«Արևելյան Երուսաղեմ»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Արևելյան Երուսաղեմ''' ({{Lang-ar|القدس الشرقية}}; {{Lang-he|מזרח ירושלים}}), [[Երուսաղեմ]]ի հատված, որը նվաճել էր Հորդանանը 1948 թվականին և առանձնացվել էր Իսրայելի կողմից վերահսկվող [[Արևմտյան Երուսաղեմ]]ից 1948-1949 թվականների [[Արաբա-իսրայելական պատերազմ (1948-1949)|Արաբա-իսրայելական պատերազմպատերազմի]]ի ընթացքում: Այն ընդգրկում է [[Երուսաղեմի հին քաղաք]]ը և [[Հուդայականություն|Հուդայականության]], [[Քրիստոնեություն|Քրիստոնեության]] և [[Իսլամ]]ի որոշ սրբավայրեր, ինչպիսիք են [[Ժայռի Գմբեթ]]ը, [[Լացի պատ]]ը, [[Ալ-Ակսա մզկիթ]]ը, [[Սուրբ Հարության տաճար]]ը և բազմաթիվ այլ պատմամշակութային օբյեկտներ: Հատվածի քաղաքական վիճակի վերաբերյալ Իսրայելի և Պաղեստինի մոտեցումները չեն համընկնում<ref>Leila Farsakh, [https://books.google.com/books?id=8OZ-AgAAQBAJ&pg=PA9 ''Palestinian Labour Migration to Israel: Labour, Land and Occupation''], Routledge 2005 p. 9: "Israeli and Palestinian sources differ in their definition of East Jerusalem."</ref>: Պաղեստինի տեսակետը պաշտոնապես հիմնված է 1949 թվականի հաշտության համաձայնագրերի վրա, իսկ Իսրայելի դիրքորոշումը հիմնված է ներկայիս Երուսաղեմի գործող սահմանների վրա,

1948 թվականի [[Արաբա-իսրայելական պատերազմ (1948-1949)|Արաբա-իսրայելական պատերազմպատերազմի]]ի ժամանակ Երուսաղեմը վիճելի էր Հորդանանի և Իսրայելի միջև և հրադադարի ժամանակ երկու երկրները գաղտնի պայմանավորվածություն են ձեռք բերում կիսել Երուսաղեմը երկու մասի, արևելյան հատվածը անցնում էր Հորդանանին, իսկ արևմտյանը` Իսրայելին: Համաձայնությունը պաշտոնական ուժ ստացավ Հռոդոսի համաձայնագրով 1949 թվականի մարտին<ref>Shlomo Hasson, 'A Master Plan for Jerusalem: Stage One – the Survey,' in Moshe Maʻoz, [[Sari Nusseibeh]] (eds.), [https://books.google.com/books?id=9evpVS_ackwC&pg=PA17 ''Jerusalem: Points Beyond Friction, and Beyond''], Kluwer Law International, pp. 15-24.<!-- publishing info; ISBN needed --></ref><ref name="Korman">Sharon Korman, [https://books.google.com/books?id=ueDO1dJyjrUC&pg=PA257 ''The Right of Conquest: The Acquisition of Territory by Force in International Law and Practice''], [[Oxford University Press]], 1996 p. 251<!-- ISBN needed -->:"Both states treated the respective sectors of Jerusalem under their effective control as forming an integral part of their state territory between 1948 and 1967, and each recognized the other's ''de facto'' control in their respective sectors by the signature of the 1949 Jordan-Israel General Armistice Agreement."</ref>: Մեկ շաբաթ անց [[Դավիդ բեն Գուրիոն]]ը իր կուսակցության ժողովում հայտարարեց, որ Հրեական Երուսաղեմը Իսրայելի անբաժանելի մասն է<ref>{{cite web|title=Statements of the Prime Minister David Ben-Gurion Regarding Moving the Capital of Israel to Jerusalem|url=https://www.knesset.gov.il/docs/eng/bengurion-jer.htm}}</ref>: Հորդանանին անցավ Արևելյան Երուսաղեմը<ref>Menachem Klein, [https://www.jstor.org/discover/10.2307/826158?uid=3739832&uid=2&uid=4&uid=3739256&sid=21105293862233 ''Jerusalem: The Contested City''], 2001, Hurst & Co. Publishers, p. 51.<!-- ISBN needed --></ref>: Այս համաձայնագիրը հաստատեցին համապատասխանաբար [[Քնեսեթ]]ը 1950 թվականի հունվարին և Հորդանանի խորհրդարանը 1950 թվականի ապրիլին<ref name="Korman2">Sharon Korman, [https://books.google.com/books?id=ueDO1dJyjrUC&pg=PA257 ''The Right of Conquest: The Acquisition of Territory by Force in International Law and Practice''], Oxford University Press, 1996<!-- ISBN needed --> p. 251, n. 5.</ref>: