«Մայքլ Ման»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
Տող 10.
1981 թվականին Մայքլ Մանը թողարկել է «Գող»-ը առաջին գեղարվեստական ֆիլմը, գլխավոր դերում խաղում էր Ջեյմս Կանոմը: Ֆիլմը մտել է Կաննի կինոփառատոնի հիմնական մրցութային ծրագրի մեջ և հավակնում էր Ոսկե արմավենի մրցանակին:
1968 թվականին իր «Մարդկանց որսորդը» ֆիլմում (հիմնված «Կարմիր վիշապ» վեպի վրա) նա առաջին անգամ էկրանավորել է հայտնի սերիական մարդասպան, Թոմաս Հարիսի վեպերի կերպար Հանիբալ Լեկտերային: Լեկտերայի դերը խաղում էր Բրայան Կոկսը: 1992 թվականին մեծ ճանաչում է ստացել Մայքլ Մանի էկրանավորած «Վերջին Մոհիկանը»` ըստ [[Ջեյմս Ֆենիմոր Կուպեր|Ջեյմս Ֆենիմոր Կուպեր]]ի վեպի: Ֆիլմը արժանի էր պարգևների և առաջադրումների, այդ թվում և` «Օսկարի»:
Մանի հաջորդ 2 ֆիլմերը մեծ գովասանքի են արժանացել քննադատների կողմից, ինչպես նաև` հանդիսատեսից: Նրանցից առաջինը, «Գրավում» (1995) ֆիլմը պատմում է պրոֆեսիոնալ մարդասպանի հակազդեցության (Ռոբերտ Դէ Նիրո) և փորձառու ոստիկանության դետեկտիվի մասին: Երկրորդ, «Իմ մարդը» (1999) ֆիլմը, նկարահանված է իրական դեպքերի հիման վրա, պատմում է այն մասին, թե ինչպես Brown & Williamson ծխախոտային ընկերության նախկին աշխատողը` Ջեֆֆրի Վագնեդը «60 րոպե» հեռուստահաղորդմանը բացառիկ հարցազրույց է տալիս` բացահայտելով շատ «մութ» փաստեր Brown & Williamson գործունեության մասին, և ակամա դառնում է ԱՄՆ-ի պատմության մեջ ծխախոտային ամբողջ առդյունաբերությանարդյունաբերության ընթացքը փոխած կորպորատիվ մեծագույն սկանդալի հրահրողը: Վայգենդայի դերը կատարել է Ռասել Կրոունը: Այդպես էլ ՄաննըՄանը նորից աշխատել է [[Ալ Պաչինո]]յի հետ, ով «60 րոպե» ֆիլմում խաղացել է պրոդյուսեր Լոուելլ Բերգմանի դերը:
Այս ֆիլմերը ցույց են տալիս ռեժիսորի ոճը և հարուստ ու բարդ սյուժետային գծերով ֆիլմեր ստեղծելու կարողությունը: «Իմ մարդը» ստացավ 7 առաջադրում «Օսկար»-ի համար, այդ թվում և բեմադրության սցենարն ու արտադրությունըարտադրությունն առաջադրվել են Մայքլ ՄաննիՄանի կողմից:
2001 թվականին դուրս է գալիս նոր` «Ալի», ֆիլմը հանրահայտ բռնցքամարտիկ [[Մուհամեդ Ալի]]ի մասին: Դա ռեժիսորի առաջին ֆիլմմնֆիլմն էր, որ նկարահանվել է թվային ֆոտոխցիկով: Ֆիլմի գլխավոր դերը տրվել է [[Ուիլ Սմիթ]]ին, ով հետագայում առաջադրվել է «Օսկարի» համար:
ՄաննիՄանի հաջորդ պրոյեկտը եղել է «Մասնակիցը»` ցուցադրված 2004 թվականին: Ֆիլմը ներկայացվել է [[Վենետիկի կինոփառատոն]]ի մրցութային ծրագրում, որտեղ Մանն արժանացել է Future Film Festival Digital Award մրցանակին: Գլխավոր դերերում խաղում էին [[Թոմ Քրուզ]]ը և Ջեյմի Ֆոքսը: Ֆիլմի ստեղծման ընթացքում ՄանննՄանն օգտագործում է հենց այն մեթոդը, որը օգտագործել էր «Ալի» ֆիլմի նկարահանման ժամանակ: Գրեթե բոլոր արտաքին տեսարանները նկարահանվել են թվային տեսքով` ավելի խորացված և մանրամասնված: Ֆիլմը ճանաչում է ստացել քննադատներից, ինչպես նաև` կոմերցիոն հաջողություն է ունեցել: Իր աշխատանքի համար ՄաննըՄանն առաջադրված էր BAFTA պարգևատրման համար, ինչպես նաև` ճանաչվել է ԱՄՆ-ի կինոքննադատների ազգային խորհրդի կողմից լավագույն ռեժիսոր:
Բացի այդ, ՄաննըՄանը նկարահանել է պրոդյուսեր [[Մարտին Սկորսեզե]]ի «Ավիատոր» ֆիլմի կինոադապտացիան` պատմելով ամերիկացի միլիոնատեր Հովարդ Հյուզի կյանքի մասին: Հյուզի դերը կատարել է [[Լեոնարդո Դի Կապրիո]]ն: «Ավիատոր»-ի արտադրության համար Մայքլ ՄաննըՄանը կրկին ներկայացվել է «Օսկարի»:
2011 թվականիթվականին, 22-ամյա ընդմիջումից հետո, Մայքլը նորից սկսել է աշխատել հեռուստատեսությունում` նկարահանելով «Հաջողություն» սերիալի թռիթչաքյինթռիչքային տարբերակը: Առաջին սեզոնը հաջողություն է ունեցել և հայտարարվել է շարունակության մասին, սակայն ձիերի սատկելուց հետո որոշում է կայացվել փակել ծրագիրը<ref>[https://lenta.ru/news/2012/03/15/luck/ Съемки сериала с Дастином Хоффманом остановили после гибели лошадей]</ref>:
== Ֆիլմոգրաֆիա ==