Վիքիպեդիա

«Կլիմենտ Վորոշիլով»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը
← Նախորդ տարբՀաջորդ տարբ →
Content deleted Content added
ՎիզուալԵլատեքստ
Տող 124.
Քաղաքացիական պատերազմի ընթացքում Վորոշիլովը եղել է Հարավային ռազմաճակատի հրամանատարի տեղակալ, Ռազմական խորհրդի անդամ, 10-րդ բանակի հրամանատար, Ուկրաինայի ներքին գործերի ժողկոմ, Խարկովի զինվորական օկրուգի, 14-րդ բանակի և ներքին Ուկրաինայի ռազմաճակատի հրամանատար։ Առաջին հեծյալ բանակի կազմակերպիչներից մեկն է եղել, այդ բանակի ՌՀԽ անդամ, որի դրոշի ներքո էլ մասնակցել է գեներալ [[Անտոն Դենիկին|Ա․ Ի․ Դենիկինի]], [[հետման|հեթման]]<ref>Հին [[գերմաներեն]] hauptmann (haupt – գլխավոր, գլուխ և mann – մարդ), լեհերեն ''hetman'' նշանակել է զինված ջոկատի հրամանատար, կապիտան։ Ներկայումս գերմանալեզու պետությունների [[զինված ուժեր]]ում [[կապիտան]] կոչմանն է համապատասխանում։</ref> [[Սիմոն Պետլյուրա|Ս․ Վ․ Պետլյուրա]]յի, լեհ [[մարշալ]] [[Յուզեֆ Պիլսուդսկի|Յու․ Պիլսուդսկիի]], [[բարոն]] [[Պյոտր Վրանգել|Պ․ Ն․ Վրանգելի]] դեմ մղված պայքարին։ ՌԿ(բ)Կ 8-րդ համագումարում ([[1919]] թվականի [[մարտ]]) Վորոշիլովը ներկայացրել է «զինվորական ընդդիմությունը»։ [[1921]] թվականին մասնակցել է [[Կրոնշտադտի ապստամբություն (1921)|Կրոնշտադտի հակախորհրդային խռովության]] ճնշմանը։ [[1921]]-[[1924]] թվականներին Վորոշիլովը եղել է ՌԿ(բ)Կ ԿԿ Հարավարևելյան բյուրոյի անդամ, Հյուսիսային Կովկասի զինվորական օկրուգի, [[1924]]-[[1925]] թվականներին՝ Մոսկվայի զինվորական օկրուգի զորքերի հրամանատար, [[ԽՍՀՄ ՌՀԽ]] անդամ։ Հայրենական մեծ պատերազմի տարիներին Վորոշիլոնվը եղել է Հյուսիսարևմտյան ուղղության զորքերի գլխավոր հրամանատար, Լենինգրադյան ռազմաճակատի զորքերի հրամանատար, [[պարտիզաններ|պարտիզանական]] շարժման գլխավոր հրամանատար։
 
== Պետական և քաղաքական գործունեությունըգործունեություն ==
[[1925]] թվականից Վորոշիլովը եղել է [[ԽՍՀՄ ռազմածովային ժողկոմ]], ԽՍՀՄ ՌՀԽ նախագահ, [[1934]] թվականից՝ [[ԽՍՀՄ պաշտպանության ժողկոմ]], [[1940]] թվականից՝ [[ԽՍՀՄ ԺԿԽ]]-ի նախագահի տեղակալ և ԽՍՀՄ ԺԿԽ-ին կից Պաշտպանության կոմիտեի նախագահ։
 
Տող 227.
[[1932]] թվականին ՕՍԱՎԻԱԽԻՄ<ref>ОСОАВИАХИМ – Общество содействия обороне, авиационному и химическому строительству (Պաշտպանության, ավիացիայի և քիմիական շինարարության աջակցության կազմակերպություն)</ref> կենտրոնական խորհուրդը հրաձգության սահմանված չափանիշների կատարման համար սահմանեց «Վորոշիլովսկի ստրելոկ» (Ворошиловский стрелок «Վորոշիլովյան հրաձիգ») պատվավոր կոչում և կրծքանշան։ Խորհրդային ծանր տանկը ստացավ նրա անունը՝ «KB»<ref name="Դ"/>։
 
== Ստալին և Վորոշիլով հարաբերություններ ==
== Ստալինը և Վորոշիլովը ==
[[Պատկեր:Joseph Stalin and Kliment Voroshilov, 1935.jpg|thumb|[[Իոսիֆ Ստալին]] և Կլիմենտ Վորոշիլով, [[1935]] թ․ [[դեկտեմբեր]]]]
1920-ական թթ․թվականներին Վորոշիլովը դեռևս պահպանում էր իր անհատի ինքնուրույնությունը։ [[1928]]-[[1929]] թվականների [[կուլակաթափում|կուլակաթափման]]<ref>И. В. Сталин «К вопросу о ликвидации кулачества как класса»</ref>, [[կուլակություն|կուլակներին]] որպես «դասակարգ լիկվիդացնելու» գործընթացի ժամանակ, երբ Ստալինը գյուղացիների նկատմամբ պահանջները մեծացնում էր, Վորոշիլովը Քաղբյուրոյի նիստերում արտահայտում էր իր տարակարծությունը նման քաղաքականության վերաբերյալ, ասելով, որ գյուղացիության դժգոհությունը կարող էր բացասաբար անդրադառնալ Կարմիր բանակի մարտունակության վրա, հաշվի առնելով, որ բանակը հիմնականում կազմված էր գյուղացի երիտասարդներից։ Վորոշիլովի և Ստալինի տարաձայնությունները այնքան ուռճացվեցին, որ աքսորավայրից Տրոցկին իր որոշ նամակներում հնարավոր էր համարում, որ գյուղացիությունը կընդվզի Ստալինի դեմ կընդվզի Վորոշիլովի և ԲուդյունիիԲուդյոնիի գլխավորությամբ։
 
Վորոշիլովը փառասեր էր և Ստալինը հմտորեն օգտվում էր այդ թերությունից։ Վորոշիովի մասին լեգենդներ էին հյուսվում, ստեղծվում էր «բանվոր-հրամանատարի» հատուկ պաշտամունք։ Ռազմածովային ժողկոմ նշանակվելուց արդեն մեկ տարի անց ի հայտ եկան նրա առաջին կենսագրականները<ref>Ефимов В., Гай Е. С нами Ворошилов. М.; Л., 1926; Вардин И. Ворошилов – рабочий вождь Красной Армии. М., 1926 и др.</ref>, պոեմներ և երգեր էին նվիրվում նրան։
Տող 242.
Վորոշիլովի բազմաթիվ կենսագրականների վերաբերյալ Ստալինը ցուցադրական համեստությամբ ասել է․
{{քաղվածք|Դեռևս չի եկել Ստալինի կենսագրականը գրելու ժամանակը<ref name="Դ"/>։|}}
[[1929]] թ․թվականի ավարտին Վորոշիլովն ի պատասխան հրատարակել է մի մեծ հոդված՝ «Ստալինը և Կարմիր բանակը» (Сталин и Красная Армия), որից էլ սկսվել է Ստալինի մասին լեգենդը՝ որպես Քաղաքացիական պատերազմի խոշոր հրամանատար և Կարմիր բանակի գլխավոր հաղթանակների ոգեշնչող, կազմակերպիչ<ref>Сталин: Сборник статей к 50-летию со дня рождения. М.; Л., 1929. էջ 57.</ref>։ 1939 թվականին «Ստալինը և Կարմիր բանակի շինարարությունը» (Сталин и строительство Красной Армии) հոդվածում Վորոշիլովը գրել է․
1939 թ․ «Ստալինը և Կարմիր բանակի շինարարությունը» (Сталин и строительство Красной Армии) հոդվածում Վորոշիլովը գրել է․
{{քաղվածք|Մենք, նրա ժամանակակիցները և զինակիցները կարող ենք նրա հսկայական և արդյունավետ ռազմական աշխատանքի մասին որոշ գծանշումներ կատարել միայն<ref>Ворошилов К. Е. Сталин и Вооруженные Силы СССР. М., 1951. С. 66.</ref>։|Վորոշիլով Կ․ Ե․}}
1930-ական թթ․թվականներին Ստալինի ազդեցությունը և իշխանությունը Վորոշիլովի վրա ավելի ակնառու է։է եղել։ Այդ ժամանակ նա Ստալինի ամենամտերիմների շրջանակում էր և համարվում էր նրա անկեղծ ընկերը։ Նրանք ամենուր միասին էին, որսի, հանգստի գնում էին միասին։ Միասին էին Ստալինի [[Կունցևոյի ամառանոց]]ում և Կրեմլի բնակարանում, Դամբարանի տրիբունայում։ Նրանք միասին հաճախ այցելում էին Մաքսիմ Գորկուն։ Մի անգամ [[Մաքսիմ Գորկի]]ն, երբ նրանց համար կարդացել է իր «Աղջիկը և մահը» հեքիաթը, Ստալինը գրքի վերջին էջում գրառում է կատարել․ ''«Սա ավելի ուժեղ է, քան [[Գյոթե]]ի «[[Ֆաուստ]]ը» (սերը հաղթում է մահին) 11.Х.31»։'' Հաջորդ էջում Վորոշիլովն իր գրառումն է կատարել․ ''«Իմ կողմից ասեմ, որ ես սիրում եմ Գորկիին ինչպես իմ և իմ դասիդասակարգի գրող, որը հոգով հասկացել է մեր առաջընթացը»''<ref name="Դ"/>։
 
== Համեմատական բնութագիր ==
Վորոշիլովը [[Ստալին]]ի վրա ունեցած իր ազդեցությամբ էականորեն զիջում էր Ստալինին շրջապատող մյուս քաղաքական գործիչներին, բայց նույնքանով նրանց գերազանցում էր իրեն մասին հյուսված լեգենդներով։ Նա չուներ [[Անաստաս Միկոյան|Միկոյան]]ի խելքը, խորամանկությունը և գործնականությունը, չուներ [[Լազար Կագանովիչ|Կագանովիչ]]ի կազմակերպչական ընդունակությունները, ակտիվությունն ու կոշտությունը, նաև [[Միխայիլ Մոլոտով|Մոլոտովի]] գրագրական գործունյա կարողությունները և «քարե հետույքը»։ Ոչ էլ կարողանում էր [[Գեորգի Մալենկով|Մալենկով]]ի նման կողմնորոշվել համակարգում առկա խորամանկ բանսարկություններում,բանսարկություններում։ նրանՎորոշիլովին չէր բավարարում [[Նիկիտա Խրուշչով|Խրուշչովի]] ջերմեռանդությունը, նա չէր տիրապետում [[Անդրեյ Ժդանով|Ժդանովի]] կամ [[Նիկոլայ Վոզնեսենսկի|Վոզնեսենսկու]] տեսական գիտեիքներին և նույնիսկ որպես հրամանատար նա ավելի շատ պարտություններ է ունեցել, քան՝ հաղթանակներ։
 
Վորոշիլովն առանձնակի համարձակությամբօժտված էր օժտվածառանձնակի համարձակությամբ, և որպես զինվորական նա բազմաթիվ անգամ հայտնվել է բարդ բանսարկությունների մեջ։ Սակայն գիտակցում էր իր համեստ մտավոր ունակությունները և փնտրում էր քաղաքական հովանավոր և ղեկավար։ [[ԽՍՀՄ Ռազմական գերատեսչություն|Ռազմական գերատեսչություն]]ը գլխավորելու համար [[Իոսիֆ Ստալին|Ստալինին]] հենց նման մարդ էր հարկավոր։ Եվ նման մարդու համար հեշտ էր պահպանել իր տեղը բոլոր հաջորդ ղեկավարների օրոք<ref name="Դ"/>։
 
=== Ժամանակակիցների տեսակետներըտեսակետներ ===
{{քաղվածք|Վորոշիլովը ֆիկցիա է։ Նրա հեղինակությունը արհեստականորեն ստեղծված է [[տոտալտարիզմ|տոտալիտար քարոզչության]] կողմից: Գլխապտույտ բարձրության վրա նա մնաց այն, ինչ միշտ կար. սահմանափակ գավառական՝ առանց մտահորիզոնի, առանց կրթության, առանց ռազմական հմտությունների և նույնիսկ առանց կառավարիչի ընդունակությունների<ref name="Ա"/>:|[[Լև Տրոցկի|Լ․ Դ․ Տրոցկի]]}}
«[[Կրասնայա զվեզդա]]» օրաթերթում իր ձերբակալությունից մեկ օր առաջ հրատարակված հոդվածում Տուխաչևսկին գրել է․
{{քաղվածք|․․․Պետք է ասել, որ Վորոշիլովը շատ բթամիտ է, բայց ունի մի դրական հատկանիշ, որ գիտունիկ չի ձևանում և բոլորի հետ հաճույքով համաձայնվում է<ref name="ReferenceA">Норд Л. Маршал Тухачевский. Париж, 1978. С. 102</ref>։|[[Միխայիլ Տուխաչևսկի|Մ․ Ն․ Տուխաչևսկի]], [[Կրասնայա զվեզդա]], [[1937]] թ․ [[մայիսի 21]]}}
Վորոշիլովը հակում ուներ իրեն վերագրել կամ ավելորդ ուռճացնել իր ձեռքբերումները։ Օրինակ, Գրիգորևի ապստամբության ճնշման մասին խոսելիս նա գրել է․
{{քաղվածք|Իմ անձնական ղեկավարությամբ բանդաները ջախջախվեցին․․․ Մեր ստորաբաժանումները ոչ մի բանի պետք չեն, իսկ հրամանատարական կազմը հարկնարժանի է մի մարդու նման կախաղան բարձրացնելբարձրացնելուն<ref name="Գ">[http://www.krugosvet.ru/enc/istoriya/VOROSHILOV_KLIMENT_EFREMOVICH.html Энциклопедия Кругосвет․ Универсальная научно-популярная онлайн-энциклопедия]</ref>։|}}
{{քաղվածք|Նրա տեղեկությունը Ալեքսանդրիայում Գրիգորևի ոչնչացման մասին պարզվեց կեղծ էր․․․ Վորոշիլովի պնումներն իր հաջողությունների և մեր ստորաբաժանումների աշխատանքի մասին անամոթաբար ուռճացված էին։|Ա․ Պ Ֆեսենկո, Գրիգորևականության ոչնչացման մեջ Վորոշիլովի դերը // Պատմության հարցեր, 1988. № 10, էջ 188 {{ref-ru}}<ref>Фесенко А. П. К оценке роли К. Е. Ворошилова в разгроме григорьевщины // Вопросы истории. 1988. № 10. С. 188</ref>}}
== Հետաքրքիր փաստեր ==
[[1921]] թվականի գարնանը Կրոնշտադտի ապստամբության ճնշումից հետո Վորոշիլովը երկրորդ անգամ պարգևատրվումէր էպարգևատրվել [[Կարմիր դրոշի շքանշանով]]։ Կուսակցության հերթական համագումարին, նաերբ ներկայանումնա էներկայացավ կրծքին երկու շքանշան։շքանշան, Գործնականարժանացավ Լենինի հեգնական դիտողությանը. գործնական ժողովների և նույնիսկ համագումարների ժամանակ սեփական մրցանակները ցուցադրելը կուսակցության անդամների կողմից ընկալվում էր տգեղ վարվելաձև և Վորոշիլովն արժանանում է Լենինի հեգնական դիտողությանը։վարվելաձև։ Հաջորդ օրը Վորոշիլովը ներկայանում էներկայացավ ուկրաինական ասեղնագործ վերնաշապիկով և առանց շքանշանների։
 
Արևմուտքում օրինաչափ երևույթ էր սպայի պարել իմանալը։իմանալը, իսկ Վորոշիլովը պարել չգիտեր։ Մի քանի անգամ արտասահմանում ընդունելությունների ժամանակ անհարմար վիճակում հայտնվելուց հետո Վորոշիլովը կազմակերպում էկազմակերպեց Կարմիր բանակի հրամանատարական կազմին եվրոպական ժամանակակից պարեր ուսուցանելու գործը, որն այդքան տհաճ էր 1920-ական թվականների երիտասարդ կոմերիտականների համար<ref name="Դ"/>։
 
1920-ական թվականների վերջից մինչև 1930-ական թվականների սկիզբը Վորոշիլովը ղեկավարել է [[Մեծ թատրոն]]ի գործունեության ՀամԿ(բ)Կ ԿԿ Քաղբյուրոյի հանձնաժողովը։ Նա հայտնի էր որպես թատերասեր և [[բալետ]]ի հովանավոր<ref name="Գ" />։
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/wiki/Կլիմենտ_Վորոշիլով» էջից