'''«Ուլտարի կատուները»''' ({{lang-en|The Cats of Ulthar}}, անվան այլ թարգմանութուններ՝ ''Ուլտարական կատուները'', ''Ուլզարի կատուները'', ''Ուլտար քաղաքի կատուները''), Հովարդ Լավքրաֆտի հեքիաթը՝ գրված 1920 թվականի հունիսի 15-ին։ Առաջին անգամ տպագրվել է 1920 թվականի նոյեմբերին ''Tryout'' ամսագրում<ref>[http://www.fantlab.ru/work31630 Ուլտարի կատուները «Ֆանտաստիկայի լաբորատորիա» կայքում]</ref>:
== Սյուժե ==
Փոքրիկ Ուլտար քաղաք գալիս են օտարականներ՝ արտաքինով նման [[Գնչուներ|գնչուներիգնչուներ]]։ի։ Խմբից Մենես անունով մի որբ տղա խաղում է սև [[Կատուներ|կատվի]]՝ իրեն հարազատ միակ էակի հետ։ Մի հեռու հյուղակում՝ բարձր ծառերի տակ, ապրում են տատիկ ու պապիկ, ովքեր տանել չեն կարողանում կատուներին։ Երրորդ օրը Մենեսի կատուն կորչում է։
Տղան հուսահատությունից սկսում է տարօրինակ և անհասկանալի աղոթք արտասանել։ Ամպերն ստեղծում են անհասկանալի պատկերներ։ Քարավանի հեռանալուց հետո բոլոր կատուներն անհետանում են, բայց հաջորդ օրը վերադառնում են արտասովոր կերպով կուշտ։ Մեկ շաբաթ անց մարդիկ նկատում են, որ հյուղակում՝ ծառերի տակ, գիշերը լույս չի վառվում և հայտնաբերում են այնտեղ երկու կմախք։ Դրանից հետո քաղաքագլուխը հրաման է արձակում, ըստ որի Ուլտարում ոչ ոք իրավունք չունի սպանել կատուներին։
Տող 35.
== Հետաքրքիր փաստեր ==
* Մենեսը լեգենդար Մենես փարավոնի անունն է, ով հիմնադրել է 1-ին արքայատոհմը՝ իրեն ենթարկելով Վերին և Ստորին [[Եգիպտոս|Եգիպտոսները]]։ները։ Ընդ որում, «սևամաշկ օտարականները», որոնց մեջ գտնվում էր Մենեսը, իրենց նկարագրությամբ հիշեցնում է ենգիպտացիների․ «''սայլակառքը զարդարել էին տարօրինակ մարդկային իրան և կատվի գլուխ ունեցող պատկերներով, բազեներով, ոչխարներով և առյուծներով''» (հնարավոր է նմանակել էին գնչուներին․ հնում գնչուները համարվում էին եգիպտացիների սերունդներ)։ Նաև անունը կարող է կապվել Դանսենի «Արգիմենես արքա» թատերգության Արգիմենես արքայի հետ։<ref>{{книга |название=H.P. Lovecraft: A Life |автор=S. T. Joshi |год=1996 |страницы=224 |издательство=Necronomicon Press |isbn=0940884887}}</ref> Բացի այդ, կերպարի անունը կապվում է Մուհամմեդ Աբու-Հուրայրեի զինակից մարգարեի հետ։
* Աթալը՝ հյուրանոցի տիրոջ փոքր տղան, հիշվում է Լավքրաֆտի հետագա ստեղծագործություններում՝ «Օտար աստվածներ» և «Անծանոթ Կադատի լուսնոտական փնտրտուքը»։
