ աշխատություն, որը կոչվում էր «<nowiki/>[[Ուժի փիլիսոփայություն]]<nowiki/>» հիմնված Նիցշեի գաղափարների վրա, որտեղ Մուսոլինին ազատորեն խոսում էր Եվրոպայում սպասվող մեծ պատերազմի մասին, հակասություն մեջ դնելով կրոնը և [[Նիհիլիզմ|նիհիլիզմը]]. «Նոր տեսակի ուրվական կգա, ամրապնդված պատերազմով... ուրվական,լցված բարձրագույն լկտիությամբ... նոր ազատ հոգի, որը հաղթանակելու է Աստծու և Ոչնչի<nowiki/>[[Նիհիլիզմ|տ]]
:▼
=== Գաղափարական Անազնվություն ===
:Ֆաշիզմ քննադատվում էր նաև գաղափարական անազնվության համար: Հիմնական գաղափարական անազնվության օրինակները դրսևորվում էին Իտալական ֆաշիզմում կապված նացիստական Գերմանիայի հետ հարաբերությունների փոփոխություններում: Հայտնի է, որ պաշտոնական արտաքին քաղաքականության դիրքորոշումները օգտագործում էին հռետորական [[գաղափարական հիպերբոլա]] ՝ արդարացնելու համար սեփական գործողությունները, չնայած, [[Դինո Գրանդի|Դինո Գրանդիի]] Իտալիայի արտաքին գործերի նախարար լինելու տարիներին երկիրը իրականացնում էր իրական քաղաքականություն և հեռու էր ֆաշիստական հիպերբոլայից: Իտալական ֆաշիզմը աջակցություն սկսեց ստանալ գերմանական նացիզմից սկսած 1920 ից մինչև 1934 թվականները և հատկապես աջակցությունը մեծացավ 1936 թվականին, քանի որ միայն նացիստական Գերմանիան չքննադատեց Իտալիայի կողմից [[Եթովպիա|Եթովպիայի]] զաթումը:
▲:
== Ծանոթագրություններ ==
{{ծանցանկ|2}}
| |||