«Դավիթ Հիլբերտ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 59.
Հանրահաշվական թվերի տեսության ուղղությամբ Հիլբերտի աշխատությունները վերափոխեցին մաթեմատիկայի այդ ասպարեզը և դարձան հետագա զարգացման ելման կետը։ Իր դասական տեսությունում նա կատարել է տվյալ նյութի խոր և բովանդակալից շարադրանք։ Գերմանացի մաթեմատիկոսներ [[Պետեր Գուստավ Լըժյոն Դիրիխլե|Պետեր Գուստավ Դիրիխլեի]], [[Էռնստ Էդուարդ Կումմեր]]ի, [[Լեոպոլդ Կրոնեկեր]]ի, [[Ռիխարդ Դեդեկինդ|Յուլիուս Վիլհելմ Ռիխարդ Դեդեկինդ]]ի, այնուհետև՝ [[Էմմի Նյոթեր]]ի և [[Հերման Մինկովսկի|Հերման Մինկովսկու]] ջանքերով ստեղծվեց թվային դաշտերի բաժանելիության ավարտուն տեսությունը, որը հիմնված է իդեալի և պարզ իդեալի հասկացությունների վրա։ Սակայն բաց էր մնում այն հարցը, թե ինչ է կատարվում պարզ իդեալի հետ այն «վերդաշտում» ընդգրկելիս, և այդ բարդ խնդրի հետ կապված Հիլբերտը ներմուծեց մի շարք կարևոր հասկացություններ, ձևակերպեց և մասամբ ապացուցեց սրան վերաբերող հիմնական արդյունքները։ Դրանց ամբողջական ապացուցումը և հետագա զարգացումը դարձան նրա մեծագույն հետնորդներից ոմանց գործը<ref name="peoples" />։
Հանրահաշվական դաշտերի տեսության զարգացման գործում հիմնարար դեր է կատարել Հիլբերտի «Հանրահաշվական թվերի դաշտերի տեսություն» մենագրությունը, որը մի քանի տասնամյակ դարձավ այդ թեմայով հետագա հետազոտությունների հիմքը։ Հիլբերտի սեփական հայտնագործություններից առանձնանում է Գալուայի տեսության նրա զարգացումը, այդ թվում՝ կարևոր «90-րդ թեորեմը»։
== Ծանոթագրություններ ==
| |||