«Ֆաշիզմ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 231.
=== Ոչ Սկզբունքային Օպորտունիզմ ===
Իտալական ֆաշիզմի որոշ քննադատներ նշում են, որ այն արդյունք է Մուսոլինիի ոչ սկզբունքային [[Օպորտունիզմ|օպորտունիզմին]] և նա փոխեց քաղաքական մակարդակները բավարարելու համար սեփական հավակնությունները, չնայած,որ նա քողարկել էր դրանք և ներկայացրել էր, որպես ի շահ հանրության<ref name="Gerhard Schreiber 1995. p. 111">[[Gerhard Schreiber]], [[Bernd Stegemann]], [[Detlef Vogel]]. ''Germany and the Second World War: Volume III: The Mediterranean, South-East Europe, and North Africa 1939–1941 (From Italy's Declaration of Non-Belligerence to the Entry of the United States into the War)'' (Oxford University Press, 1995) p. 111.</ref> : [[Ռիչարդ Վասբրն Չայլդ|Ռիչարդ Վասբրն Չայլդը]], ամերիկյան դեսպանը Իտալիայում, ով աշխատել էր Մուսոլինիի հետ և դարձել էր նրա ընկերը, պաշտպանում էր Մուսոլինիի այս օպուրտունիստական բնավորությունը և գրում էր.«Օպորտունիզմը տերմին է,որը օգտագործվում է անձին լավ իմաստով պիտակավորելու համար և այդ անձի համար սեփական հետաքրքրությունները և շահերը իրականացնելու համար: Մուսոլինին, որքան ես հասցրեցի ճանաչել իրեն,օպուրտունիստ էր այն իմաստով,որ նա կարծում էր, որ մարդկությունը պետք է պատրաստ լինի փոփոխություններին, այլ ոչ թե ֆիքսված թեորիաներին, և նա ասում էր, որքան անիմաստ հույսեր և աղոթքներ են հնչեցվել հանուն ծրագրերի և թեորեմների» : Չայլդը մեջբերում էր Մուսոլինիին, ով ասում էր. «Պետք չէ ոչնչի հավատալ,պետք է միայն գործել, քանի որ մեկ-երկու անգամ պատահականությամբ գործերդ ստացվի, հաջորդ անգամ այդպես չի լինելու, պետք է վստահել միայն սեփական ուժերին և միշտ պետք է գործել»<ref name="Benito Mussolini 1998">Mussolini, Benito, ''My Rise And Fall, Volumes 1–2''. Da Capo Press ed. (Da Capo Press, 1998) p. ix. (Note: Mussolini wrote the second volume about his fall from power as head of government of the Kingdom of Italy in 1943, though he was restored to power in northern Italy by the German military.)</ref>:
Որոշները քննադատել են Մուսոլինիի գործողությունները Առաջին աշխարհամարտի շրջադարձային շրջանում, որպես օպորտունիստ միանգամից հրաժարվեց Մարքսիստական էգալիտար ինտերնացիոնալիզմից ոչ էգալիտար նացիոնալիզմի համար և այն բանից հետո,երբ Մուսոլինին համաջայնվեց պատերազմի մեջ մտնել ընդդեմ Գերմանիայի և Ավստրո-Հունգարիայի, նա և նոր ֆաշիստական շարժումները սկսեցին ֆինանսավորում ստանալ արտաքին աղբյուրներից, ինչպիսին էր [[Аnsaldo]] ընկերությունը (որը զբաղվում էր զինատեսակների արտադրությամբ), և այլ ընկերություններ, ինչպես նաև [[Բրիտանական անվտանգության ծառայություն|Բրիտանական անվտանգության ծառայությունը]] MI5: Որոշները, այդ թվում Մուսոլինիի հակառակորդ սոցիալիստները նշել են, որ չնայած ահռելի ֆինանսական աջակցությանը, որ Մուսոլինին ստացել էր, նրան չէր խանգարում իր թերթում ՝ Il Popolo d'Italia- ում գրել այն ինչ ցանկանում էր: Այնուամենայնիվ հիմնական աղբյուրը ֆինանսական աջակցության Մուսոլինին և ֆաշիստական շարժումները ստանում էին Առաջին աշխարհամարտի ժամանակ Ֆրանսիայից և դրանով նրանք կարծում էին կջլատեին գերմանական ուժերը, այսինքն ֆաշիստներին դիտարկում էին, որպես դաշնակից:
=== Ծանոթագրություններ ===
| |||