«Նաիվ արվեստ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Նաիվ արվեստը միշտ գոյություն է ունեցել տարբեր երկրների գեղարվեստական մշակույթում: Ռուսաստանում, հատկապես վերջին տասնամյակում այն ստացել է գեղագիտական ճանաչում: Երկար ժամանակ տիրապետող էր դրա «երկրորդականության» մասին կարծիքը: Հաճախ անտեսվում էր, որ վաղ ավանգարդիստները, պոստմոդեռնիստները և նկարիչ-կոնցեպտուալիստները նոր կերպարվեստի ձևերի որոնումներում դիմում էին անմիջականությանը և պարզահոգի նաիվներին: Ինքնուսների ստեղծագործության նկատմամբ հետաքրքրությունը դրսևորվում էր շատ երկրներում, Ռուսաստանը ևս բացառություն չէր կազմում: Ռուսաստանում նաիվ արվեստի նկատմամբ հետաքրքրություն էին դրսևորում ինչպես արվեստից հեռու մարդիկ, այնպես էլ ճանաչված նկարիչները, օրինակ դրանով հետաքրքրվում էր [[Մարկ Շագալ|Շագալը]], իսկ ռուսական ցածրաճաշակ արվեստին անդրադարձել է [[Կազիմիր Մալևիչ]]ը, նաիվը հատուկ տեղ էր գրավում նաև [[Միխայիլ Լարինով|Լարիոնով]]ի և [[Նատալյա Գոնչարովա]]յի ստեղծագործություններում: Նաիվ արվեստի տեխնիկայի և ձևերի շնորհիվ հաջողությունը ուղեկցում է [[Իլյա Կաբակով]]ի, Բրուսկինի, Կոմարի և Մելամիդի աշխատանքների ցուցադրություններին: Քանդակագործության և փոքր արձանագործության բնագավառում աշխատում էր օսական քանդակագործ Սոսլանբեկ Եձիևը:

1990-ական թվականներին ՌոիսաստանումՌուսաստանում ճանաչում ստացան Կատյա Մեդվեդևան, Պավել Լեոնովը, Վ. Ռոմանենկովը և Մ. Ռժաննիկովը:<br>