«Ասեղնագործություն»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
չ r2.7.1) (Ռոբոտը ավելացնում է․: ku:Nimûş |
No edit summary |
||
Տող 3.
{{tone}}
'''Ասեղնագործությունը''' արվեստի հնագույն ճյուղերից մեկն է: Ասեղնագործությունը կատարվում է ասեղով՝ միագույն կամ բազմագույն թելերով: Ժամանակի ընթացքում ասեղնագործության պարզ
Նյութեր – Ասեղնագործության համար կարելի է օգտագործել տարբեր տեսակի կտորներ. քաթան, կտավ, բատիստ, մետաքս: Նախընտրելի է դիմացկուն ու ամուր կտոր, որովհետև դրա վրա երկար աշխատանք է կատարվելու և բրդյա, մետաքսյա, կապրոնի թելերով: Լվացման ենթակա գործվածքները պետք է գործել գույնը չթափվող թելերով: Մուլինեները պետք է պահել հյուսած, իսկ բրդյա թելերը՝ զգույշ կծկած վիճակում: Պետք է ունենալ տարբեր չափսի ասեղներ, մկրատներ, մատնոց: Ատամով թել կտրել չի կարելի: Ասեղնագործում են շրջանակի վրա: Ասեղնագործության կտորը սկզբում լվանում են, հետո նոր վրան նկարում: Արդուկված կտորի վրա տեղադրում են տպիչը, այնուհետև նախատեսված նկարը ամրացվում գնդասեղներով, որպեսզի չտեղաշարժվի, այնուհետև՝ նկարում: Եթե լուզի վրա է և երկու կողմերը միանման են, ապա կտորը ծալվում է երկու տակ, մեջտեղը դրվում է տպիչը և նոր գծվում: Ասեղնագործությունը սկսում ենք բլանդ կարով՝ առանց հանգույցի, որպեսզի մաքուր լինի: Ասեղնագործության մեջ գործի են ածվում կարերի զանազան ձևեր՝ շուլալակար, դարձակար, պատկար, օղակակար, խաչկար, շղթայակար, ցողունակար, որոնցով կարում են նախշերի եզրերը, վզնոցների, անձեռոցիկների եզրերը:
Ասեղնագործության մեջ ամենատարածված ձևը հարթակարն է: Հարթակարով կատարված ամբողջ զարդանկարը լցվում է թելերով: Այդ պատճառով էլ կոչվում է լիցք: Հայկական տարազային գործվածքներում հաճախ են հանդիպում հարթակարի շատ օրինակներ: Կա նաև ալիքավոր հարթակար՝ երկար թելը մի քանի անգամ ամրացնելով կտորին: Մեծ տարածում ունի նաև ճյուղակարը, որով գործվում են ճյուղերը, ցողունները: Այնիթափի ասեղնագործության մեջ մեծ տարածում ունի աստղածաղիկ
Կա նաև վերադիր կար, որի ժամանակ կտորի վրա ամրացնում ենք մեկ այլ կտոր և եզրերը միացնում ենք օղակակարով:
| |||