Առաքել Սյունեցին Տաթևի համալսարանի վանական էր, աշակերտել է [[Հովհան Որոտնեցի|Հովհան Որոտնեցուն]] և [[Գրիգոր Տաթևացի|Գրիգոր Տաթևացու]] քրոջ որդին է ու հավատքի ու իմացաբանական հարցերում հետևել է նրան: Գրել է «Մեկնութիւն քերականին» ուսումնական ձեռնարկը, արձագանքել է իր ժամանակի պատմական իրողություններին, երբ Հայաստանը օտար տիրապետության տակ էր և Կիլիկյան հայկական թագավորությունը դադարել էր գոյություն ունենալ: Սյունեցին իր գործը կառուցել է գեղարվեստական սկզբունքով՝ աստվածաբանական ավանդույթը հարստացնելով կենդանի պատկերներով ու քնարաշունչ լեզվական մթնոլորտ ստեղծել:
