«Կոգնիտիվ հոգեբանություն»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 12.
[[1956]] թվականի [[սեպտեմբերի 11]]-ին, [[Մասաչուսեթս]]ի տեխնոլոգիական ինստիտուտում հավաքվել են էլեկտրական և էլեկտրոնային մասնագետների հատուկ խումբ, ովքեր զբաղվում էին տեղեկատվական տեսությամբ: Ենթադրվում է, որ այդ հանդիպումը նշանավորվել է որպես կոգնիտիվ հեղափոխություն հոգեբանության մեջ: Ներկաների թվում էին՝ Ջորջ Միլլերը, Հերբերտ Սայմոնը, Ալեն Նյուելը, Նոամ Չոմսկին, Դեվիդ Գրին, Ջոն Սվիթսը:
[[1966]] թվականի [[օգոստոսի 22]]-ին հրատարակվեց Ժերոմ Բրուների «Կոգնիտիվ զարգացման ուսումնասիրությունը» ({{lang-en|}} «Studies in Cognitive Growth») գիրքը: Այդ
|ссылка= https://books.google.am/books?id=mdcioZ75-0sC&printsec=frontcover |заглавие= Cognitive Psychology
|ответственный= Edited by Nick Braisby and Angus Gellatly|издание= 2nd Revised edition |издательство= Oxford University Press |год= 2012 |pages= 674 |allpages= 744 |isbn= 978-0-19-923699-2 |ref=Nick Braisby and Angus Gellatly}}</ref>:
== Կոգնիտիվ հոգեբանության և նեյրոկենսաբանության կապ ==
Գոյություն ունի տեսակետ, որի համաձայն կոգնիտիվ հոգեբանությունը և նեյրոկենսաբանությունը զարգանում են զուգահեռ, ակտիվորեն համագործակցում են միմյանց հետ, բայց ժամանակի ընթացքում կոգնիտիվ հոգեբանությունը ամբողջությամբ կենթարկվի նեյրոկենսաբանությանը: [[Պատկեր:BrocasAreaSmall.png|մինի|ձախից|Գլխուղեղի Բրոկայի և Վերնիկեի բաժինները, որոնք որոշիչ նշանակություն ունեն լեզվի աշխատանքի համար]] Մի շարք գիտնականներ և փիլիսոփաներ հիմնվելով տեսական և պատմական փաստերի վրա, կասկածի են ենթարկում նման հնարավորությունը: Միևնույն ժամանակ նրանց մի մասը պաշտպանելով կոգնիտիվ հոգեբանության տեսական և գործնական առաջնությունը, պնդում են, որ նեյրոկենսաբանության ձեռքբերումները լիովին անկարևոր են հոգեկանի կոգնիտիվ մոդելների համեմատությամբ:
| |||