«Պատմություն Աղվանից աշխարհի»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
չ Բոտ: կոսմետիկ փոփոխություններ
Տող 40.
{{main|Աղվանք}}
«Պատմություն Աղվանից աշխարհի» աշխատությունը ժամանակագրորեն ընդգրկում է հին ժամանակներից մինչ մ.թ. [[10-րդ դար]]ը<ref name="Видные деятели">{{Ռուսերեն գիրք |автор =Мадоян А. Г., Гукасян Э. Р.|заглавие =Видные деятели армянской культуры|место = Е.|год= 1982 |страницы = 104}}{{բք|ru|<blockquote>История Агванка, или, как он еще часто называется Мовсесом Каганкатваци, «Восточного края» Армении, изложена в этом сочинении на общем фоне политических событий, хронологически охватывающих период с древнейших времен по Х в.<br /> Как и другие армянские историки Мовсес Кагантакваци под термином Агванк понимает административную единицу, образованную после раздела Великой Армении между Восточно-Римской империей и Сасанидским Ираном в 387 г.</blockquote>}}</ref> Աղվանք հասկացությունը հեղինակը հասկանում է [[387]] թվականին [[Բյուզանդական կայսրություն|Բյուզանդական կայսրության]] և [[Սասանյան Պարսկաստան]]ի միջև [[Հայաստանի առաջին բաժանում]]ից հետո ի հայտ եկած վարչական միավոր<ref name="Видные деятели"/>: Պետք է նշել, որ 9-10-րդ դարերում «Աղվանք» հասկացությունը դառնում է պատմական։ Հին՝ «Աղվանք» (Արան) անվանումը պահպանած շրջաններից մեկի տարածքն արդեն նույնական չէր հնագույն Աղվանքի տարածքին<ref name="kulichki.com">[http://www.kulichki.com/~gumilev/HE2/he2103.htm История Востока. В 6 т. Т. 2. Восток в средние века].— М.: Восточная литература, 2002. ISBN 5-02-017711-3:<blockquote>Իսկ 9-10-րդ դարերի «աղվանական», «Աղվանք» եզրերի մասին կարելի է խոսել ավելի հանգամանալից: Այդ ընթացքում դրանք արդեն ամենայն հավանականությամբ պատմական էին: Աղվան ժողովրդի զգալի մասը (այլալեզու) Կուրի աջափնյակում հայացվեց (այս գործընթացը սկսվել էր դեռևս հին դարերում, բայց ավելի ակտիվացավ ''հենց 7-9-րդ դարերում'': Աղբյուրները նաև փաստում են 10-րդ դարում Բերդայի շրջանում աղվանական (արանական) լեզվի մասին, բայց այնուհեռև հիշատակումներն անհետանում են: Ձախափնյա Աղվանքի էթնիկ առումով խայտաբղետ բնակչությունն ավելի շատ է անցնում պարսկերենի օգտագործմանը: Հիմնականում դա վերաբերում է Արան և Շիրվան քաղաքներին. Ադրբեջանի տարածքում հայտնված երկու խոշոր նահագներն այդպես անվանվեցին 9-10-րդ դարերում: Ինչ վերաբերում է գյուղական բնակչությանը, ապա նրանք, ըստ էության, ավելի երկար պահպանեցին իրենց լեզուները, որոնք մոտ են ժամանակակից դաղստանական, ավելի շատ լեզգիական լեզուներին: <br>
Երկու նահանգներից միայն մեկը՝ արևմտյանը, պահպանեց իր հին Արան (այսինքն՝ Աղվանք) անվանումը, այսինքն՝ դա նույնական էր նախկին Աղվանական թագավորությանը: Բաբեկի ու Խուռամյանների պարտությունը չկասեցրեց Անդրկովկասում խալիֆայության դեմ պայքարը: Բայց դրա կենտրոններ դարձան Հայաստանն ու Վրաստանը: Իմիջիայլոց, վերջին հին մայրաքաղաք Թբիլիսին, որտեղ կային շատ մուսուլմաններ (պարսիկներ և արաբներ), շատ սերտ էր կապված Խալիֆայության հետ և չընդգրկվեց այդ պայքարում:</blockquote></ref><ref>{{Գիրք|հեղինակ=Шнирельман|վերնագիր= Войны памяти}} <blockquote>Մովսես Կաղանկատվացու «Աղվանք աշխարհը» բնավ նույնական չէր սկզբնական կովկասյան Աղվանքի հետ:</blockquote></ref>: Հենց «Աղվանք» հասկացությունն արդեն [[7-րդ դար]]ում կորցրեց նախկին կապը [[Աղվաններ|էթնիկ աղվանների]] հետ<ref>{{Գիրք|հեղինակ=Шнирельман|վերնագիր= Войны памяти}}{{բք|ru|<blockquote>В то же время Арцах и Утик образовали в конце V в. отдельное княжество Араншахиков и в VII в. вошли в подчинение персидской династии Михранидов. В этот период название «Албания» закрепилось только за правобережьем и утратило былую связь с этническими албанами.</blockquote>}}</ref>, և սկսած հենց այդ ժամանակից՝ այն կապվում էր երբեմնի գոյություն ունեցած Աղվանքի արևմտյան մասին հետ, որտեղ որոշակիորեն ապրում էր նաև հայ բնակչություն<ref name="Петрушевский">{{Ռուսերեն գիրք |автор = Петрушевский И. П.|заглавие = Очерки по истории феодальных отношений в Азербайджане и Армении в XVI — начале XIX вв |место = Л.|год= 1949 |страницы = 28}} {{բք|ru|Хасан-Джалалян происходил из знатной армянской фамилии наследственных меликов округа '''[[Хаченское княжество|Хачен]] в нагорной части Карабага, населенной армянами'''; предок этой фамилии [[Гасан-Джалал Дола|Хасан-Джалал]] был князем хачена в период монгольского завоевания, в XIII в. При кызылбашском владычестве [[Гасан-Джалаляны]] сохранили своё положение меликов хаченских…}}</ref><ref>История Древнего мира / Под ред. И. М. Дьяконова, В. Д. Нероновой, И. С. Свенцицкой. — 2-е изд. — М.: 1983 Т. 3. Упадок древних обществ. — С. 201—220</ref>:
 
== Գրքի մասին ==
Տող 46.
Համաձայն [[Ուղղափառ հանրագիտարան]]ի՝ «Պատմություն Աղվանից աշխարհի» երկում Կովկասյան Աղվանք հասկացությունն ըմբռնվում է տարածք, որը գտնվում է Հայկական եկեղեցու աղվանից կաթողիկոսի իրավասության ներքո<ref name="Aghuanits katoghikos" group="Ն">[[705]] թվականից [[Կովկասի Աղվանքի եկեղեցի]]ն վերջնականապես դարձավ Հայ առաքելական եկեղեցու մաս, իսկ միջնադարյան «Աղվանքի եկեղեցի» կամ «աղվանից կաթողիկոս» եզրույթները հանդիսանում էին միայն պատմական անցյալի վերապրուկներ եկեղեցական ավանդության պահպանողականության արդյունքում:</ref>, որը ձգվում էր Արաքսից մինչև Դերբենտ<ref name="ПЭ"/>:
 
== Նշումներ ==
{{Ծանցանկ|group=Ն}}