«Մարիենբուրգ (դղյակ)»–ի խմբագրումների տարբերություն

1309 թվականին որոշվել է [[Վենետիկ]]ից Մալբոռկ տեղափոխել մեծ մագիստրոսի միաբանության աթոռը, որը այդ ժամանակից ի վեր դարձել է Տևտոնական միաբանության մայրաքաղաքը։ Մեծ մագիստրոսի հետ ամրոցում եղել են բազմաթիվ եղբայրներ, որոնք պահանջում էին ընդլայնել և վերակառուցել համալիրը։համալիրը<ref name="Emery143">{{harvnb|Emery|2007|p=143}}</ref>։ «Բարձր ամրոցում» ամենից շատ տեղեր գրավել են բնակելի տարածքները: Բացի այդ, այստեղ գտնվում էր կապելլան: Նշանակալի չափով ընդլայնվել է դղյակի սուրբ [[Մարիամ Աստվածածին|Մարիամ Աստվածածնի]] եկեղեցին. այն ընդլարձակվել է արևելքից, այդտեղ տեղադրել են սուրբ Աննայի մատուռը, որը նախատեսված է մեծ մագիստրոսների թաղման համար: Արևելյան ճակատի պատուհանին տեղադրված է Մայր Աստվածածնի և [[Հիսուս]]ի նկարը, որն էլ ավելի ուշ ծածկվել է եղել խճանկարով (որը 1945 թվականին ավերվել է եկեղեցու արևելյան մասի հետ միասին): Հին ամրոցում («միջին ամրոցում») եղել է մեծ մագիստրոսների նստավայրը:

Հաջորդ պարտությունը ասպետները կրել են Գրյունվալդի ճակատամարտի ժամանակ, մեծ մագիստրոսների աթոռանիստը ենթարկվել է երկար պաշարման: Մարիենբուրգ քաղաքը ոչնչացվել է, բայց ամրոցը վերացնել չի հաջողվել: 1456 թվականին մագիստրոսը հանձնել է ամրոցը՝ բոհեմյան վարձակալներին պարտքը վճարելու համար և տեղափոխվել է [[Քենինգսբերգ]]<ref name="Eckstein">[http://www.poniec.pl http://www.poniec.net/index.php?option=com_content&task=view&id=26&Itemid=45, As per Antoni Eckstein, ''History of Poniec''], published in "Roczniki Historyczne", v.II, p.92 of IH PAN (Institute of History, Polish Academy of Science), 1926</ref>, իսկ վարձկանները այն վաճառել են Լեհաստանի թագավոր [[Կազիմիր VI]]-ին: Այսպես ամրոցը Լեհաստանի Թագավորության կազմում է հայտնվել: